Einde van de relatie?

[Perseïs]

Hoi iedereen,

Sinds vorige week dinsdag zijn mijn vriend en ik uit elkaar. Het is op een vreemde manier gegaan, via msn. Ik zag het al aan komen, toch kwam het hard aan. Vrijdag heb ik hem nog gezien. Ik heb tegen hem gezegd 'of het dan echt niet werkte' en hij zei dat onze persoonlijkheden niet bij elkaar pasten. En dat hij daar liever nu (na vier maanden) achter kwam dan na een jaar of twee. Het punt is alleen dat ik denk dat het niet aan onze persoonlijkheden lag, maar aan het feit dat hij weinig tijd had. Toen ik tegen hem zei dat ik van hem hield, zei hij 'ik ook van jou' en toen ik hem zoende zoende hij terug. Ik heb tegen hem gezegd dat hij het me moest laten weten, wanneer hij me terug wilde.

Dus ik bleef wachten, maar meteen de dag erna werd ik er al gek van. Ik vroeg hem of hij écht niet meer bij me wilde zijn en hij zei dat hij een relatie tussen ons niet meer zag zitten. Nou zien we elkaar dus niet meer, smsen niet meer, enzovoort. Het is verschrikkelijk raar voor me, omdat hij minstens een jaar sowieso drie keer per week over de vloer kwam en nu helemaal niet meer. Ik was ook al een jaar verliefd op hem, voordat we bij elkaar kwamen.

En nu weet ik dus niet wat ik moet doen. Zoals jullie misschien al begrepen zou ik hem verschrikkelijk graag terug willen. Denken jullie dat me dat gaat lukken, en hoe? Hoe lang moet ik wachten totdat ik weer contact met hem op kan nemen? Kán ik überhaupt wel weer contact met hem opnemen, of moet ik het maar laten rusten? Want dat is wat me zo moeilijk af gaat, het laten rusten. Mensen in mijn omgeving worden gek van me, omdat ik nergens anders over praat en om de haverklap in janken uitbarst.

Ik wéét dat hij en ik goed bij elkaar passen en dat we best een relatie kunnen hebben. Het een en ander moest beter, maar dat is de reden dat ik zou graag weer bij hem zou willen zijn.

Dus wat vinden jullie? Wat moet ik doen, en hoe doe ik dat? Alvast bedankt, iedereen!

Perseïs schreef op 16-07-2007 @ 09:14 :
Toen ik tegen hem zei dat ik van hem hield, zei hij 'ik ook van jou' en toen ik hem zoende zoende hij terug. Ik heb tegen hem gezegd dat hij het me moest laten weten, wanneer hij me terug wilde.

Dus ik bleef wachten, maar meteen de dag erna werd ik er al gek van. Ik vroeg hem of hij écht niet meer bij me wilde zijn en hij zei dat hij een relatie tussen ons niet meer zag zitten.

wanhopig?? sjongejonge

kom op! je bent een jonge meid en er zijn meer jongens dan kerken! Volgens mij heeft hij het gewoon subtiel gebracht i.p.v. dattie je gewoon niet leuk meer vind en dr nix aan vind. En dan zeggen ze dat mannen geen hints begrijpen.

Oftewel: Get over it

suus

Ps: en allejezus gedraag je in godsnaam niet als een weerloos meisje wat zonder jongen geen zinvol bestaan heeft.

[WolterB]

Het is uit. Je moet dat aceepteren, hoe moeilijk dat misschien ook is voor je. En hem terugkrijgen zal hoogstwaarschijnlijk niet gebeuren, dat beseffen kost misschien even tijd, maar het went.

Je moet nu zonder hem door, misschien is dat moeilijk, misschien moet je veel dingen ontwennen, maar ook dat went na verloop van tijd.

En ik vind dat het nog vrij netjes uit is gegaan en niet via msn zoals jij zegt. Jullie hebben samen gepraat en alleen de bevestiging van wat er eigenlijk al dik bovenop lag is via msn gegaan. Ik ken genoeg voorbeelden van manieren waarop het veel slechter uit is gegaan.

Get over him, er zijn genoeg andere jongens op deze aardkloot en vast wel eentje die jij leuk vindt

[Chimera]

WolterB schreef op 16-07-2007 @ 09:32 :
Het is uit.

Inderdaad. 'T is kut, maar dat overleef je wel.

