gepest?

[Ronja]

Eindelijk wil ik hier iets over gaan schrijven.
Het zit al lang onderhuids en wil nu naar buiten.

Ik heb altijd het idee gehad dat ik tot nu toe best een gelukkige jeugd heb gehad. Dat mijn sociale leven niet altijd even goed is geweest, wist ik wel. En dat ik soms uit de groep lag of er wel eens grapjes over me werden gemaakt, wist ik ook.
Maar steeds vaker kom ik situaties tegen waardoor ik merk dat het toch erger is geweest dan ik dacht. Als iemand vertelt over dat hij buitengesloten wordt ofzo, vind ik dat heel rot voor diegene. Later realiseer ik me dan ineens dat dat bij mij ook zo ging.
Of als er nu iets (beledigends) tegen me wordt gezegd, denk ik ineens: "He, dit soort dingen hoorde ik vroeger ook vaak"

Ik ben nogal dik, en ik krijg vaak dingen als varken en dik wijf enzo naar mijn hoofd geslingerd.
Vandaag werd er bijvoorbeeld door twee jongens op school gezegd toen ze langs me liepen: "Als ik die daar zie, krijg ik altijd zin in oliebollen." En de andere beaamde dit met "Ja, lekkere dikke oliebollen"
Ik heb gedaan alsof ik het niet hoorde, maar het deed zo'n pijn en het haalde zoveel omhoog.

Ik schaam me hier nog steeds heel erg voor. De laatste tijd praat ik best veel met vriendinnen over andere dingen waar ik me rot over voel, maar hier durf ik het nooit echt over te hebben. Ook durfde ik dit niet onder mijn normale nickname te plaatsen omdat ik bang ben dat mensen gaan denken "goh ja, nu je het zegt...dat klopt wel, ze is inderdaad dik en lelijk en stom"

Het voelt ook alsof ik me er niet rot om mag voelen omdat ik nooit echt gepest ben, of ja, niet wat in mijn ogen pesten is. Ik bedoel, ik ben nooit geslagen ofzo, nooit echt heel erg uitgescholden, er is nooit echt schade aangericht aan spullen van mij ofzo.
Dus dan stelt het toch niet zo veel voor?

Maar het heeft wel veel achtergelaten. Ik ben nog steeds heel onzeker en geloof mensen niet als ze zeggen dat ze me echt aardig vinden.
Ik snap nooit waarom mensen bevriend met mij willen zijn of waarom ze zo aardig tegen me doen. Ik ben toch dik en lelijk en raar en stom en onboeiend??

Weet iemand hoe ik van die onzekerheid af kan komen en hoe ik er beter over kan praten?

Ik hoop dat iemand tips ofzo heeft..

Groetjes,
Ronja

[^AmArU^]

Ik heb hier redelijk wat ervaring mee, was vroeger ook vrij dik
Nu ben ik een jongen en dus werd ik niet al te veel gepest omdat ik er ook nogal snel opsloeg...
hmm
hoe oud ben je?
ik ben opzich ook wel redelijk gepest toen ik in de 2e klas zat, maar toen wist ik geestelijk niet hoe ik hiermee om moest gaan en in de 3e klas, maar toen was ik inmiddels afgevallen...
ja het is heel lastig
je ziet al die grote mensen
en je bent bang voor ze
toch raar
ook nu ben ik nog wel kleiner dan veel mensen
maar nu heb ik iets van: ik heb schijt aan jou, ga je moeder beffen

het is heel interessant
ik stond eens in de kantine
en ik was verder niet dik ofzo, maar mensen mochten mij niet, ze dachten dat ik een homo was...
naja ze waren m&m's naar me aan het gooien
het ging allemaal uit van 1 hele lange gast
dus toen heb ik die bij zijn keel gegrepen
toen kreeg ik wel een klap voor me bek, maar hij stopte wel
toen kwam zijn nog langere vriend op me af om te zeggen dat ik dat niet moest doen
daardoor liet ik me ook niet echt intimideren en eigenlijk hebben ze het nooit weer gedaan
kijk als ze denken dat ze je ermee kunnen hebben gaan ze maar wat graag door
dat moet je dus vermijden
het is dus niet goed om te doen alsof je het niet hoort
je kunt beter gewoon tegen die gast zeggen die jou dan linkt aan de oliebol: Hey jij daar, klootzak met die lelijke neus (of iets anders opvallends), had je wat eikel? Kom dan...Kom dan!!

