scheiding

Ik word gek. Het is nu ongeveer 3 maanden dat ik hoorde dat mijn ouders gaan scheiden. 22 oktober.
Het is nu 26 januari en we zijn geen kloot verder. Mijn ouders hebben vandaag een brief gekregen van de advocaat waarin staat dat de zaak 21 februari voor beschikking staat. Dan zijn we al weer een maand verder. Hoe in hemelsnaam kan het zo lang duren? Ze zeiden dat alles netjes geregeld was en dat ze nergens moeilijk over deden, ik mag zelf beslissen waar ik ga wonen en en en. Waarom duurt het dan zo enorm lang? Hoe kan iedereen verwachtingen van je hebben, als je zelf vastzit omdat je niet verder kan? Ik zou wel verder willen, maar het is gewoon niet mogelijk.
Er stond in de brief ook dat ik opgeroepen zal worden voor een kindercomparitie (ik ben onder de 18), het doel hiervan is dat ik aan de rechtbank mijn mening geef over mijn gevolgen van de scheiding. Wat is dat voor kankeronzin, ik moet gaan lopen lullen hoe zielig ik wel niet ben en hoe moeilijk ik het ga krijgen.
Met die scheiding kan ik best leven, maar het feit dat het eeuwen duurt. Daar word ik zo ongelofelijk pissig van.

Oké sorry voor m'n taalgebruik hoor, maar het moest er even uit.

Er zit ook een doel achter, ik zoek namelijk mensen die ook gescheiden ouders hebben, hoe lang duurde het bij jullie voordat alles rond was? Voordat je vader/moeder een nieuw huis had en je gewoon weer door kon gaan met alles.
Want ik word zo moe van alles.

[Rob]

Er stond in de brief ook dat ik opgeroepen zal worden voor een kindercomparitie (ik ben onder de 18), het doel hiervan is dat ik aan de rechtbank mijn mening geef over mijn gevolgen van de scheiding. Wat is dat voor kankeronzin, ik moet gaan lopen lullen hoe zielig ik wel niet ben en hoe moeilijk ik het ga krijgen.
Met die scheiding kan ik best leven, maar het feit dat het eeuwen duurt. Daar word ik zo ongelofelijk pissig van.

Je vertelt gewoon de waarheid. Of je ouders die waarheid al dan niet aanstaat is hun probleem. Dat klinkt heel cru, maar je hebt er niets aan als je vertelt dat dat je het moeilijk gaat krijgen wanneer 't niet zo is.

Zelf heb ik trouwens geen ervaring met gescheiden ouders. Wel dreigt mijn moeder al vier jaar met het ophalen van de scheidingspapieren maar dat schiet dus niet echt op... :')

[coopergirl]

Dat verschilt nogal, lijkt me. Mijn ouders zijn direct fysiek uit elkaar gegaan en zijn toen verder gegaan met de papier rompslomp. Hoe lang daar overheen is gegaan, weet ik niet meer.

[Cherry Springs]

Mijn ouders besloten in 2006 te gaan scheiden. In mei besloten ze het, wij hoorden het in september geloof ik, na de zomervakantie, en in februari zijn ze officieel gescheiden.
Het lijkt me inderdaad heel frustrerend dat het zo lang duurt, ik wou dat ik je daarmee zou kunnen helpen, maar ik weet niet hoe.

[Briseïs]

Mijn ouders zijn ook gescheiden, maar daar duurde het allemaal nog veel langer dan bij jou als ik dat zo hoor. In augustus 2005 viel de beslissing, in december verhuisde mijn moeder ergens anders heen, maar pas in april 2006 zijn ze officieel gescheiden. En mijn ouders gingen ook wel redelijk 'goed' uit elkaar, maar zulke dingen kosten gewoon tijd omdat er echt enorm veel dingen geregeld moeten worden. Alleen al een gezamelijk gekocht huis is heel veel werk, en dan komt er nog de rest van de spullen, verzekeringen, eventuele alimentatie etc. En de kinderen zijn ook altijd lastig. Mijn broertje en ik waren allebei al boven de 18 toen het gebeurde (nouja, mijn broertje werd in maart 2006 18) maar dan nog moet je regelen met hoe de studie betaald gaat worden enzo.

Het is gewoon een kutperiode. Ik heb er gelukkig niet zo heel veel last van gehad, maar iedereen gaat er op een andere manier mee om. En eerlijk gezegd snap ik niet helemaal wat je probleem is (behalve dat je ouders gaan scheiden en dat dat enorm kut is). Je zegt dat je niet verder kunt, wat bedoel je daarmee? Waar kun je niet verder mee en waarom kan dat niet?

je hoeft niet naar de rechtbank als je niet wilt, ik ben ook niet gegaan, vond het al kut genoeg allemaal...