Als hij je misschien nog terug had gewild had ie dat denk ik wel door laten schemeren, maar hij is toch vrij duidelijk geweest dat het niet meer gaat werken als ik het zo lees. Ik denk dat je het beste geen contact meer met hem kunt hebben totdat je over jullie relatie heen bent.
Met achter hem aan gaan schiet je niks op, grote kans dat hij het alleen maar irritant gaat vinden. Denk gewoon terug aan de leuke tijd die jullie samen hebben gehad en probeer ondertussen verder te gaan met je leven.

Anika schreef op 16-07-2007 @ 10:00 :
Met achter hem aan gaan schiet je niks op, grote kans dat hij het alleen maar irritant gaat vinden. Denk gewoon terug aan de leuke tijd die jullie samen hebben gehad en probeer ondertussen verder te gaan met je leven.

Dat

En geef het de tijd. Het is nog maar net uit, het is logisch dat je nog moet wennen aan het idee. Maar het is echt niet het einde van de wereld.

[madelief21]

ja ik zou het laten rusten probeer het iniedergeval helemaal af te sluiten laat geen deuren op een kier (hoop houden)

[x-spekkie-x]

Perseïs schreef op 16-07-2007 @ 09:14 :
Dus wat vinden jullie? Wat moet ik doen, en hoe doe ik dat? Alvast bedankt, iedereen!

Zo te zien heeft hij de beslissing gemaakt dat hij geen relatie meer wil, en daar zul jij je bij moeten neerleggen. Hoe kut het ook is, het is niet anders. Je krijgt hem toch niet terug en eventueel wat aanklooien maakt je ook niet gelukkiger.
Kortom: het is uit. Probeer het een plaatsje te geven en probeer je leven weer op te pakken. En ik weet hoe lastig dat is en hoe lang dat duurt, maar stukje bij beetje ga je je steeds beter voelen. Hoelang dat duurt is voor iedereen verschillend, maar zorg ervoor dat je genoeg afleiding en goede vriendinnen/familie om je heen hebt om je te steunen

[Perseïs]

Hallo iedereen,

Nogmaals een bericht om mijn ei kwijt te kunnen, ditmaal een bericht van een heel andere aard. Het gaat hier om dezelfde persoon als mijn eerste bericht.

Op het moment doet er zich een situatie voor die ik zo bizar vind, en wat me zo kwaad maakt, dat ik gewoon de mening van anderen moet weten. Ik zal het uitleggen.

Nadat we uit elkaar waren heb ik dus wel zitten zeuren en heb ik geprobeerd om mezelf op te dringen, en als ik daar op terug kijk ben ik daar niet bepaald trots op. Dat heb ik ook eerlijk tegen hem gezegd. Uiteindelijk heb ik me er maar bij neergelegd; het was over en uit. Bovendien vond ik vanzelf wel een 'nieuwe.'

Mijn ex was al jaren bevriend met iemand van de vereniging waar ik hem van ken, ik noem hem even Paul. Paul had al elf jaar lang een vriendin. Dus niet lang nadat mijn ex en ik niet meer met elkaar praten hoor ik overal, van mensen van 'onze' vereniging, dat hij iets heeft met de vriendin van Paul. Als overtuigend bewijs hoor ik ook nog dat het stel, dat al elf jaar bij elkaar was (!) uit elkaar is. En het eerste wat zij heeft gedaan nadat het uit was, is op de fiets stappen en naar mijn ex fietsen.

Dit vond ik raar, omdat mijn ex tegen mij had gezegd 'er achter te zijn gekomen geen type te zijn om een vriendin te hebben.' Bovendien kon ik het niet aan; ik probeerde over de kerel heen te komen, maar ondertussen praten al mijn vrienden over hun klaarblijkelijke relatie. Dus ben ik naar hem toegestapt en heb hem rechtstreeks gevraagd of de roddels waar waren. Hij zei dat ze 'nog niets' hadden en dat ze alleen maar bevriend waren.

Ik waarschuwde hem dat hij, als hij iets met haar begon, niemand van onze vereniging hem nog aan wilde kijken en dat hij zo al zijn vrienden kwijt zou raken. Hij zei dat hij zich niet ging veranderen voor iemand anders. Bovendien was er niet eens wat tussen hun. Dat geloofde ik, dus daarna heb ik hem weer een maand niet gesproken.

In die maand ben ik gewoon lekker gaan leven en had ik het naar mijn zin. Af en toe kwam ik Paul tegen en met hem praatte ik dan, daar werd ik altijd erg verdrietig van; ze zijn immers elf jaar bij elkaar geweest.

