Advertentie | |
|
Ads door Google |
04-10-2007, 09:58 | |
Verwijderd
|
Ik vond bellen vroeger het fijnste wat je kon doen als je iets moet regelen, omdat ik aan de telefoon ineens heel goed uit m'n woorden kon komen, mensen waren altijd vriendelijk, niets aan de hand. (Hoewel opnemen in die tijd altijd nog makkelijker was dan zelf bellen; maar dat laatste deed ik ook gewoon.) Ik heb nooit nare telefoonervaringen gehad ofzo.
Nu kan ik allebei niet meer. Ja, ik kan mijn man, zus en ouders bellen en opnemen wanneer zij bellen, maar als ik een onbekend nummer op m'n telefoon zie staan, dan durf ik de telefoon niet eens meer vast te houden. Voor bellen geldt hetzelfde; zodra ik iemand moet bellen, raak ik m'n telefoon niet meer aan. Ik heb een sociale angststoornis en belangst past daar natuurlijk perfect bij... Maar rationeel wéét ik dat het juist heel veilig is; als mensen gigantisch onvriendelijk zijn, dan hang je gewoon op. |
04-10-2007, 10:04 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Of je vraagt idd of het gelegen komt, dan weet je het. Maar ik houd zelf ook niet zo van bellen. Gelukkig heb ik een bijbaantje waarbij ik heel veel gebeld wordt en zelf ook regelmatig moet bellen, in het begin was dat wel eens lastig, maar het wordt steeds makkelijker, maar privé bel ik nog steeds amper, alleen is het nu vooral omdat ik er gewoon niet echt behoefte aan heb. Wat er al veel zeiden: het steeds weer doen/veel oefenen helpt. (Therapieën voor angststoornissen zijn niet voor niets vaak op die manier opgezet. ) |
04-10-2007, 10:11 | |
Wauw, een heel topic vol mensen die net als ik een hekel hebben aan bellen
Ik probeer gewoon zoveel mogelijk via de mail te regelen. Maar sommige mensen kijken nooit naar hun mail en dat is dan wel irritant. Tegenwoordig durf ik wel redelijk de zakelijke telefoontjes te plegen, dat is inderdaad toch een kwestie van gewoon dóen, maar ik hakkel altijd vreselijk en kom als een volslagen debiel over. Privé bel ik eigenlijk nooit, nou ja, soms belt mijn moeder me, maar daar blijft het bij. Ik vind het vooral lastig omdat je enkel de stem hoort en niet ziet hoe iemand verder kijkt en zo.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
04-10-2007, 16:48 | |
Ik heb er ook nog wel een beetje last van, hoewel het veel erger is geweest.
Ik dacht altijd dat ik vloeiend moest praten en als je dat denkt dan lukt dat natuurlijk nooit Nu probeer ik dat niet meer te denken, n.a.v. de vraag hoe erg het was als ik een beetje hakkelde. Nu is mijn hoofddoel een boodschap over te brengen en als die er niet vloeiend uitkomt, is dat jammer, áls die er maar uitkomt. Ik schreef eerst ook altijd op wat ik wilde gaan zeggen. Dat bleek voor mij niet zo'n goede methode, omdat dat juist mijn gehakkel veroorzaakte. Het enge aan telefoneren was voor mij het moment van het nummer intoetsen en het moment dat de telefoon overgaat. Zodra er iemand opnam, was m'n angst weg en kon ik gewoon m'n verhaal doen, zonder briefje dus. Dus dan begon ik en dan keek ik halverwege op m'n briefje en daar stond het heel anders dan wat ik inmiddels spontaan op dat moment bedacht. Ja, dan krijg je raarlopende zinnen. Nu bel ik dus alleen nog maar zonder briefjes. Ik bedenk van tevoren wat ik ongeveer wil gaan zeggen, maar ik schrijf het niet meer op. Dit werkt erg goed voor mij. Het klopt dat je alleen van je angst af komt door je ermee te confronteren en in dit geval dus veel te gaan bellen. Ik moet de laatste tijd ook meer bellen, elke week het uitzendbureau om mijn werktijden door te geven en als ik dat niet doe, heb ik dus ook geen werk. En vaak spreken ze ook nog voicemail in en dan moet ik terugbellen, maar hoe moeilijk is dat? "Ik zag dat ik een voicemail van u had en daarom bel ik even terug." Dan komen zij wel met de reden van hun telefoontje. |
04-10-2007, 17:00 | |
Verwijderd
|
misschien wel grappig te vertellen: de eerste keer dat ik weer belde met iemand, dat was met een meisje uit mijn therapiegroepje om het te oefenen, zei ik in plaats van mijn eigen naam, de naam van de gene die ik belde , gewoon omdat ik zo zenuwachtig was en me al helemaal had ingeprent wat de ander zou gaan zeggen.
