Losse woorden
Die bij mekaar hoorden
Losse zinnen
Die ergens zouden moeten beginnen
Maar het is een mengeling
Zonder einde of begin
Het is een wazig raar verhaal
Denk niet dat ik het vertaal
Mijn verhaal, mijn woorden, mijn zinnen
Ik snap ze zelf niet, weet niet wat ik bedoel
Ik had je net zo goed een woordenboek kunnen geven
Daar staat evenveel in…allemaal losse woorden
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Beelden
Stemmen
Mensen
Weg moeten ze gaan
Ik wil ze niet zien
Ik wil ze niet horen
Laat me met rust
Laat me alleen
Ik wil jullie niet
Ik wil echte mensen
Echte stemmen
Niet die neppe daarboven
Ik wil mensen die ik
Vast kan pakken
Als het nodig is
Ik wil stemmen die me
Kunnen helpen
Als het nodig is
En ik wil beelden
Van DIE mensen
Met DIE stemmen
Verder niks.
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Aan de overkant van het water
Staat een treurwilg heel alleen
Alle bomen staan minstens met z’n twee
Maar deze niet…
Ik voel me aangetrokken tot de boom
Hij is niet meer alleen
Samen zijn we vriendjes
Ik moet er toch eens heen
Want aan de andere kant
Ben ik nog nooit geweest
Maar ik weet zeker dat hij
Mijn gedachten leest
En weet dat hij een vriendje heeft
Samen zijn we niet alleen
Samen kunnen we alles aan
Samen zijn we met z’n twee
(Ikke heb wel genoeg vriendjes, hoor.

Voel me alleen soms wel alleen.)
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Ik weet niet of ik je mis
Ik weet niet of ik JOU mis
Dat ik iets mis is duidelijk
Maar misschien dat ik me vergis
Jij zou ook Jan kunnen zijn
Of Klaas of Piet of Chris
Het maakt niet uit wie
Als er maar iemand is
Iemand die van me houd
En dat zal blijven doen
Iemand die bij me blijft
Iemand naar wie ik m’n kind vernoem
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Sprookje in dichtvorm
Er was eens een meisje
In een grote stad
Hier ver vandaar
En dat meisje dacht
Dat ze vrienden had
Vrienden die er waren
Van kleins af aan
En ze dacht, klein als ze was,
Dat die altijd mee zouden gaan
Maar al snel bleek
Dit niet waar te zijn
De vriendjes verdwenen
En wat terug kwam was pijn
Het meisje geloofde niet meer in vrienden
Het meisje was liever alleen
Eenzame jaren verstreken
Zonder dat het meisje verder heeft gekeken
En nu, het meisje is al bijna groot
Komt ze plotseling mensen tegen
Aardig en lieve mensen
Mensen die echt om haar geven
Langzaam begint ze weer erin te geloven
Dat vrienden wel bestaan
En dat deze vriendjes
Haar niet zomaar laten staan
Het lukt nog niet altijd even goed
Het vertrouwen is er nog niet altijd
Maar dat komt er vast wel aan
Maar zo iets kost tijd
Die tijd moeten we er dan maar voor maken
Want die vrienden zijn tijd zeker waard
Hopelijk wachten ze op het meisje
En leefden ze samen nog lang en gelukkig
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
[Dit bericht is aangepast door Juliah (08-10-2001).]