Eigenlijk moet je jezelf heel gelukkig prijzen dat je dik bent!
Ik ben heel gelukkig dat ik het ook ben geweest,
kijk,
als ik niet dik was geweest, was ik nooit buiten de groep gevallen en was ik vanaf mijn jongste jaren in de groep opgenomen
ik had dan niet beter geweten
nu ben ik zo dik geweest en ik weet wat het is om al die onwetende slechte domme mensen te moeten zien
daar ben ik heel blij om
geestelijk ben ik nog altijd blij om wie ik ben
Wees dat ook!

nou goed,
ik sluit mijn betoog nu af
maar wat ik wel heb gemerkt is dat die mensen die pesten juist altijd zelf de mietjes zijn
ik ben heel lang getreiterd door een enorme zielige sukkel die ik nu zo een klap op zijn bek zou gegeven
ik ben heel lang getreiterd door een heel zielig jochie dat het toen ik zo was afgevallen graag met mij wilde goedmaken en waarvan ik nu hoorde dat hij hem niet omhoog kreeg bij zijn vriendin omdat hij heel bang was en niet durfde! en dan maar het stoere jochie spelen
zielig toch gewoon
goed
doe wat
scheld ze zelf eens uit!! sla er eens flink op!

[sublime]

Ronja schreef:


Het voelt ook alsof ik me er niet rot om mag voelen omdat ik nooit echt gepest ben, of ja, niet wat in mijn ogen pesten is. Ik bedoel, ik ben nooit geslagen ofzo, nooit echt heel erg uitgescholden, er is nooit echt schade aangericht aan spullen van mij ofzo.
Dus dan stelt het toch niet zo veel voor?
Ronja

dit ken ik dus heel goed; heb precies hetzelfe. maar je mag nooit denken dat je je niet rot mag voelen omdat anderen jou verkeerd behandelen alleen omdat ze je niet in elkaar geslagen hebben...

zodra je gaat geloven dat je je aanstelt etc. wordt het voor jezelf alleen maar erger. je moet eerst tegen je zelf zeggen dat het allemaal gewoon zwaar kut is en niet leuk en oneerlijk. daarna kun je gaan proberen tegen jezelf te zeggen dat die mensen helemaal geen recht van spreken hebben, omdat ze je niet kennen. dat je wel veel waard bent en gewoon een leuke meid bent. en steun zoeken bij vrienden enzo. en als je je er echt kut bij voelt en depressief wordt enzo kan een psych ook goed helpen, maar denk daar niet te snel aan omdat het ook verkkerd kan werken... ofzo...

ik weet verder ook niet goed wat ik voor tips moet geven omdat ik er zelf ook nog lang niet uit ben, maar het gaat bij mij in ieder geval wel de goeie kant op. ik wil dus in ieder geval zeggen dat ik goed weet hoe je je voelt en dat het allemaal echt wel goed komt. je moet hoop houden voor de toekomst en vooral in jezelf geloven. als je dat niet meer doet ben je nog veel verder van huis!

sterkte!
sublime...

[Chapie16]

Hej Ronja,

Ik weet perfect hoe je je voelt.
Ik dacht ook altijd te doen alsof ik het niet hoor(de)... En 's avonds lag ik dan te twijfelen aan mezelf in mn bed, ging ik nadenken, wat ik verkeerd heb gedaan, en hoe ik kan vermageren of hoe ik sterk kan staan tegen die kut opmerkingen...

Maar het is onmogelijk en pesterijen zijn haast niet tegen te houden...

Ik hoop dat je gauw je zelfvertrouwen terug kan opnemen, als je een chat wil slaan, of een babbel wil, kan je me altijd vinden op msn, ik ben bereid naar je te luisteren.. Want ik weet perfect wat er in jou vanbinnen omgaat!

Liefs,

Bitanem
Chapie16@hotmail.com

[Nena21]

Hoi!
Ik herken het ja,ik was vroeger nogal mollig,toen kreeg ik erg vaak die opmerkingen naar m'n kop,en daar zat/zit ik erg vaak mee.
Maar dat mensen dat zeggen wil niet zeggen dat jij dik/lelijk of wat dan ook bent,die mensen zijn gewoon hersenloos,ze zijn zelf onzeker en schelden dan maar iemand anders uit,om zich beter en stoerder te voelen.
Erg achterlijk maar zo zijn (editommige)mensen nou eenmaal.
Heel veel sterkte ermee tenminste!

[Dit bericht is aangepast door Celesta (03-03-2002).]