|
Advertentie |
|
04-10-2007, 17:09 | |
Verwijderd
|
Ik had het ooit ook, maar moest i.v.m. mijn vorige baan en het op mezelf gaan wonen zoveel telefoontjes plegen dat het op een gegeven moment normaal werd.
Tips die ik mensen kan geven: - Denk niet te lang erover na. Kies het nummer en bel. Gooi jezelf in het diepe. - Als je een bedrijf of instelling belt, ben jij de klant. Zij moeten jou helpen en niet andersom. Dat heeft het voor mij een stuk makkelijker gemaakt. - Het is niet erg als je iets niet weet of je verspreekt. Hoe vaak heb ik wel niet een bedrijf gebeld en kreeg om half 2 's middags vrolijk "goedemorgen" te horen? Iedereen verspreekt zich, lekker boeiend Heb je iets niet bij de hand, zeg je "ik pak het er even bij". Geen probleem, hoef je het ook niet van te voren allemaal uit te gaan zoeken (word je alleen maar zenuwachtig van). En nog wel meer, maar ik ben lui vandaag |
04-10-2007, 23:35 | |
Verwijderd
|
Ik haat bellen ook inderdaad. Ik zal ook niet iemand bellen om te vragen hoe het gaat. sms of mail. Klote-onpersoonlijk maar wel veiliger. Ik dwing mijzelf altijd om iets te regelen via telefoon of wat ook, omdat ik het soms bijzonder aanstellerig van mezelf vind. Ik zit nu in Latijns-Amerika voor werk en nou moet ik het in het Spaans doen. Getverdemme. MAar ik denk maar zo: nu in het Spaans, straks in Nederland piece of cake.
|
05-10-2007, 00:05 | |
heb ik ook, ik laat andere mensen bellen of ik weet niet wat ik moet zeggen en verspreek me 10x.....echt vervelend. tip is dat je een uur lang alle dingen gaat bellen die je nog moet bellen na 3x heb je zoiets van dit kan ik toch wel succes
__________________
als ik hier iets zeg dan ben ik me waarschijnlijk aan het vervelen
|
05-10-2007, 08:56 | |
Ik vind het geen enkel probleem om (lang) te bellen met bekenden, maar onbekenden opbellen vind ik een ramp. Hier zit dan nog wel een verschil in: een bedrijf o.i.d. opbellen waarbij ik het scenario van het gesprek al ken (bijv. een afspraak maken bij de opticien) vind ik minder erg dan een 'vrijer' telefoongesprek, bijvoorbeeld het bellen van een nieuwe stageplaats om een afspraak te maken voor de kennismaking. Ik ben dan altijd bang dat ik niet uit mijn woorden kom, ondanks dat ik alle gegevens al op papier heb staan, maar ik ben ook bang dat ik de naam van degene die opneemt niet versta, en dan dus vraag naar degene die ik al aan de lijn heb. (Ik weet wel dat dat komt doordat ik vaak oorontsteking had/heb en daardoor dus soms weinig versta aan de telefoon, maar die angst blijft, ook als ik geen last van mijn oren heb.)
|
06-10-2007, 11:31 | |
Ik heb ook een gigantische hekel aan bellen. Als ik thuis bij m'n ouders ben neem ik gerust de telefoon op, nergens last van, maar als iemand me op mijn mobiel belt dan durf ik vaak al niet op te nemen. Gewoon omdat ik weet dat diegene mij moet hebben. Onbekende nummers neem ik sowieso niet op dan. En als ik iemand moet bellen dan moet ik vaak heel lang moed verzamelen om het te doen. Ik communiceer ook veel liever via de mail, maar goed, sommige mensen doen alles met de telefoon en dat matcht dan niet. ;x Maar in situaties dat het handig is, zoals op meetings oid dan neem ik gewoon op en bel ik ook gewoon, ik weet niet, die grens is er dan niet, dan doe ik het wel. Dat is zo vreemd. Misschien ook omdat er meer mensen bij zijn dat ik het dan wel doe, omdat ik het dan wel durf ofzo, laten zien dat ik het wel kan, ik weet niet wat het is.
