Overgevoeligheid

--------------------------------------------------------------------------------
Ik heb hier dus last van. En ik baal er ontzettend van...als er een uitspraak gedaan wordt of een gebeurtenis voorvalt die maar heel zijdelings met mij te maken heeft trek ik me dat meteen ontzettend aan, ook al kan ik rationeel beredeneren dat dat niet moet. Dan zit ik mezelf soms echt op te vreten van onzekerheid, achterdocht of angst terwijl dat helemaal nergens voor nodig is...dat is ZO irritant en ik zou echt graag willen dat ik ervanaf kon komen

Wie heeft dit nog meer...?

Noot: deze komt van DK, maar ik heb 'm hier maar heropend in de veronderstelling dat ik hier meer zinnige reacties krijg...bedankt, Kantinemensen!

[Sister Bliz]

Eigenlijk denk ik dat hij beter op Psychologie kan staan ..

[Piccola]

Ik herken dat heel erg! Zodra er iets gezegd wordt, of juist niet, en het heeft ook maar iets met mij te maken trek ik het me ook heel erg aan! En ik ga dus altijd van het meest negatieve geval uit! Ik ben heel erg onzeker en 'bang'.. Dit is echt heel irritant, dus ik weet precies wat je bedoeld!

[Tiger_Wolf]

Herken ik ook ja...

[the exploding boy]

heb ik ook eigenlijk best altijd, als iemand iets zegt wat ook maar een heeeel klein beetje negatief opgevat kan worden dan doe ik dat.
Ook bij veel situaties weet ik best dat ik niet zo achterdochtig/onzeker hoef te zijn, alleen mijn hoofd wil het gewoon niet geloven ofzo.
Tja en wat je eraan kan doen? geen idee
bij mij is het eigenlijk gekomen doordat ik vaak wel het positieve dacht en het uiteindelijk toch anders bleek te zijn en waarschijnlijk doe ik het nu uit zelfbescherming ofzo, maar het kan ook te ver gaan...

[the exploding boy]

ik verplaats hem trouwens naar psychologie

Piccola schreef:
Zodra er iets gezegd wordt, of juist niet, en het heeft ook maar iets met mij te maken trek ik het me ook heel erg aan! En ik ga dus altijd van het meest negatieve geval uit! Ik ben heel erg onzeker en 'bang'..

Heb je dan ook dat als je zoiets hoort of meemaakt, dat je dan meteen alle gevallen gaat door-redeneren?

Een voorbeeldje: toen ik nog met m'n exvriendin had hoorde ik ook wel eens dingen als 'die jongen schijnt mij ook leuk te vinden'. Dan ging ik altijd meteen voor mezelf het ergste denken...zo van: 'wat als ze nu dronken wordt (gevoerd) enz.enz'. Heel achterdochtig en ook heel slecht van mezelf (vind ik). Rationeel kan ik het ook niet beargumenteren, ik heb wel een vermoeden waar het door komt dat ik zo onzeker ben en zo moeilijk mensen vertrouw, maar dat rechtvaardigt het nog niet.

In ieder geval ben ik blij dat er mensen zijn die het herkennen, bedankt

the exploding boy schreef:
bij mij is het eigenlijk gekomen doordat ik vaak wel het positieve dacht en het uiteindelijk toch anders bleek te zijn en waarschijnlijk doe ik het nu uit zelfbescherming ofzo, maar het kan ook te ver gaan...

Ik denk/vrees dat het bij mij ook wel zo gekomen is, ik ben vroeger (het klinkt heel cliché) misschien net een paar keer te vaak gekwetst door mensen die ik vertrouwde en die dat vertrouwen beschaamd hebben...daarom heb ik er nu zoveel moeite mee om sommige dingen te geloven die mensen tegen me zeggen

[Meglomania]

Helaas heb ook ik hier veel last van. Ik ben enorm achterdochtig, wantrouwend en dus overgevoelig. Wanneer iemand een bepaalde opmerking maakt, vat ik deze altijd in de negatieve zin op. Met kritiek kan ik niet zo heel erg goed omgaan.

