Hallo daar,
Ik zit al een tijdje met een probleem, en wil dat toch even kwijt.
Ik ben nu 16 jaar, zit in de 5e van havo, en ontdek het uitgaansleven; allemaal hartstikke mooi maar er mist nog iets.
Ik ben behoorlijk verlegen tegen meiden. En wat het nog erger maakt, is dat ik soms (in het algemeen) een beetje stotter, dit is normaal gesproken minimaal en is ook totaal niet vervelend, maar zodra ik zenuwachtig word, wordt het erger, het zoeken naar woorden en het struikelen over woorden, zelfs als ik gewoon heel rustig praat. En dat is het vervelende eraan.
Ik kan op zich met sommige meiden wel praten, vooral als ze niet in een groep zit, maar nog niet met alle, de wat populairdere.
Ik probeer het vaak maar dan loopt het vaak mis. En als ik dan thuis kom heb ik ook echt iets van
Nu is er een meisje waar ik vorig jaar mee in de klas zat. Mooi, heel aardig, gewoon leuk. Verder ook niks bijzonders tussen ons en voelde ook niks. Maar nu is ze blijven zitten.
Nu kwam ik haar wel eens tegen bij de kluisjes ofzo en zeg je wel eens wat tegen elkaar, maar dat is minimaal, door de drukte en tijdgebrek.
Maar sinds een paar weken begin ik iets te voelen wat ik nog nooit heb gevoeld(duidelijk, niet

). Dit kwam door een droom, een hele aparte maar het komt erop neer dat we op een gegeven moment knuffelde en dat voelde zeer fijn. Toen werd ik wakker en was ik pissed-off.(bekend?)
Elke keer als ik haar alleen al zie, gaat mijn hart al sneller kloppen.
Ik wil dit eigenlijk nog niet voelen, en vooral niet bij haar, omdat ik weet dat het toch niets wordt; ik ga volgend jaar de stad uit(Zwolle) en ga naar Groningen.(Als ik slaag eh) en ik ben eigenlijk nu alleen nog maar uit op het normaal kunnen communiceren met meiden. Ik zit nu ook thuis continue aan haar te denken en het houd me echt bezig.
Ik heb haar op MSN maar ze is nooit online. Wellicht heeft ze een nieuwe maar ik heb nog niet de kans gehad te vragen.
Ik durf niet via Facebook te vragen daarnaar, dat vind ik een beetje raar, nu ik haar sowieso al weinig spreek.
Ik weet dat ze ook el eens uitgaat en heb haar al een gezien, maar toen liep ze net de kroeg uit.
Ik wil proberen om dan eens met haar te praten, ik ben ook wat losser wanneer ik 1/2 biertjes op heb.
Ik heb echt behoefte om gewoon is met haar te praten even op de gang of zo, dat is al een tijdje geleden, en kijk elke dag of ze toevallig ergens alleen zit of staat. We hebben nou eenmaal een grote drukke school dus dat is een tegenvaller.
Ik weet dat ze mij op zich ook wel leuk vind, ze groet me zelf ook met een glimlach en dat vind ik fijn, maar weet wel zeker dat ze niet voelt wat ik voel en dat begrijp ik ook volkomen.
Tja, het voelt fijn om dit te zeggen, en heeft iemand nog tips o.i.d. hiervoor?
Thanks!
Marc