onbewuste verstopte gevoelens uiten

[gewoonmax]

Sinds ik me wat meer bewust van mezelf ben geworden door o.a. tai chi en chi kung ben ik erachter dat ik enorm veel verstopte gevoelens met me meedraag. Ik heb vroeger ook een tijd gehad waarin ik alles voor mezelf hield of het uitte in training. Of het toen echt geuit is denk ik dan niet. Ik denk namelijk dat het daarmee te maken heeft, alleen tis echt een enorme lading emotie.

Ik voel het ook vaak in de vorm van een gespannen onderrug, heb er last van sinds mijn 12 ongeveer.

Heb gisteren een paar poffen van een jointje op en ben daarna gaan mediteren. Toen begon ik echt te merken dat ik enorm veel vasthoud. Het is er normaal nooit behalve als ik er contact mee zoek, zo verstopt zit het. Nou wil ik deze emoties graag los laten, maar gisteren had ik het idee dat het gewoon teveel is om in eens los te kunnen laten. Ben echt bang dat ik misschien wel helemaal gek word als alles ineens los komt. Weet iemand hoe ik hiermee om kan gaan op een veilige manier? Of moet ik helemaal opgaan in de emoties? ( daarvoor moet ik wel zogenaamd even mijn verstand verliezen, vandaar dat ik het niet durf )

[)Vampje(]

Praten is het sleutelwoord. Zoek iemand om het erover te hebben.
Of schrijf het desnoods uitgebreid op, dat kan ook helpen.
Gevoelens en emoties moet je nooit opkroppen.

[gewoonmax]

)Vampje( schreef:

Praten is het sleutelwoord. Zoek iemand om het erover te hebben.
Of schrijf het desnoods uitgebreid op, dat kan ook helpen.
Gevoelens en emoties moet je nooit opkroppen.

Ik heb er al met meerdere mensen over gepraat, maar vaak als ik erover praat sta ik niet in contact met de gevoelens. Ook met schrijven is dat zo. Ik denk dat t echt diep weggepropt zit. Kan het misschien zelf naar boven halen door meditatie enzo, maar dan ben ik dus bang dat het teveel ineens voor me zal zijn.

[Flijn]

Wat voor idee heb je bij 'te veel ineens', wat denk je dat er zou kunnen gebeuren?

[xxChange]

Begin een dagboek, klinkt miss enorm 'niet stoer' maar het zal wel helpen, zo krijg je de nieuwe emoties die je voelt alvast op een rijtje en zul je op een gegeven momenten ook bepaalde gebeurtenissen asocieren met eerdere gebeurtenissen die iets voor je hebben betekent. Dat is misschien wat makkelijker dan in het wilde weg beginnen over een bepaalde gebeurtenis in je leven en op te schrijven wat die gebeurtenis was en de gevoelens op te schrijven.
Steekwoorden zijn ook handig; op een bepaald moment op de dag opschrijven wát je nou precies voelt en waarom? waarom je je bijv. boos of verdrietig voelt.
En ook je af en toe flink uitleven op god mag weten wat kan in iedergeval al flink pluchtend werken

sterkte!

P.S; qua emoties kun je meer aan dan je denkt zonder gek te worden, het is een kwestie van niet geobsedeerd raken door deze emoties, wat vrijwel onmogelijk is als je enige vorm van contact hebt met de buitenwereld. En als je het gevoel op een gegeven moment hebt dat het écht teveel word kun je je polsen onder de koude kraan houden, of een wandeling maken oid (kou werkt namelijk ontnuchterend)

Wat betreft verstopte emoties herken ik wel, heel vaak heb ik zelfs het gevoel dat ik geen gevoel heb.
Ik heb geen idee wat je eraan doet, bij mij ging "het potje" open toen er een vervelende gebeurtenis plaatsvond. Maarja dat zou wat zijn, dat je pas echt iets ervaart als er iets groots gebeurd.

[gewoonmax]

confrontatie's beleven kan wel wat losmaken idd, maar ik heb geleerd me in de meeste gevallen in te houden. Doe(deed) veel martial arts, maar heb ook nooit echt gevochten en al helemaal niet voluit. Maar ik weet wel dat er mogelijkheden zijn.

Alleen is t dan wel minder direct. Dan is t meer een gebeurtenis dat je herrinnert aan een eerdere gebeurtenis waardoor je weer die emotie kan terughalen. Als je mediteerd bijv. is het alleen de herinnering en dat lijkt me dan directer.

Maargoed, wel allebei opties die goed kunnen werken.

[Yana]

Ik herken dit echt goed! Vooral ook van dat praten waarbij je als nog geen contact maakt.

Wat mij helpt is een vriendje dat met nee geen genoegen neemt en door blijft vragen..en vragen..en vragen. En dan precies die vragen zodat ik uiteindelijk als nog in tranen eindig. Leuk is anders, maar voor de verwerking is het goed. Verder helpt het je misschien om een therapie te doen waarbij je heel erg bezig bent met gevoel, en minder met praten. Creatieve therapie, haptotherapie..zoiets? Met haptotherapie heb ik zelf goede ervaringen. Misschien kun je het er ook uit schreeuwen, op een rustig faraway plekje in het bos . Wat mij ook geholpen heeft is een stilteretraite.. maar daar moet je maar net wat voor voelen. En verder begint het allemaal in je hoofd, met een bewust voornemen om gevoelens toe te laten.

