Naamloosje

[Secreet]

Ontknopt of bederft het geel grijzende blad,
zacht maar alsof het erop had gewacht.
Terugkeren kan ik niet, alleen maar vooruit.
En ik vraag me af, of je in mijn toekomst wil staan.

Was er geen boek, door 't lot zelf geschreven,
zou ik mogen spieken, al is 't maar heel even.
Voor iedere stap van de mensheid een zegen,
maar vertel me welke weg ik in moet gaan.

Door handen geschreven, door monden gesproken,
en altijd en eeuwig hetzelfde verhaal.
Zo van; Hij had de wereld voor haar over gelopen,
en was door de hel heen gegaan.

Schuldig voel ik me niet, evenmin bevrijd.
Want waar jij hebt gelopen,
ben ik stil blijven staan.

[wizzardezz]

wow hij is echt goed
leest lekker en hij raakt me ook
ik wou dat ik zo kon schrijven

[Gothic]

Schuldig voel ik me niet, evenmin bevrijd.
Want waar jij hebt gelopen,
ben ik stil blijven staan.


Dit stuk vind ik erg goed , heel sterk, mooi einde

[Secreet]

calista schreef:
Tja, mooi...het spreekt me heel erg aan, en toch begrijp ik niet helemaal waar t nou precies overgaat. Vooral de eerste 2 regels snap ik niet. En ik vind het jammer dat de 1e 2regels van de tweede strofe op elkaar rijmen (streven,even).

begin is een metamofoor...Einde van een blad van herfst naar winter -> einde van een relatie waar geen toekomst meer in zit (geen winter meer inzit)