De bedoeling van dergelijke opdrachten is dat je zelf ook eens probeert na te denken. Maar ik zal je al een beetje op weg helpen:
een ei zal breken als er op een bepaald plaats heel veel kracht geconcentreerd wordt (dit geeft een bepaalde druk), en op een bepaald moment gaat je eierschaal dat niet meer houden. Als je iets laat vallen, zal je zwaartekracht zich verdelen over het lichaam en als je dan op een bepaald punt te veel krachten samenkrijgt, krijg je daar een barst met de spetterende gevolgen.
Een eerste idee: begin met het ei in te pakken in iets. De reden: stel je laat je ei rechtstreeks op de grond vallen, dan zal al de energie van de botsing overgezet worden op de schaal (die gaat vervormen, en daardoor waarschijnlijk ook barsten). Doe je er al iets rond, dan gaat die energie voor drie dingen gebruikt worden: het omhulsel vervormen, het ei wat rondschudden in het omhulsel en tot slot het ei vervormen. De meeste energie zal nog steeds naar het vervormen van het ei gaan, maar je hebt al een gedeelte onschadelijk gemaakt.
Dat inpakken kan je enkele keren op triviale manier doen, maar met rietjes/stokjes wordt het inpakken iets meer knutselwerk. Je kan dan samen met die plakband bv. een soort ophanging maken: als je met de stokjes een constructie maakt die ervoor zorgt dat het ei nooit rechtstreeks de grond raakt en dat het ei wel een beetje beweeglijk opgehangen wordt in die constructie, zal bij de impact de overblijvende energie omgezet worden in vervorming van je constructie en de bijhorende plakband (als die niet te vast is aangespannen) in plaats van het breken van het ei. Hoe ik dat als eerste concept zie: een kubus van stokjes met helemaal in het midden je ei vastgemaakt met plakband, echter los genoeg zodat het nog een beetje kan bewegen (dan zal hij bij het vallen eerst nog een tijdje naar beneden vallen, merken dat de plakband naar boven trekt, weer naar boven gaan en zo een tijdje herhalen; waar dus ook wat energie in verloren gaat) maar niet te los zodat het direct tegen de grond aan kwakt.
Iets wat met dat alles ook verband houdt, is de kreukelzone van een wagen. Als je de wagen ziet als je constructie en het ei als de bestuurder, dan kan je eventueel ook het concept van een kreukelzone toepassen. Dat zijn staven van die vooraan in de wagen geplaatst zijn en die tijdens een botsing heel veel energie opvangen. Op WikiPedia staat daarover ook iets meer informatie, maar je kan zelf proberen of een kreukelzone (te maken met rietjes) effectief genoeg is. Een test die je zelf kan doen: als je een rietje rechtop naar beneden drukt, zal dat gaat plooien (dat is exact hoe een kreukelzone werkt, maar daar zijn de staven exact zo gemaakt zodat ze niet gaan uitknikken, wat je met een rietje wel gaat hebben als ze lang zijn of als je niet recht genoeg naar beneden duwt (tip: maak de rietjes dus korter als je ze daarvoor wilt gebruiken)).
Een andere manier die je kan gebruiken bij je rietjes is het ook als inpakmateriaal gebruiken voor je eitje, vermits er veel lucht in een rietje zit, dient dat ook een beetje als luchtkussen. En dat werkt misschien nog iets beter als je die rietjes in ringetjes knipt (lengte van een halve centimeter bv.). Als je dan kijkt, zal je merken dat die samen meer volume innemen, dus een groter luchtkussen vormen.
Kortom: er zijn mogelijkheden genoeg; bedenkt zelf ook eens wat er misschien wel of niet werkt (je hoeft dat niet direct met berekeningen te staven, maar vooral op het gevoel, of zelf eens een rietje/stokje vastnemen om te voelen wat er kan gebeuren).
__________________
vaknar staden långsamt och jag är full igen (Kent - Columbus)
|