__________________
Je was een glasblazer met een wolk van diamanten aan zijn mond
|
06-10-2007, 17:49 | |
Ik denk dat dit vooral te maken heeft met het ontbreken van alle lichaamstaal (je kan niet afgaan op gelaatsuitdrukkingen, je hebt geen ogen om mee te communiceren, het lichaam kan je niets zeggen over de subtext van het gesprek e.d.): het enige waar je kan op afgaan is wat er gezegd wordt en hoe het gezegd wordt. Bij e-mail, sms of chatten heb je zelfs niet de manier van praten die dingen verraadt over wat er exact gecommuniceerd wordt, maar het is dan wel niet in real-time (zelf bij het chatten heb je een relatief lange periode waarin je mag reageren, in tegenstelling tot telefoongesprekken en face-to-face gesprekken die een vrijwel onmiddelijk antwoord vereisen).
|
07-10-2007, 01:13 | |
Verwijderd
|
Ik heb het ook een tijdje gehad in een onzekere periode waarin ik bang was dat ik neit uit mijn woorden zou komen of iets dergelijks (volgens mij voortgekomen uit een of ander stom telefoongesprek waarin ik iets wilde regelen, maar dat helemaal niet lukte omdat ik niet meer wist wat ik nou precies moest zeggen ofzo). Bij mij hielp het dan erg om vooraf goed te bedenken wat ik wilde gaan zeggen, etc. Ik heb het eigenlijk maar heel kort gehad (een paar maandjes) en het is vanzelf overgegaan.
Het zou heel goed kunnen dat je verlegenheid ermee te maken heeft. Ik denk juist dat je je zekerder moet gaan voelen en het juist zou helpen als je eerst voor jezelf uiteen zet wat je wil zeggen (maak bv. een lijstje met punten) en des noods een beetje het gesprekbegin oefent voor jezelf in welke bewoordingen je iets wil zeggen. Succes! |
07-10-2007, 01:17 | ||
Citaat:
Bij onbekenden en bedrijven kan het me niks schelen. Die zijn ervoor om tijdens kantooruren lastig gevallen te worden per telefoon en ik kom ze verder toch nooit meer tegen, ik moet alleen op dat moment een gunst van ze gedaan zien te krijgen of info inwinnen. Lekker boeiend. |
Ads door Google |
07-10-2007, 14:54 | ||
Citaat:
|
08-10-2007, 10:33 | |
Ik denk inderdaad dat veel mensen het zullen herkennen.
Vermijden werkt alleen maar angstversterkend. Je maakt het alleen maar groter in je hoofd. Het is dus echt een kwestie van het doen. Ik vind het ook nog steeds erg spannend, maar dan denk ik: nu moet ik het echt doen! En dan gaat ie over en denk ik: shit, nu kan ik niet meer ophangen en moet ik wel. Dan gaat het meestal ook vanzelf, maar telefoon opnemen doe ik nog steeds alleen als ik het nummer ken. Maar ik ga vooruit
__________________
Durf te vliegen.
|
09-10-2007, 15:35 | |
Ik heb er ook last van gehad, maar het is nu een stuk minder dan eerst. Volgens mij is het een vorm van faalangst, je bent bang dat je iets raars gaat zeggen of dat de ander iets raars van jou vindt. Bij mij heeft het inderdaad geholpen om gewoon veel te bellen, maar dat werkt niet voor iedereen. Mijn vader heeft het ook, en dat wordt ook niet minder als hij veel belt.
Het helpt om op te schrijven wat je wilt zeggen/vragen, bovendien vergeet je het dan ook niet. Ook helpt het wel een beetje om te gaan bellen als je bijna iets anders moet gaan doen, dan kun je er niet over gaan piekeren. Verder schijnt het zo te zijn dat als je in een dominante lichaamshouding bent, staand dus, dat je dan makkelijker belt dan als je op een stoel zit.
