En wat als alles nutteloos is?

[Quiana]

Voor mijn gevoel ben 'k al heel lang
aan het proberen om te vechten
voor geluk. (school, thuis, vrienden ed)
't gaat gewoon zo moeilijk,
het kost me zoveel moeite om
iets kleins te bereiken, terwijl het zo snel weer mis gaat..
Ben zo moe ervan, om elke keer weer bijna
op hetzelfde punt te komen,
om vervolgens wèèr verder te moeten gaan.
Uiteindelijk ga ik tòch weer dood,
laat alles hier, weet niets meer van wat ik bereikt heb..
Waarom zou 'k dan nu moeite doen,
voor dingen die een ander gewoon 'krijgt',
dingen die anderen voor mij verpest hebben?
Constant word er gezegd; 'het is slecht om stil te staan,
niets te doen'. Maar wat voor zin heeft het,
om telkens aan dingen te werken,
proberen iets op te bouwen,
als het toch weer mis gaat..?

(cliche) ook na een stortbui komt de zon weer te voorschijn (/cliche)
Zoek de zonnestralen. Het maakt je dag een stuk lichter en vrolijker.

Het is slecht om stil te staan

helemaal niet, zolang je niet te lang stilstaat.
Als je je hele leven gerend hebt mag je best even stoppen om op adem te komen zolang je later weer begint met lopen.

Ten eerste is het nogal overdreven dat anderen alles krijgen.
Ik heb ook ontzettend moeten vechten voor waar ik nu ben, wie ik nu ben, voor dat geluk. Maar nu ik het heb kan ik met geen mogelijkheid begrijpen dat ik het leven ooit wou opgeven

Het is ontzettend moeilijk te vechten voor iets wat je niet kent, al helemaal als het lijkt alsof je niet vooruit komt, omdat er steeds weer iets misgaat.

Dat er iets misgaat zie ik echter niet als weer terug bij af zijn. 1 stap terug is 2 stappen vooruit. Je leert van elke ervaring weer meer, en uiteindelijk kun je steeds beter met problemen omgaan. Vroeger heb ik het moeilijker gehad met veel kleinere dingen dan ik het nu heb gehad met de scheiding van mn ouders. Dit komt omdat ik ben gegroeid, sterker ben geworden, beter weet hoe ik ermee om moet gaan.

Het klinkt ms heel stom, maar je bent toch pas 15, wat ook inhoud dat je midden in je pubertijd zit. Er gebeurt toch heel veel in je lichaam, wat ook heel veel invloed heeft op je gevoel. Dat betekent neit dat er geen ontzettend moeilijke dingen gebeuren, maar door waar je lichaam doorheen gaat, zijn die dingen nog moeilijker dan normaal. Ze overheersen je gevoel, en laten geen ruimte over voor al het negatieve.

Ik weet dat het stom klinkt, maar hormonen hebben écht invloed, ik ben standaard heeeel erg down en verdrietig op de dag voor ik ongesteld moet worden. Kun je nagaan hoe erg dit is wanneer ik ook een reden heb om verdrietig te zijn. (Ik ben verschillende keren helemaal ingestort in deze periode).

Nou goed, probeer je ook te richten op dingen waar je nu al van kunt genieten, die zijn er echt wel.. sterkte!

[gothicje]

ik herken het heel sterk
maar wat mij hier houd is dat ik heel sterk geloof dat alles in het leven een bepaalde bedoeling heeft...
alle tegenslagen maken je sterker
alle keren dat je moet vechten voor dingen, maken jou hoe je bent
mensen die alles (voor jou gevoel) in de schoot geworpen krijgen hebben het vaak ook niet makkelijk
je leert van alles in het leven
het klinkt nu allemaal zo simpel nu ik het zeg, maar denk er eens over na... niet alles is nuteloos, jij niet en het leven niet!
sterkte
liefs me

[EvilSmiley]

Misschien dat je er iets aan hebt:
probeer anders iets te vinden waar je energie in kan steken en afreageren, bijv tekenen, schilderen, muziek maken, lezen, gedichten schrijven, sport, wat jouw ook ligt, kortom iets waar mee je tijdloos bezig kan zijn, even afsluiten voor de rest.

veel geluk

[moenbase]

'k denk dat iedereen wel moet vechten, en moet blijven vechten om zich zelf gelukkig te kunnen voelen.
Om jezelf tevreden te stellen is vaak makkelijker, je stelt minder hoge eisen aan jezelf. Bepaalde streven en doelen hebben we allemaal wel. Elke keer weer een nieuw doel dat je bereiken wilt.
't klopt, later ga je toch dood. Maar, het is toch fijn om te kunnen zeggen voordat je doodgaat "ik heb ondanks dat ik er hard voor heb moeten vechten, een goed leven gehad."
"En met veel geluk ben ik geworden tot wat en wie ik nu ben, 't verleden heeft mij gemaakt tot: 'Betamethason'"

En, waarom zou je opgeven? Afhaken kan altijd nog, het is juist goed om doelen te hebben waar je naar toe kunt werken. En dat kan niet wanneer je maar stil blijft staan, en niets (meer) doet.

Natuurlijk zijn er mensen die het relatief gemakkelijker hebben, maar zélfs zij komen voor bepaalde keuzes, en 'enge' dingen te staan, en zij hebben dan misschien wat meer geluk dat ze dan toch nog 'goed' terecht komen.
Maar, als iemand zoals jij, iemand die het niet altijd makkelijk gehad heeft, en telkens maar weer voor 'enge' dingen komt te staan, en steeds weer (half) terug valt in oude patronen, en zich soms bevindt in diepe dalen....dan is het toch juist heel knap van jezelf dat je niet opgeeft, en blijft streven naar haalbare doelen.

