Zelda-achtig verhaal

[Lord_Tomahawk]

Je kunt het verhaal op
mijn site lezen of gewoon hieronder. Het zal in episodes uitkomen. Episode twee komt 1 maart 2003 uit. Die kun je lezen op de site.
---------------------------------

The Power of a Single Stone.


Episode 1 (released: 19 februari 2003)

Hoofdstuk 1: The Sword Fighters Tournament

Eén zak chips was nog niet genoeg. Het gevecht was verschrikkelijk spannend en Serin's idool stond op het punt verslagen te worden. Het publiek ging uit z'n dak en schreeuwde bemoedigende woorden naar hun favorieten. Het was fifty-fifty. Aan de ene kant zaten de aanhangers van The Dark Strider, en aan de andere kant was iedereen voor Marix. Het gevecht was bijna voorbij en het publiek maakte meelevende geluiden toen The Dark Strider een klap in zijn gezicht kreeg met de puntige knots van Marix. Serin begon naar zijn idool te schreeuwen en probeerde hem aan te moedigen. Hij moést wat terug doen, anders zou hij uit het toernooi liggen. En hij dééd wat terug. Met zijn stalen schoenen trapte hij tegen de torso van Marix. Hij vloog achteruit en kwam tegen de rand van de arena. Daar zakte hij in elkaar en even leek het alsof hij verslagen was. Maar hij stond weer op. Opeens viel de verbinding weg. Serin stond op en gooide zijn lege bakken chips tegen de beeldbuis. "Hee Serin," hoorde hij van beneden. "Het is al lang etenstijd!". En met een zo normaal mogelijke stem antwoordde Serin: "Oké, ik kom!". Hij hoorde beneden de deur naar de woonkamer weer dicht gaan en dat was het teken waarop hij gewacht had. Hij schoof het raam open sprong op het dak van het schuurtje. Vanaf daar klom hij het raam bij Susan binnen. "Ah daar ben je, ik verwachtte je al."
"Tja, m'n moeder sloot weer eens de verbinding af. Nog wat belangrijks gebeurd?"
"Zeker weten. Dark Strider is nogal gemollefesteerd. Hij heeft verloren."
"Wát?!" Schreeuwde Serin vol ongeloof. "Haha…" lachte hij als een boer met kiespijn… "Je maak een grapje… toch?!"
"Niet helemaal. Oke, hij is niet afgedroogd, maar toch.. hij heeft wel verloren."
"Geweldig.. waarom kan de coole gozer nou nooit eens winnen!?"
"Misschien moet je het zelf es proberen." … Stilte. En het blijft stil totdat Susan hard begint te lachen vanwege de uitdrukking op Serin's gezicht.
"Wat lach je nou… Je hebt helemaal gelijk. Ik moet het zelf maar eens proberen." Weer begint Susan te lachen. Maar Serin meent het. Tenminste, zo kijkt hij. Maar dat doet hij wel vaker als hij iets droomt.
"En wanneer wou je dat gaan doen dan?"
"Volgend jaar."
"Volgend jaar kan niet. Volgend jaar hebben we eindexamen."
"Jij wel… Ik heb andere doelen in mijn leven. Shit. Ik moet snel gaan eten. Anders gaat mijn ma zeuren."

Al gauw gaat het verhaal de ronde op school. Iedereen moedigt hem aan om te gaan trainen… en te winnen. Hij zit nog niet in de klas of Bravo, een breed geschouderde medestudent, loopt naar hem toe en zegt: "Áls je gaat, jonge, dan ga ik met je mee." Serin maakt natuurlijk geen bezwaar, altijd handig om een sterke kerel mee te hebben op een levensgevaarlijke reis. De stad Sert, waar het toernooi gehouden wordt, ligt namelijk niet naast de deur. Het begint echt te kriebelen. Serin heeft al bijna 20 jaar les gehad in de kunst van het zwaardvechten. Hij denkt dat hij al goed genoeg voorbereid is om het toernooi te kunnen winnen. Hij wil het minstens 1 keer proberen. Maar het hele plan valt in duigen zodra Susan hem eraan herinnert dat je voor de reis niet alleen brute kracht nodig hebt, maar ook witte en zwarte magie. "Witte magie… weet jij iemand die daarin gespecialiseerd is?"
"Ik ken wel iemand…" zei Bravo. "Mijn vriendin heeft geweldige kennis als het gaat om witte magie. Ze kan zowat alles genezen. Ze moet natuurlijk nog wel wát leren, maar veel is het niet."
"Zou zij eventueel mee willen denk je?" Vroeg Serin.
"Als ik ga, gaat zij ook… hoop ik."
Serin kreeg goede hoop, ze hebben nu alles wat ze nodig hebben om de reis naar Sert te kunnen maken. Kracht van Serin en Bravo. Witte magie van Amber, en zwarte magie van Susan. Nu is het trainen geblazen. Hard trainen. Om zo goed en sterk mogelijk aan de reis te beginnen.


Release episode 2: 1 maart 2003.

---------------------------------

Ik hoop dat het iemand aanspreekt

[Vlooienband]

Sorry, het is niet 'mijn' verhaal. Na vier regels wilde ik niet meer verder lezen...

[®Observer]

Goed, ik heb het uitgelezen. Ik moest wat wennen aan de vreemde namen, en het begin is niet echt pakkend, maar het ging.

Ik vind het geen origineel verhaal - doet me een beetje denken aan Ash Ketchum, die van stad naar stad reist om te winnen met z'n Pokemonnetjes - maar het is redelijk boeiend geschreven.

Overigens denk ik dat je voor het publiceren van dit soort verhalen op het verkeerde forum bent gekomen. Er zijn zat Fantasy-forums waar je verhaal vast vaker wordt gelezen, en je boeiendere kritiek op je verhaal krijgt dan ik nu geef.

'Gemollefesteerd' is een leuk woord, maar geen Nederlands woord. Tenzij het de gewoonte van dat personage is om zelf woordjes te verzinnen, maar schrijf dat er dan bij. Geeft het verhaal meteen een beetje meer diepgang. Voor zover er diepgang kan zijn in een Fantasy-verhaal

[Lord_Tomahawk]

Bedankt. Met commentaar kan ik altijd wat.

[Ieke]

Ik vind het een beetje saai. Je schrijft met zo'n afstand dat je niet mee kan met de karakters en dat is erg jammer. Daardoor leest het niet echt jammer en heeft men ook wijnig zin om het uit te lezen. Maak het wat spannender, boeiender.
Het is zeker iets om verder te bewerken.

[Lord_Tomahawk]

Vergelijk het alsjeblieft niet met ash kutchum want dat is zon triest programma. Maargoed iedergeval bedankt voor de tips

[Ieke]

Uppen mag niet.
Hier komt een slotje!