[Pruts0r]

Mijn ouders zijn gescheiden in '97. Ik kan me er eigenlijk niets meer van herinneren. Ook niet meer van de tijd dat pap en mam nog samen waren, maar ik leefde toen nog veel te veel in mijn eigen wereldje. Mja, ze gingen volgens mij wel zonder ruzie uit elkaar, hoewel volgens mij de doorslag uiteindelijk was, dus waardoor het niet langer heeft geduurd, was dat hij verliefd was op iemand anders (dat heeft niemand bevestigd, maar dat denk ik wel), want de vrouw waarmee hij nu getrouwd is, mijn stiefmoeder dus, daar kwam hij vaker toen hij nog met mam getrouwd was. En nouja, meteen toen pap in scheiding lag, dus in april 1997, toen lag zij ook in scheiding. En wel opvallend dat ze half mei, dus met mijn communnie al iets met elkaar hadden.

Ik bedoel, als hij niet tegen kan houden dat hij vreemdgaat, moet hij gewoon het contact met degene verbreken met wie hij vreemdgaat. Mja, daar spreek ik hem ook niet op aan, want dan krijg ik ruzie, omdat ik zoiets denk. Maargoed, als je zeg maar een paar weken na 12-13 jaar getrouwd te zijn al vrijwel meteen een nieuw iemand hebt, dat zegt toch al genoeg? Alleen jammer dat je dan te laf bent om het rechtuit tegen je kinderen te vertellen, vooral tegen iemand die al 18 is. Mja, mijn contact met pap is wel goed hoor, maar dit is toch iets dat me dwars blijft zitten en dat niet bespreekbaar is voor mij. Mja.

Ik weet niet hoelang de scheiding heeft geduurd, dus voor ze echt ontbonden waren enzo, maar mam bleef gewoon in het huis wonen waar we eerst woonden en pap die had vrij snel een ander huurhuis, dicht in de buurt. Ik zie pap eens in de twee weken het hele weekend en ik vind dat genoeg. Ik vind het meestal een beetje ongemakkelijk daar, door mijn stiefmoeder, want daar kan ik het niet goed mee vinden. Bij mam thuis heb ik ook vaak stress, met mijn stiefvader, maar dat is toch net wat anders. Nouja, op beide plekken is het niet makkelijk hoor, maar ik kom toch liever bij mam thuis, daar voel ik me gewoon het meeste thuis.

@ Briseïs, wat ik bedoel met dat ik niet verder kan: Ik vind het vervelend dat ik niet kan wennen aan het idee dat m'n ouders gaan scheiden. Want ja, ik hoorde het zolang geleden al en ik heb zoiets van, er staat zoveel te wachten wat gewoon zo lang duurt. Snapje? Want ja, iets komt op je af en dan ben je bereidt om dat te accepteren. Alleen als het zo lang duurt is het alsof je wacht op iets wat helemaal niet komt. Alles lijkt weer hetzelfde. Het is niet zo dat ik het gevoel heb dat ik in het leven niet verder kan alleen op dit vlak.

@koekjes, ik ga ook niet naar de rechtbank, ik stuur wel een brief.

@Pruts0r, ik denk dat ik ook bij m'n moeder ga wonen. Maar misschien dat ik na een tijdje het even bij m'n pa ga proberen ofzo. Ik merk het wel, duurt toch nog even.

Nouja 't is ook gewoon heel verwarrend. Ik bedoel, ze slapen zelfs nog in hetzelfde bed. Zij denken dan van, het is al jaren niet goed, dan kan dit er nog wel bij.
Dat snap ik gewoon niet, het is nu toch allemaal anders. Voor mij dan.

Verder regelen ze alles wel heel netjes hoor, ze doen nergens moeilijk over ofzoiets. Maarja, het is gewoon zo'n "eye-opener" ofzo. Ik bedoel, ik weet het nu al een tijdje en we hebben er nooit met het hele gezin over gepraat. Dat is toch vreemd? Echt totaal geen communicatie.

[Daantje_0705]

Mijn ouders zijn alweer 8 jaar geleden gescheiden. Mijn moeder is weggegaan bij mijn vader toen hij op vakantie was en vanaf toen woonden ze dus allebei apart. Ik heb altijd bij mijn moeder gewoond en ging eerst elk weekend, later twee weekenden in de maand en nu niet meer naar mijn vader. Voor alles officieel rond was enzo waren ze zeker wel een jaar verder. Het is nu acht jaar verder en ik zit nog steeds met mijn vader in een rechtzaak om de alimentatie verwikkeld dus ga er zeker niet vanuit dat alles snel geregeld en opgelost is.