En nu heb ik vandaag dus gehoord dat ze wel bij elkaar zijn. Met haar doet hij alles wat hij met mij deed, plus extra dingen. Dat maakt me erg bitter, want hij was toch geen type voor een vriendin? Zoals ik had 'voorspeld' wil niemand van onze vereniging hem nog aankijken. En zijn nieuwe vriendin, ze zijn nu denk ik een week bij elkaar, komt achter ze te wonen. Ze heeft al gevraagd of hij bij haar in komt wonen.

Dus, kort samengevat: ik ben na iets meer dan twee maanden vervangen door de vriendin van zijn beste vriend.

Ik ben pissig, woedend. Ik ben zo kwaad dat ik niet weet waar ik met al de woede heen moet, vandaar dit bericht. Niet alleen ben ik kwaad om het onrecht wat Paul, een goede vriend van me, is aangedaan, maar natuurlijk ben ik zelf ook kwaad.

Ik merk inmiddels dat ik erg wraakzuchtig word. Mensen zeggen tegen mij: 'Je hebt hier helemaal niets mee te maken, dus bemoei je er maar niet mee.' Ze hebben gelijk en dat weet ik. Maar eigenlijk wil ik dat hij inziet dat hij mensen pijn doet: Paul, Pauls ouders, mij en mijn ouders, Pauls vrienden, mijn vrienden, enzovoort.

Uiteindelijk blijft hij alleen over, omdat al zijn vrienden betere vrienden zijn van Paul en Pauls kant kiezen. En dat schenkt me vreselijk veel voldoening, maar toch merk ik hem ergens te willen beschermen. Ik ben kwaad, maar heb toch nog gevoelens voor hem. Daar doe ik niets mee, natuurlijk. Toch voelt dit alsof je word getrapt terwijl je al op de grond ligt.

Ik vind hem een klootzak, wie is het met me eens(of niet, hoewel het me sterk lijkt)? Wat doe ik met de gevoelens die ik nog voor hem heb, wat doe ik met de kwaadheid die ik voel?

[I C U]

Tja, het is niet gek dat je kwaad bent, of jaloers, of hoe je het noemen wil. Ik denk dat ik ook flink in de war zou zijn als m'n ex met een ander aan komt zetten, zeker als dat de verse ex van zijn beste vriend is en ik die beste vriend ook zou kennen. Maar ik denk dat je vrienden gelijk hebben: bemoei je er niet mee. Schrijf die woede van je af, ga heel hard rennen, ga op het strand staan en heel hard gillen, maar ga je er niet tegen aan bemoeien. Dat keert zich namelijk altijd tegen je.

Uiteindelijk ben jij dan 'dat jaloerse kreng' etc. etc. Je hebt hem verteld wat je ervan zou vinden (een maand voordat hij met dat grietje samenkwam) en daar zou ik het bij laten, ook al is het nog zo moeilijk. Like I said, gooi die woede in je sport of op school of wat dan ook, maar ga je niet met zijn relatie bemoeien.

Ik begrijp dat je hem wil waarschuwen, maar let's face it, tis een grote jongen. Hij snapt heus wel dat het geen slimme move is vriendschappelijk gezien.

Ja, het is ook wel erg fucking obvious dat als hij zegt dat hij "niet zo'n type voor een vriendin" is, hij gewoon jou beu is. Tuurlijk is het slap van hem dat hij dat niet gewoon zo zegt, maar het is ook wel pathologisch naïef van jou dat je dat niet doorhebt.

[Odoacer]

Kort samengevat;

Hij is een klootzak, probeer hem te vergeten.

[Iduna]

Elf jaar samen? Hoe oud is die vriend van je ex en die ex van je?

[Perseïs]

Mijn ex is maandag 23 geworden, zijn nieuwe vriendin is 29 en haar ex is 31.

[waves]

En jij bent 16??

Ieder zijn ding.

Hou je er lekker buiten. Als hij je de waarheid niet durfde te zeggen maakt dat hem alleen maar een kinderachtige slapjanus. Het kan natuurlijk zijn dat ie gehoopt had dat je er nooit achter zou komen en dat hij je in eerste instantie niet wou kwetsen maar dat soort dingen werken toch nooit. (zeker niet met de vriendin van je beste vriend)..
Met de kwaadheid? Sla op je kussen, wurg je grootste knuffelbeer ofzo (werkt bij mij behoorlijk, vooral het slaan). Ga lekker huilen en schreeuwen (werkt bij mij ook geweldig).

De sociale zelfmoord is zijn probleem, daar hoef jij je lekker niet druk over te maken. Boontje komt om zijn loontje .