Ik merk gelukkig de laatste tijd wel veel veranderingen: ik denk dat het belangrijk is zekerder van jezelf te zijn en meer vertrouwen te krijgen. Niet alleen in jezelf maar ook in anderen. Juist omdat je mee hebt gemaakt gekwetst te worden, is het belangrijk de situatie en de persoon zijn bedoeling in te schatten. Het is heel moeilijk, maar als je je bewuster wordt van de situatie (zelfbewust zijn dus) en nagaat hoe je reageert, dan kan je hier wat aan veranderen. Ik bedoel te zeggen: hoe reageer jij hierop en waar reageer jij op. Probeer de situatie te relativeren en er anders op te reageren. Het klinkt wel simpeler (als ik het nu lees vrij onduidelijk) en ik weet dat het moeilijk is, maar ik merk zelf dat het een positieve invloed heeft. Eigenlijk een soort negatieve gedachten omzetten in positieve gedachten.

Ik hoop dat je er een héél klein beetje wat aan hebt

[Dit bericht is aangepast door Cygne (20-01-2002).]

Wat je beschrijft is inderdaad een manier om er mee om te gaan. Als ik zo'n opmerking hoor als ik hierboven ergens heb beschreven dan komt die achterdochtigheid bij wijze van spreken vanzelf en die kan ik ook niet tegengaan. Dan kan ik op mezelf inpraten 'ze doet het toch niet' 'als ze het doet maakt het niet zoveel uit' 'het is niet persoonlijk bedoeld' of wat dan ook, maar dat gevoel blijft...op dat punt is, in elk geval bij mij, het gevoel dus sterker dan het verstand...

[Meglomania]

Ja ik snap precies wat je bedoelt! Het lastige is juist dat je je gevoelens moet leren te controleren. Ik denk niet dat het een kwestie is van een bepaalde techniek, maar iets wat ook moet groeien. Het ermee leren omgaan denk ik. Je (je in het algemeen uiteraard) hebt een bepaalde gedachtengang die situaties negatief omzet wanneer er sprake is van achterdocht en overgevoeligheid.
Ik denk dat gedachten en gevoelens elkaar beinvloeden.

Damn, dit is lastig... Ik ga er nog even verder over filosoferen...

Ik ook

Onder het genot van een biertje en een pizza wel te verstaan

Ik heb mezelf voor dat gevoel best geschaamd, dat doe ik nu nog. Je hoort namelijk altijd dat bezitterigheid een slechte eigenschap gevonden wordt, en achterdocht is in feite een vorm van bezitterigheid, namelijk het onder controle willen houden van bepaalde situaties. Op het moment dat je achterdochtig wordt, ga je ervanuit dat je de situatie niet meer onder controle hebt en daarvan wordt je onzeker. Dat is heel lastig omdat je eigenlijk iemand nóóit 100% kunt vertrouwen. Ik (en andere mensen die last hebben van hetzelfde denk ik ook) probeer dat te compenseren met rationeel denken, wat ik zei: de 'het zal wel meevallen' gedachtes. Maar op het moment dat de twijfel binnen is geslopen kun je 'm er eigenlijk ook niet meer uitkrijgen en dat is echt heel rot...

Iig is dit een goede discussie en 't sterkt me wel

[the exploding boy]

Cygne schreef:

ik denk dat het belangrijk is zekerder van jezelf te zijn en meer vertrouwen te krijgen. Niet alleen in jezelf maar ook in anderen. Juist omdat je mee hebt gemaakt gekwetst te worden, is het belangrijk de situatie en de persoon zijn bedoeling in te schatten. Het is heel moeilijk, maar als je je bewuster wordt van de situatie (zelfbewust zijn dus) en nagaat hoe je reageert, dan kan je hier wat aan veranderen. Ik bedoel te zeggen: hoe reageer jij hierop en waar reageer jij op. Probeer de situatie te relativeren en er anders op te reageren. Het klinkt wel simpeler (als ik het nu lees vrij onduidelijk) en ik weet dat het moeilijk is, maar ik merk zelf dat het een positieve invloed heeft. Eigenlijk een soort negatieve gedachten omzetten in positieve gedachten.