Als jij opgeroepen wordt door de rechtbank dan is het de bedoeling dat je daar heen gaat en daar laat weten wat jij graag wilt. Bij wie je wilt wonen en hoe je met je andere ouder wilt omgaan. Ik vond het altijd wel belangrijk dat je voor jezelf duidelijk op een rijtje hebt wat je wilt zodat je daar makkelijker eventuele vragen kan beantwoorden. Mijn vader was altijd heel erg volgens de regeltjes en wilde altijd alles zo doen zoals het op papier stond dus voor mij was het altijd heel belangrijk dat wat ik wilde ook goed op papier terecht zou komen. Ik weet niet hoe jouw ouders daarin zijn maar als je voor jezelf helder hebt wat je wilt schept dat voor iedereen een hoop duidelijkheid en dat is fijn want gescheiden ouders zijn al verwarrend genoeg.

Succes ermee

mijn ouders zeiden: wat jij wilt, en je hoeft van ons niet naar de rechtbank en ik heb ook geen brief geschreven ofzo...

[erikh]

Televisieprogramma over scheiden

Voor een nieuw televisieprogramma Uit Elkaar voor de EO zijn wij op zoek naar mensen die bereid zijn hieraan mee te werken. Dit is een uitzonderlijke vraag, daarom iets meer over de insteek van het programma.

Uit elkaar laat zien wat er gebeurt als een scheiding zich voordoet: vaak een groot keerpunt in het leven. We volgen een aantal mensen die onder begeleiding van een mediator uit elkaar gaat.

Vragen die de uitgangspunten van het programma vormen
Hoe kwam het zo ver? Was je je bewust van de zwakke plekken in de relatie? Hoe ga je om met het verdriet, de pijn en de eventuele twijfel? Maar vooral, welke keuzes maak je nu? Hoe ervaar je de reacties van je omgeving? Hoe reageren vrienden en familie? Wat doet een mediator?
We willen een zo compleet mogelijk beeld geven. Niet alleen voor degenen die uit elkaar gaan is dit een pijnlijke en verdrietige periode. Ook voor vrienden en familie en eventuele kinderen heeft de scheiding grote impact. Daarom laten we hen ook aan het woord.
Om te laten zien wat de positieve invloed van een mediator kan zijn, zouden we ook graag delen van de mediation-gesprekken willen opnemen.
Overigens zijn wij niet op zoek naar de ‘ideale’ scheiding. Wij willen een zo realistisch mogelijk beeld geven. Daarom geven wij ook geen commentaar, trekken we geen partij en oordelen wij niet.
Doel
Het programma zet aan het denken. We hopen dat deze verhalen en standpunten bij de kijker tot reflectie leidt op de eigen relatie of huwelijk. Is dat huwelijk goed? Zijn er eigen aandachtspunten? Is er groei mogelijk?
In sommige gevallen kan het besef optreden dat het makkelijk oordelen is over een situatie waar je zelf niet in zit en waarvan je de inn’s en out’s niet kent. Ook kunnen mensen op ideeën worden gebracht. Bijvoorbeeld dat scheiden onder begeleiding van een mediator meer kans heeft om het huwelijk ondanks alles positief te beëindigen.

We maken vier afleveringen van 25 minuten. Elke aflevering heeft een andere mediator en koppel.

Medewerking
We begrijpen heel goed dat de beslissing om mee te werken aan dit programma niet zomaar genomen wordt. Daarom zijn wij van harte bereid een afspraak te maken voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.
Als u een idee wilt krijgen van de programma’s die wij maken, kijk dan verder op deze site: www.dehaaien.com.
Reacties graag naar: caroline@dehaaien.com

[Stefanie]

Reclame

[Nijn*]

Ik snap je probleem niet zo goed geloof ik. Behalve dan dat je op zoek bent naar mensen die hier ervaringen mee hebben.. Maar als je verder oké bent met de scheiding en het alleen zo erg vindt dat het zo lang duurt, zou ik me niet zo druk maken. Er zijn genoeg mensen die het er ontzettend moeilijk mee hebben wanneer hun ouders uit elkaar gaan, wees blij dat jij dat niet hebt. En wees blij dat jij aan rechtbank geen 'kankeronzin' hoeft te verkopen over hoe zielig je wel niet bent, want dat ben je niet. Wees eerlijk en zeg gewoon hoe je je er over voelt, hoe makkelijker jij het ze daar maakt, hoe makkelijker het proces verloopt. Een scheiding gaat niet over één nacht ijs, dat is misschien vervelend voor je maar als dat je enige probleem is heb je het echt niet zo zwaar als je denkt dat je het hebt.

