Bang in 't donker

[Gothic]

Zoveel pijn en zoveel verdriet,
Toen jij me achterliet met zoveel vragen,
Gedachten vliegen, tranen zweven,
Kun je me nog bereiken?

Ver weg gedwaald en nu zo verdwaald,
Terwijl de zon in de verte nog schijnt,
Wat zag ik niet, in je blauwe ogen,
Bij de laatste blik die je me gaf?

Verdwenen woorden, verschenen vragen,
De duister licht mijn wereld nog op,
Donder, bliksem, het wil niet stoppen,
Een lach, een blik is al genoeg.

De stilte zakt weg, de maan komt terug,
Alsof het een nare droom is geweest,
Verbaasd, bedeesd, wanhoop bij uitstek,
Laat me niet alleen, ik ben bang in ‘t donker…

De woorden op zichzelf zijn mooi...maar het gedicht dat ze samen vormen vind ik niet echt mooi...het loopt niet, alles staat op zichzelf...en dat vind ik zonde, omdat ze los wèl mooi zijn.

Het gevoel dat er in zit is wel duidelijk...ik snap het niet helemaal, geloof ik, maar het is wel duidelijk ed.

'k vind het geen flut gedicht, maar ook niet super. Het kan wel een heel goed gedicht worden...maar daarvoor moet het beter lopen, vind ik.

P.S. Verander die 36 in je sig eens.

[Margriet]

Ik ben het met Leonoor eens.
Vooral een zin vind ik heel erg speciaal mooi
Verdwenen woorden, verschenen vragen

Het idee is heel mooi en het gevoel komt op mij over, maar ik denk dat het idee en de woorden zo niet helemaal tot huh recht komen en dat is jammer.

[Gothic]

you schreef:
Het idee is heel mooi en het gevoel komt op mij over, maar ik denk dat het idee en de woorden zo niet helemaal tot huh recht komen en dat is jammer.

Hoe krijg ik dat dan voor elkaar?

Vet gedrukt de dingen waar de 'opmerkingen' over gaan.

Zoveel pijn en zoveel verdriet,
Toen jij me achterliet met zoveel vragen,
Gedachten vliegen, tranen zweven,
Kun je me nog bereiken?

Deze zin staat een beetje vreemd, hij komt uit het niets. Er is in deze strofe niks wat richting die laatste zin wijst, vind ik, hierdoor staat hij alleen. Verder vind ik hem wat te kort en te op zich zelf staand om mooi te lopen in deze strofe.

1. Ver weg gedwaald en nu zo verdwaald,
2. Terwijl de zon in de verte nog schijnt,
3. Wat zag ik niet, in je blauwe ogen,
Bij de laatste blik die je me gaf?

1. Dat twee keer -dwaald in één zin vind ik niet mooi staan, het stoort en het breek het rimte van de zin.
2. Deze zin komt voor mij uit het niets, opeens wordt er een zon bijgehaald. Waarom?
3. Misschien is 'Wat was het, dat ik niet zag' een alternatief voor deze zin? Ik vind de strofe met deze zin beter lopen, maar das misschien persoonlijk.

Verdwenen woorden, verschenen vragen,
1. De duister licht mijn wereld nog op,
Donder, bliksem, het wil niet stoppen,
2. Een lach, een blik is al genoeg.

1. Is het niet 'het duister'? En deze zin betekend voor mij weinig...'Alleen het duister licht mijn wereld nog op' ('nog' kan evenueel ook weggelaten worden, zonder vind ik het beter lopen) is voor mij duidelijker...maar das misschien ook persoonlijk.
2. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, maar deze zin vind ik niet echt passen...'een lach, een blok zou genoeg zijn' vind ik beter passen...

De stilte zakt weg, de maan komt terug,
Alsof het een nare droom is geweest,
1. Verbaasd, bedeesd, wanhoop bij uitstek,
2. Laat me niet alleen, ik ben bang in ‘t donker…

1. 'Wanhoop bij uitstek' klinkt raar, past niet binnen het gedicht, niet binnen de strofe en niet binnen de zin, vind ik.
2. Heb je het gedicht om de laatste zin heen geschreven...? Ik vind hem heel erg 'op zichzelf' staan...misschien kun je hem iets meer in het gedicht opnemen en al eerder een 'hint' in die richting geven...?


Het begin en het einde lijken zo weinig met elkaar te maken te hebben...aan het eind gaat het opeens over een maan die terug komt...is hij weggeweest dan? En het bang zijn in het donker...wat heeft dat met de rest van het gedicht te maken? Dat soort dingen..


Hoop op- en aanmerkingen...hoop dat je snapt dat het niet kwaad bedoeld is. Je vraagt zelf al 'Hoe krijg ik dat dan voor elkaar?', misschien kan je hier iets mee. ('k vind het geen slecht gedicht, houd dat iig in je achterhoofd.)