Deel één vond ik wel tof, het was nog nieuw enzo, maar je ergert je onmiddellijk dood aan het tempo van Altaïr en die soepjurk van 'm. Gelukkig werd dat in deel twee gefikst, klimt meneer Auditore een stuk sneller en is de soepjurk een optie aan het einde (wapenuitrusting van Altaïr). Er zit in deel twee wel een ontzettend idiote achievement die je maar op één punt kunt halen, dus lees die allemaal even door voor je goed en wel aan het spel begint. Het verhaal van Desmond is wel grappig, maar boeide al vrij snel niet meer zo. De puzzeltjes in deel twee vond ik een leuke afwisseling, maar het filmpje dat je ermee verzamelt is wederom crap. Natuurlijk ga ik Brotherhood wel spelen, gewoon omdat ik het wél een tof spel vind wat betreft de gameplay, al ben ik vrij huiverig voor de geweren die eraan zitten te komen. Ik ben meer iemand van de messen en de zwaardjes.
Dat met die pistolen ben ik wel mee eens, maar als ze het doen zoals in AC2, heb je die niet eens nodig. Ik kan mij niet herinneren dat ik dat pistool/kanonachtigiets gebruikt heb.

Het verzamelde filmpje zelf vond ik niet zo erg, eigenlijk. Over the top, zeker, maar het paste wel mooi in alle details die het spel rijk is, zoals de extra berichten in de puzzels.
AC2 is zeker een goede verbetering op AC1. Het grootste pluspunt is dat je eindelijk kunt zwemmen.
Er zit in deel twee wel een ontzettend idiote achievement die je maar op één punt kunt halen, dus lees die allemaal even door voor je goed en wel aan het spel begint.
Ik lees altijd achievement guides voor dat soort missables.

Ik had meer moeite met de vijf guards sweepen omdat ik tot aan het einde van de game niet wist hoe dat moest.