[REETSJ]

Dit is misschien onwijs ontmoedigend, sorry dan.. Maar mijn ouders zijn vanaf kerst 2007 bezig met scheiden. En er is nog steeds niks rond en niks geregeld. Dit omdat mijn vader letterlijk alles tegenwerkt.
Ik heb werkelijk geen idee hoelang het nog gaat duren, maar ik heb wel voor mezelf besloten dat ik geen zin meer heb om me er kut over te voelen. Ik heb dat lang genoeg gedaan (9 maanden ofzo?) En ben in die tijd zelfs gestopt met mn studie. Ik denk dat je er sowieso een flinke tijd kapot van bent, maar probeer gewoon alles positief te blijven zien. Heel veel sterkte in iedere geval

[*oma*]

up?

[Nijn*]

OMG, van bijna een jaar Niet eens gezien

Mijn ouders zijn twee jaar geleden uit elkaar gegaan, twee en een half bijna en nog steeds is niet alles rond. .
Er zijn nog altijd veel knelpunten waar ze niet uitkomen samen.

Jammer dat dit zo'n oude up is, maar misschien wil TS vertellen hoe het er nu voor staat

Grappig, zie het nu pas.

@Mushu, hoe het er nu voor staat.

Apart om dit terug te lezen. Ik denk dat ik dit topic vooral had geopend om even op te schrijven hoe gefrustreerd ik was. Zoals iemand anders een dagboek bijhoudt. Er is wel gebeurd in de tussentijd, ze zijn nu ongeveer een half jaar echt uit elkaar. Ik ben eerst heel erg lang boos geweest en gefrustreerd en later is dat helemaal omgeslagen naar depressiviteit, wat nu net weer een beetje aan het verdwijnen is.

@Nijn*, de wijze waarop ik hoorde dat ze gingen scheiden was ook heel erg vervelend. Mijn moeder heeft een email gestuurd naar mijn vader toen hij op vakantie was waarin stond dat ze wilde scheiden. Maar niet op normale toon, heel denigrerend. "Hij moest maar een meisje trouwen in Algerije" (daar is hij geboren). Als ik daarop terugkijk vind ik het walgelijk dat ik dat heb moeten lezen, het is heel vervelend om zulke kwetsende dingen te lezen over je vader.
Oh en ik heb er zeker wel moeite mee gehad hoor, alleen op dat moment was ik vooral erg boos. Verdriet kwam later pas.

De band met m'n moeder is eigenlijk verslechterd. Maar we proberen wel weer goed met elkaar om te gaan ondanks grote verschillen op bepaalde gebieden.
Hun scheiding is voor mij aanleiding geweest dat ik meer na ben gaan denken over mijn leven, en dan gevoelsmatig. Het kwam heel hard aan, omdat ik voorheen nog nooit iets heftigs mee had gemaakt. Ik leefde al tijden ongezond (veel drinken, slecht slapen, ongezond eten, veel stress) en ongeveer 9 maanden na de scheiding trok ik niks meer.
Op dit moment voel ik me wel weer redelijk goed, ik heb een aantal maanden toch wel met flinke paniekaanvallen gezeten en erg lang het gevoel gehad in een waas te leven. Alsof ik onder water zat. Nu zit ik bij een psycholoog en ja, ik zie alles wel positief op het moment. Ik heb zeker wel veel geleerd van alles wat gebeurd is, en door de scheiding van m'n ouders heb ik wel een (positieve) ontwikkeling doorgemaakt.

@Reetsj, jeetje wat een lange tijd zeg. Het kan wel langer dus. Ja inderdaad, ik zou ook proberen gewoon door te gaan met alles. Van mezefl weet ik dat ik veel te veel energie heb verspild aan boos zijn op advocaten en dit en dat. Succes verder.

M'n ouders hebben verder wel alles heel netjes geregeld. Behalve dat van de email dan. Daar ben ik wel erg blij om, ze hebben mij nooit ergens tussen in gezet. Mijn vader praat altijd nog heel respectvol over mijn moeder dus dat is wel heel fijn.

achteraf kijk je er toch altijd anders tegenaan. Ik ben van mezelf vrij pessimistisch, op momenten dat ik me slecht voel, trek ik mezelf die put alleen maar meer in. Ik heb wel redelijk geleerd wat optimistischer te blijven. En bij paniekerige momenten rationeel denken.

Dus het gaat wel goed met me nu

[Nonaj]

22 oktober is wel een populaire dag om te besluiten om te gaan scheiden zeg