Je zou trots op jezelf moeten wezen, trots opdat jij door blijft gaan, ondanks de tegenslagen zie ik dat je blijft vechten. Dat is echt heel erg goed van jezelf.


Probeer wat meer tot rust te komen, en concentreer je op de digen die je leuk vind om te doen. Ga uit met vrienden of vriendinnen, een biosje, een etentje, winkelen. Iets dat je een fijn en veilig gevoel geeft.
Maar, vooral, blijf denken aan jezelf, aan haalbare doelen, en niet te strenge eisen. Je hoeft geen Koningin te zijn om aardig gevonden te worden.

[Quiana]

bijnaampje schreef:

enne t kost iedereen moeite hoor.. kweenie wat je bedoeld met dat t anderen gen moeite kost maar k gloof dat alles iedereen wel moeite kost. ok msshcien op dat moment nie, is t beloning voor alle moeite die ze heben gedaan ofzo

Bedoelde 't niet als; 'alleen ik moet moeite doen',
maar meer dat ik veel moeite moet doen
voor dingen die anderen hebben,
meestal zonder moeite. (school bijv)
En ja, weet wel dat iedereen problemen heeft,
voor bepaalde dingen moet vechten,
alleen lijkt mijn leven soms zoveel
moeilijker dan dat van anderen.
(oh jee, zelfmedelijden.. :\)

Dusjcrib schreef:

Dat er iets misgaat zie ik echter niet als weer terug bij af zijn. 1 stap terug is 2 stappen vooruit. Je leert van elke ervaring weer meer, en uiteindelijk kun je steeds beter met problemen omgaan.

Hm.. dat is wel waar ja..
Alleen zie ik heel vaak niet of 'k wel vooruit ga,
het voelt juist meer alsof 'k stilsta,
helemaal niet vooruit ga. :\

moenbase schreef:

't klopt, later ga je toch dood. Maar, het is toch fijn om te kunnen zeggen voordat je doodgaat "ik heb ondanks dat ik er hard voor heb moeten vechten, een goed leven gehad."

Ja, alleen voelt het voor mij aan
alsof 'k nu voor niks moeite zit
te doen, uiteindelijk is het nutteloos,
heb d'r dan niks meer aan..

moenbase schreef:

En, waarom zou je opgeven? Afhaken kan altijd nog, het is juist goed om doelen te hebben waar je naar toe kunt werken.

Word er gewoon zo moe van om
elke keer weer verder te moeten,
als er een keer iets af is,
moet ik wéér verder, iets anders afronden..

moenbase schreef:

Maar, vooral, blijf denken aan jezelf, aan haalbare doelen, en niet te strenge eisen. Je hoeft geen Koningin te zijn om aardig gevonden te worden.

[moenbase]

Betamethason schreef:

1) Ja, alleen voelt het voor mij aan
alsof 'k nu voor niks moeite zit
te doen,
2) uiteindelijk is het nutteloos,
heb d'r dan niks meer aan..

3) Word er gewoon zo moe van om
elke keer weer verder te moeten,
als er een keer iets af is,
moet ik wéér verder, iets anders afronden..


4)

1) Hoe doet niet moeite voor nix. Je doet moeite voor jezelf. En jij bent toch niet nix.
2) Dat klopt, maar, wil je liever:
a) een leven waarin je niet/nooit gelukkig geweest bent.
b) een leven waarin je hard hebt moeten knokken om jezelf uiteindelijk toch als 'een gelukkig mens' te mogen/kunnen zien.

3) Je kunt het ook zien als een tijdelijke pauze, een opnieuw ademhalen, alles weer op een rijtje zetten, en wéér doorgaan. Want, uiteindelijk kom je wel bij 't geen je bereiken wilt.
En, vervolgens vind je dan weer iets waar je naar toe wilt werken, dat is toch alleen maar mooi. Alleen, je moet wel zorgen dat 't haalbare doelen zijn natuurlijk. Niet: "ik wil prinses van Monaco worden". En, trouwens, voor sommigen ben je vast al een prinsesje.

4) Take care

Betamethason schreef:
Hm.. dat is wel waar ja..
Alleen zie ik heel vaak niet of 'k wel vooruit ga,
het voelt juist meer alsof 'k stilsta,
helemaal niet vooruit ga. :\

maar is stilstaan niet ook vooruit gaan? Het ligt er ook aan wat je met de dingen doe die gebeuren, berg je ze op in het rommelhokje bij alle anderen, of doe je er iets mee en probeer je de dingen te verwerken/accepteren enzovoorts? Bij het eerste zul je moeten proberen dat te veranderen, want anders sta je ms idd wel stil en moet je strax ineens een heleboel stappen terug doen om weer vooruit te kunnen. Bij het tweede is elk ding wat je verwerkt weer nieuwe kennis en ervaring, dat is dus vooruit gaan.

Betamethason schreef:
Ja, alleen voelt het voor mij aan
alsof 'k nu voor niks moeite zit
te doen, uiteindelijk is het nutteloos,
heb d'r dan niks meer aan..

Word er gewoon zo moe van om
elke keer weer verder te moeten,
als er een keer iets af is,
moet ik wéér verder, iets anders afronden..

Doodgaan is toch ook nutteloos, en een stuk minder leuk dan leven kan zijn. Het is volgens mij 1 van de meest deprimerende vragen die al veel mensen in de put heeft gehouden.. Waarom als ik toch dood ga, niet nu alvast? en, wat is het nut van dit alles? Ja, een algemeen nut is er gewoon niet, jij geeft zelf nut aan jouw leven.

Je moet eens proberen dingen te vinden waarbij je het jammer vind als ze af zijn, waardoor het niet erg is aan iets nieuws te beginnen zeg maar.