[nova7]

het helpt mij om gedichten te schrijven om zo het gevoel te uiten en er niet mee te blijven zitten, want dat is heel naar Je bent je aan het inhouden en anders aan het voordoen , zeggen dat het goed gaat enzo terwijl het niet zo is....zo was het voor mij dan, als ik mijn gevoel niet uitte.
en therapie heeft me enorm geholpen om te leren praten over wat ik voel

Flijn schreef:

Wat voor idee heb je bij 'te veel ineens', wat denk je dat er zou kunnen gebeuren?

Dit, en

Waarom ben je bang dat je gek gaat worden als alles ineens los zou komen? Je hebt je eigen gedachten immers zelf in de hand. Er is niets mis met een confrontatie met jezelf zolang je maar logisch blijft nadenken en je eigen situatie vanaf meerdere standpunten kan blijven bekijken. En al zou je gek worden van teveel gedachten/emoties, waarvoor ben je dan precies bang, wat kan er nou gebeuren?
Je hoefdt niet persé je verstand te verliezen wil je je emoties de vrije loop laten.

Vooral blijven mediteren en martial arts blijven beoefenen, de optimale manier om je lichaam onder controle te houden en je uit te kunnen leven, een gezonde geest zit immers in een gezond lichaam.

[gewoonmax]

Ik was bang dat ik anders gek zou worden omdat het zo hevig was dat je niet meer logisch kan nadenken en eigenlijk niet meer kan nadenken. Zie het als een paddotrip, je kunt op sommige niveau's alleen maar ervaren en waarnemen. Wanneer je dan gaat denken en proberen alles te verklaren dan houd je je trip tegen en ga je bad. Zo zag ik het ook met die emoties. Het is ook eng om alles los te laten Maargoed stapje voor stapje moet het wel lukken

[Mara]

Yana schreef:

Ik herken dit echt goed! Vooral ook van dat praten waarbij je als nog geen contact maakt.

Wat mij helpt is een vriendje dat met nee geen genoegen neemt en door blijft vragen..en vragen..en vragen. En dan precies die vragen zodat ik uiteindelijk als nog in tranen eindig. Leuk is anders, maar voor de verwerking is het goed.

[Flijn]

gewoonmax schreef:

Ik was bang dat ik anders gek zou worden omdat het zo hevig was dat je niet meer logisch kan nadenken en eigenlijk niet meer kan nadenken. Zie het als een paddotrip, je kunt op sommige niveau's alleen maar ervaren en waarnemen. Wanneer je dan gaat denken en proberen alles te verklaren dan houd je je trip tegen en ga je bad. Zo zag ik het ook met die emoties. Het is ook eng om alles los te laten Maargoed stapje voor stapje moet het wel lukken

Nou, ik kan je uit ervaring vertellen dat het inderdaad heel heftig kan zijn als opgekropte emoties er in één keer uitkomen. Het is geen leuke ervaring en het voelt inderdaad alsof je jezelf erin kunt verliezen. Maar zoals Lizx al zegt: emoties de vrije loop laten betekent nog niet dat je je verstand verliest.
Voor mij was het een dieptepunt; dat klinkt erg maar het betekent eigenlijk dat het daarna alleen maar beter ging. Als je bang bent dat je gek wordt, raad ik je toch aan om er iemand bij te hebben. Hoeft niet per se in dezelfde kamer, maar gewoon binnen bereik zodat je in geval van paniek iemand hebt om je te kalmeren.

Het is eng en onaangenaam etc, maar welke andere optie heb je? Je zult nog verbaast kunnen staan van wat je zelf aan kunt. Bovendien heb jij het grote voordeel dat je het 'moment supreme' gewoon kunt inplannen.

[gewoonmax]

yes, ik weet dat het daarna alleen maar beter zal gaan. Daarom wil ik ze ook zo graag uiten. Bedankt voor de tips

[=zwart wit=]

heel herkenbaar. ik ga dood van ellende of ik val kapot als ik verdriet toelaat, ik ga los breken of mensen vermoorden als ik boos ga worden, ik ga doordraaien als ik na ga denken etcetera. ik kan je uit ervaring vertellen dat je de rem op je psyche niet moet onderschatten. dat wil niet zeggen dat je niet tot het randje kunt gaan, of misschien er altijd nét doorheen, maar ik denk dat de mens onbewust het uiterste heel goed weet. dat wordt dan misschien niet stap voor stap, maar het uiterste op het uiterste.
ik denk dat je een hele grote drempel ervaart, omdat je bang bent voor jezelf. je zult er dan wel tegenaan blijven hikken tot het een keer wel gaat. ik heb er in ieder geval lang op geoefend, het is eng. misschien helpt het als er iemand bij je is die je vertrouwd, waarvan je het idee hebt dat die je kan/mag opvangen als het mis zou gaan en die je ook kan helpen. ik kan de situatie niet inschatten, misschien is dat erg overdreven. maar in panieksituaties alleen zijn is niet echt fijn ofzo. en het kan je absoluut helpen die drempel wel te nemen.