__________________
don't take life too serious.. you'll never get out of it alive
|
19-10-2007, 14:19 | |
Heb het ook. Ik stel het net zoals jij uit en plan talloze keren opnieuw wat ik zeggen zal.
Ik zit er eerlijk gezegd nogal mee, vooral nu ik op zoek ben naar werk waar dit soort dingen regelmatig moet worden gedaan (zowel tijdens het zoeken naar werk, als in een echte werksituatie). Ik ben sowieso echt niet sociaal, dus dat is eigenlijk maar één van de problemen die dat met zich meebrengt.
__________________
And fall on my face on somebody's new-mown lawn
|
23-10-2007, 22:38 | |
Ik bel mensen ook niet graag. Het is wel een beetje vreemd, want ik ken niemand die de telefoon op zou nemen en meteen boos zou worden omdat ik ongelegen bel ofzo.
Maar meestal als ik mensen bel dan is dat om iets te vragen ofzo, en dan ben ik wel eens bang dat dat een ontzettend domme vraag is. En als ik niets moet vragen, bijvoorbeeld als ik een telefoonpiramide moet afwerken ofzo, dan ben ik altijd bang dat de verkeerde persoon opneemt en als ik dan naar de persoon vraag die ik moet hebben, blijkt dat ik het verkeerde nummer heb en die persoon heel ergens anders woont. Dat is me wel eens gebeurt, trouwens, toen ik 10 of 11 was ofzo. Toen belde ik iemand, en ik moest S hebben en die persoon die opnam kende S niet. Ik dacht, oh, verkeerde nummer! Dus ik daarna weer proberen. Zelfde persoon weer. En toen zei S later op school dat dat haar oppas was die de telefoon altijd opnam en die S' naam niet wist en daarom niet wist wie ik bedoelde toen ik naar S vroeg. Lulkoek natuurlijk, ze heeft me gewoon het verkeerde nummer gegeven!
__________________
It's easy, like getting your attention, we go "Sex! Sex! Sex! Sex! Sex!"
|
24-10-2007, 11:14 | |
Ik heb zelf altijd wel moeite gehad met mensen bellen, bedrijven en bekenden, en liet wat de bedrijven betreft mijn moeder het vooral opknappen. Op een gegeven moment kom je er toch wel achter dat dat niet eeuwig voort kan duren en een beetje zelfstandigheid wel handig is dus ga je t toch zelf proberen. En dan blijkt het wel mee te vallen, in die zin dat mensen zelden slecht reageren en als ze al slecht reageren hoef je het ook niet op jezelf te projecteren want niet iedereen is altijd aardig en vrolijk. Soms heeft iemand gewoon een slechte bui. Maar vaak zijn mensen zelfs beleefder dan je zou verwachten.
Het beste is: heel vaak en veel doen, desnoods oefenen door de blokker te bellen en vragen of ze een bepaalde electrische tandenborstel hebben ook al heb je die niet nodig, of de bieb bellen en vragen naar de openingstijden of iets dergelijks, dan gaat 't vanzelf beter. + Schrijf vantevoren even wat steekwoorden op, desnoods de eerste zin, en ga niet te lang oefenen want het makkelijkst gaat het met verstand op nul en gewoon doen, zoals bij de meeste dingen die je eng vind.
__________________
"Of course you can't understand anything i'm saying, but that's cool cause i'm still saying it."
|
24-10-2007, 11:20 | |
Oja, en realiseer je ook dat je je op een gegeven moment niet nog beter kan voorbereiden en je nooit alles onder controle kan houden. Je kunt je nooit 100% voorbereiden, want je weet nooit zeker hoe iemand reageert en hoe het gaat lopen. Als je dat kan accepteren ben je al een stuk verder want dan is het ook makkelijker jezelf toe te staan 'fouten' te maken.
__________________
"Of course you can't understand anything i'm saying, but that's cool cause i'm still saying it."
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
[Belangrijk] Saaillicitatietopic: We zoeken een nieuwe forumbaas! #862 TopDrop | 500 | 10-02-2010 18:04 | |
Liefde & Relatie |
Hoe voel je je op relationeel gebied? #78 Rob | 497 | 21-01-2008 19:25 | |
Psychologie |
Telefoonangst. CSN | 53 | 01-10-2004 17:34 | |
Liefde & Relatie |
Vluchtig contact Dminor | 264 | 04-03-2003 19:19 |