de geurpsychose (vervolg)

[edgaar5000]

De korstjesman is blij om buiten te zijn, de frisse lucht daar vermindert de steeds aanwezige korstjesgeur. Het is niet druk die dag en dus hoeven ze maar kort te lopen alvorens ze Volton's auto bereiken.
Volton stapt in en opent de deur aan de zijde van de korstjesman. 'Stap in Bastiaan, we gaan een stukje rijden.'
Bastiaan; zo heet de korstjesman, liever heeft hij dat mensen hem Bas noemen maar dat weet Volton en dus is die hem altijd plagerig voluit Bastiaan blijven noemen. Geïriteerd gaat Bastiaan de korstjesman zitten. 'Je weet dat ik er een hekel aan heb als je me zo noemt Volton, en waar wil je heen rijden, ik dacht dat je de oplossing hier in de auto had?'.
'Niet zo zeuren Bastiaan', zegt Volton met een grijns op z'n gezicht terwijl hij de auto start.
Nadat ze het stadsverkeer achter zich hebben gelaten draaien ze de snelweg op. Volton rijdt hard, de hele tijd net iets te hard naar Bastiaan's mening; het maakt hem nog zenuwachtiger.
'Jezus man, Bastiaan, wanneer ben jij eens ontspannen? Het lijkt alsof je al weken op scherp staat', Volton kijkt Bastiaan onderzoekend aan. 'Vertel op man, er is meer aan de hand of niet?'.
Bastiaan kijkt naar buiten. Het is zonnig weer en er rijden een hoop mensen die terugkomen van vakantie lijkt het. Volbepakte auto's, vervelende kinderen achter in. Zwaar gefrustreerde ouders voor in. Een grijns verschijnt op zijn schrale hoofd. 'Nou ja ik weet 't ook niet zo goed allemaal Volton, waarom denk je dat ik jou heb ingehuurd?'.
Volton knikt in Bastiaans richting terwijl hij de fik in een sigaret jaagt 'ja dat is logisch gast, bedoel; je ziet mij nu al een paar jaar zo af en toe, en ik ben er van overtuigd dat je vooruitgang hebt geboekt. Echt ik heb jou met grote sprongen vooruit zien gaan mijn beste Bastiaan, maar de laatste tijd; hmm de laatste tijd lijk je ergens mee te zitten, niet alleen die geurpsychose nee, dat is een kleine bijkomstigheid. En je weet zo onderhand; ik kan je alleen helpen als je me alles verteld Bastiaan; alles.'
'Misschien wordt ik oud Volton, zou het daar niet gewoon mee te maken hebben? Waar gaan we eigenlijk heen kom op vertel het me nou; je weet dat ik geen type voor verrassingen ben; ik heb er zelfs een grondige hekel aan'.
'Je kan ook verschrikkelijk zeuren maar dat weet ik ook al langer', zegt Volton en hij pleurt zijn sigaret uit het raam; 'we gaan een bezoekje brengen aan je oude schoolvriend Bastiaan, je weet wel, die met z'n vieze auto; Hektor Vlaplan.'

[edgaar5000]

he LUH- nog bedankt voor je tips/. Dit is het vervolg.

't Zou misschien handig zijn geweest als in de topictitel had gestaan dat dit deel twee was en niet drie of vier, maar dat kun je toch al niet meer veranderen en het heeft ook niet echt iets met het verhaal te maken

Je deelt de manier waarop je de stukjes afkapt die je post wel goed in trouwens... een beetje zoals ze in een vervolgverhaal zouden doen: nét voordat je een volgend puzzelstukje kunt pakken, houdt het op.
Je geeft weinig weg over wat de personen denken en waarom, en over waarom ze doen wat ze doen, maar je zegt wel vrij gemakkelijk hoe ze kijken, zeg maar. Aan 'Volton kijkt Bastiaan onderzoekend aan' of 'Geïriteerd gaat Bastiaan de korstjesman zitten' valt weinig te raden. Volgens mijn literatuurboek is het beter om dit soort dingen te omschrijven of uit de context te laten spreken en sindsdien let ik er op, maar ik weet zelf eigenlijk ook niet hoe je dat goed kunt doen.
Het blijft in elk geval spannend