Dat is inderdaad wel een manier, maar ja , ik vertrouw op zich helemaal niemand meer nadat een aantal dingen zijn gebeurt en het kost mij nu ook heel veel moeite om mijn vriend te geloven als hij wat zegt. Kijk ik geloof hem wel, maar het is eerder dus dat ik hem ergens van binnen niet WIL geloven omdat ik bang ben dat het niet waar is. En dat is toch best moelijk om eruit te stampen

En ik probeer dan wel vaak gewoon als hij iets zegt van "ja die vond me leuk" ofzo wel te dneken van "tja maar hij haar niet" etc. maar toch word ik chaggie en " " als ze iets samen gaan doen of tja eh even een voorbeeld hoor:

een ex die was na 1,5 jaar BIJNA met een ander meisje vreemd gegaan, maar had het niet gedaan omdat ie mij gewoon leuker vond enzo. Volgens hem dus verder geen probleem, maar ok, wat denk ik meteen weer: "hoe komt het zover tot "bijna"?" en dan ga ik daar weer over nadenken.

en dat is dan maar een voorbeeldje ervan, maar dit heb ik dus zo vaak

[dystopia]

the exploding boy schreef:
een ex die was na 1,5 jaar BIJNA met een ander meisje vreemd gegaan, maar had het niet gedaan omdat ie mij gewoon leuker vond enzo. Volgens hem dus verder geen probleem, maar ok, wat denk ik meteen weer: "hoe komt het zover tot "bijna"?" en dan ga ik daar weer over nadenken.

Heeft te maken met acceptatievermogen, denk ik. Het kan niet altijd zo gaan zoals jij wilt en dus bijv. degene van wie jij erg veel houdt kan ook van andere veel houden. Da's niet verkeerd, zolang jij nummer 1 blijft (lijkt mij dan). En tja, probeer 't positief in te zien. Stel hij vond dat andere meisje leuker dan jou, is dat dan niet ergens ook fijn? Dat betekend dus dat jij niet 'de ware' voor hem was (of dat wel was maar jij cq. hij is zodanig veranderd dat..).. So be it.. Helaas.. maar of dat ook alleen maar negatief is? 'k weet wel zeker van niet!!! en hoe het kwam waarom hij haar bijna leuker vond dan jou, daar kunnen jullie natuurlijk weer over converseren. Daar is openheid en vertrouwen voor nodig en dat gaat bij de een wat easier dan bij de ander, maar iedereen kan dat

woeps, typevouwtje

[Droomvlucht]

*heeft nu wel heel erge spijt van haar topic op -school-*

Als k dit geweten had was k allang opgehouden met de discussie..

t spijt me..

Can you forgive me?

[Dit bericht is aangepast door Aragnabite (22-01-2002).]

Was dat tegen mij gericht?

Zoja, don't mention it. Dit topic heeft eigenlijk (althans voor mij) betrekking op gevoelens in de relationele sfeer, zoals Olga ook bescrijft...'net vreemdgaan maar toch net niet - waarom dan toch?' Dat soort dingen.

Ik heb alleen last van die overgevoeligheid en achterdochtigheid als het gaat op gevoelens aangaande het andere geslacht...ook wel met betrekking tot andere dingen, maar in ieder geval niet zo erg dat jij je hoeft te verontschuldigen voor iets. Als ik écht kwaad was geweest had ik dat wel gezegd in die topic (en ik ben bijna niet kwaad te krijgen, dus )

[Piccola]

nare man schreef:
Heb je dan ook dat als je zoiets hoort of meemaakt, dat je dan meteen alle gevallen gaat door-redeneren?

Een voorbeeldje: toen ik nog met m'n exvriendin had hoorde ik ook wel eens dingen als 'die jongen schijnt mij ook leuk te vinden'. Dan ging ik altijd meteen voor mezelf het ergste denken...zo van: 'wat als ze nu dronken wordt (gevoerd) enz.enz'.

Jaaa! Dat herken ik echt wel!
Zodra mijn vriend zegt 'Dat meisje is gek op mij' of 'Zo dat is echt wel een mooi meisje' heb ik meteen zoiets van 'Oh, hij vindt haar veel leuker, hij gaat het vast uitmaken' of [wat jijzelf al zei] 'Wat nou als ie uitgaat en hij is zat en zij is daar..'
Dit is echt zooo irritant! Ik maak mezelf er compleet gek door! En mijn vriend af en toe ook..