[Anymalz]

Celesta schreef:
Hoi!
Ik herken het ja,ik was vroeger nogal mollig,toen kreeg ik erg vaak die opmerkingen naar m'n kop,en daar zat/zit ik erg vaak mee.
Maar dat mensen dat zeggen wil niet zeggen dat jij dik/lelijk of wat dan ook bent,die mensen zijn gewoon hersenloos,ze zijn zelf onzeker en schelden dan maar iemand anders uit,om zich beter en stoerder te voelen.
Erg achterlijk maar zo zijn (editommige)mensen nou eenmaal.
Heel veel sterkte ermee tenminste!

[Dit bericht is aangepast door Celesta (03-03-2002).]

[*leintje*]

hey Ronja

Ik snap je helemaal wat je door maakt. Ik heb het ook meegemaakt. Eerst was ik heel populair, ondanks dat ik dik ben. En toen begonnen ze. Van de k*t opmerkingen te maken. Ik kon er niet meer tegen, ik deed net of het me niets deed. Maar van binnen verscheurden ze me. Ik heb het uit eindelijk verteld aan mijn hartsvriendin. En die heeft me er door heen geholpen. Ik ben ook naar mijn mentrix geweest en die heeft het ook gestopt. De meeste zeggen dat je moet terug schelden en hun vernederen. Maar dat vind ik niet de juiste oplossing. Dat zij het bij jou doen, hoeft nog niet te betekenen dat jij het ook moet doen. Zij zijn dom bezig om jou leven te verwoesten. Iedereen zei altijd tegen mij. Je moet terug schelden, slaan of wat dan ook. Mijn antwoord was daar op: Dat heeft geen zin. Ik wil hun die pijn niet geven. Degene die pesten zitten meestal zelf ook met een probleem of willen erbij horen. echt, ik heb er ervaring mee. Ik denk ook van mezelf dat ik stom, lelijk, dik en ga zo maar door ben. Maar er zijn zoveel mensen die om mij geven. Zelfs de Leraren en Leraressen zeggen het tegen me van: Jij bent een leuke, gezellige, aardige, knappe, lieve meid. Dus JIJ bent dat ook, al vind je je zelf lelijk dom en bla bla. Negeer ze, die jou uitschelden hoe moeilijk het ook is. Ze zijn het niet waard om jou leven te verpesten. En praat er over met iemand die je vertrouwt, die je kan helpen. Of iemand van school die het kan stoppen het helpt echt! Bij mij is het ook gestopt en nu ben ik weer populair. Ik heb ooit dit gedicht geschreven, misschien heb je er wat aan.

PESTEN:
Vaak werd ik gepest.
Omdat ik er niet zo uitzie als de rest?
Ik draag misschien 'verkeerde' kleren?
Ze wilden me niet accepteren.
Ik voelde me soms zo alleen,
Ook al had ik vrienden om me heen.
Ik liet te veel over me heen komen
Tot dat ik het niet meer hield.
Ik hoopte dat er een dag zonder pesten zou aankomen.
Maar die hadden ze van me afgenomen.
Het werd me telkens moeilijker gemaakt.
Elke dag werd ik weer hard geraakt.
Ik hield het bijna niet uit.
En nam toen al bijna een fout besluit.
Ik wilde niet meer
Alles deed me zo'n zeer.
Ik dacht na over hoe het zou zijn
Als ik weg ging van al deze pijn
Ik vond niets meer fijn
Waarom deden ze dit, voor de gein?
Op mijn echte vrienden kan ik vertrouwen.
Mijn echte vrienden zijn zij
Maar denken ze niet dat ze voor schut staan bij mij?
Zij zijn degene die mij steunen
Ik mag tenminste op hen leunen
Dit gebeurt bijna niet meer
Maar de gedachten doen nog wel zeer.
De pijn die ze me hebben gegeven
Die kan ik hun nooit meer vergeven
Het is nog niet uit mijn leven te schrijven
En het zal nog wel een tijdje blijven
Het is nu een week geleden gebeurd
Maar van binnen hebben ze me verscheurd
Hun woorden hebben mij littekens gegeven
Waar ik voor altijd mee moet leven.
Ik zal nooit meer dezelfde zijn van vroeger.

Hier ook nog een gedichtje wat mijn vriendin heeft geschreven. Ik lees het vaak na en het geeft me moet!!

Be yourself!!!
No?
Find yourself!!!
Love yourself and don't hate yourself!!!
I know, the live can be terrible.
But try it, to always be yourself!

Lees het vaak na. En voor de rest veel sterkte. Ik weet wat je meemaakt! Je mag me altijd mailen als je daar behoefte aan hebt!!

xxxxxxxxxxxxxxxx-jes leintje