Denken over de dood

Wij hebben het nu bij levo of het eindige oftewel de dood.
De jongens doen er echt allemaal stoer over dat vind ik echt irritant. Zelf denk ik veel aan de dood omdat ik het vaak van dichtbij heb meegemaakt. Ook omdat ik wel vaker over mijn eigen dood nadenk(niet perse zelfmoord). Als die jongens en de rest van de klas er zo lullig over doet krijg ik echt tranen in mijn ogen en durf niks te zeggem omdat ik bang ben om te gaan huilen. Niet om wat ik heb meegemaakt maar omdat hun gewoon irritant zijn. Ik wil dat ze erover ophouden en er serieus mee omgaan.
Denken jullie vaak na over de dood en zou je in je klas eerlijk vertellen hoe jij er tegenover staat? Ik hoop dat ik iets aan jullie heb en dat ik ook een beetje kracht krijg om eerlijk te zijn tegenover mijn klas hoe ik erover denk en dat ik wil dat ze er ook serieus over nadenken......Hellup mij!!!!!!!

[Evito]

Ja ik denk er heel vaak over na. Ik weet dat mijn dood op het juiste moment zal komen, en dat het gelukzalig zal zijn en dat ik me dus niet druk hoef te maken. Het is belangrijk dat je leert erkennen dat je anders denkt dan de anderen en dat je je afsluit voor het irritant-doen van die anderen. Misschien zijn ze niet zo wijs als jij. Wees daar blij mee, en wees vooral eerlijk. Eerlijk zijn sterkt je in je mening, en in je kracht om anders te durven zijn.

[Ovenhandschoen]

Hoe kun je nou weten dat je dood gelukzalig zal zijn? En dat je gerust kunt zijn? Dat vind ik echt een vreemd opvatting. Ook vind ik het gek dat je de mensen die irritant doen, gelijk als minder wijs bestempelt. Je weet helemaal niet van de beweegredenen af, waarom ze irritant doen. Misschien is dat juist wel een manier om onzekerheid te verbergen! Wel moet je je eigen mening geven. Maar daarin moet je niet arrogant doen en andere mensen het gevoel geven dat de dom zijn, omdat ze hun mening niet geven. Dat is te eentonig gedacht, volgens mij.

[Evito]

Ovenhandschoen schreef op 12-04-2003 @ 17:26:
Hoe kun je nou weten dat je dood gelukzalig zal zijn? En dat je gerust kunt zijn? Dat vind ik echt een vreemd opvatting. Ook vind ik het gek dat je de mensen die irritant doen, gelijk als minder wijs bestempelt. Je weet helemaal niet van de beweegredenen af, waarom ze irritant doen. Misschien is dat juist wel een manier om onzekerheid te verbergen! Wel moet je je eigen mening geven. Maar daarin moet je niet arrogant doen en andere mensen het gevoel geven dat de dom zijn, omdat ze hun mening niet geven. Dat is te eentonig gedacht, volgens mij.

Onzekerheid en het willen verbergen daarvan lijkt mij niet het toonbeeld van wijsheid. Ik zeg echter niet dat iemand die wijzer is, beter is. We hebben namelijk allemaal die wijsheid in ons. Alleen toont niet iedereen het, en wendt niet iedereen het aan.

[Droyd]

Ik ben zelf niet bang voor de dood...Ik vrees wel het moment ervoor, hoe ik zal dood gaan, en hoe mensen hierop zullen reageren...Ik ben niet bepaald ongelukkig, maar toch zou het me niets uitmaken als ik nu op dit moment zonder pijn dood in elkaar zak als ik hiermee geen mensen zou kwetsen...Natuurlijk gaat dit niet zomaar en moet ik wachten tot mijn moment komt, en zal ik ongewild ook mensen kwetsen...ik ben veel meer bang voor de dood van sommige andere mensen, dan de dood voor mezelf

[mleen]

ik ben niet bang om dood te zijn, maar net als Droyd wel voor het moment voordat ik dood ga. Ik wil - natuurlijk- geen pijnlijke dood hebben, en ik ben wel enigzins bang voor hele erge pijn. en ik wil anderen niet shockeren of pijn dien door mijn dood

Maar ik denk er ook wel veel over na.
Stom dat de jongens in je klas er zo lullig over doen. Maar probeer je niet teveel aan te trekken van hun. En als je (bijna) moet huilen zien ze misschien wel in dat ze er niet zo vervelend over moeten doen

en ik zou mijn klas denk ik wel ongeveer zeggen hoe ik er tegenover sta, alleen vinden ze het denk ik niet zo leuk als ik zeg dat het me niet uitmaakt als ik nu doodga. dat heb ik pas tegen een vriendin gezegd en die ging zich toen meteen zorgen maken, maar dat is nergens voor nodig dus zou ik dat niet zeggen.

[Acire]

Ik ben niet bang om dood te gaan. Wel bang om iedereen en al het `aardse` te missen. Maar eens zal er eeuwig leven zijn, leven in Vrede, bij God. Ik denk er vaak over na, we praten er ook vaak over in de vriendenkring. Zulke diepgaande gesprekken zijn heel belangrijk.

[Hardcore]

Ja dit is dus echt iets voor Psychologie.

[wicce]

Hardcore schreef op 13-04-2003 @ 09:01:
Ja dit is dus echt iets voor Psychologie.

I agree

[sublime]

hmm waarschijnlijk vinden die klasgenoten van jou het ook een moeilijk onderwerp om over te praten, maar gaan ze er door de groepsdruk heel erg stoer over lopen schreeuwen. dat is het excuus dat ik bedacht heb voor mijn klasgenoten

ik denk dat ik wel eerlijk zou zijn, echt zou zeggen hoe ik er tegen aan kijk, maar als je er gewoon heel emotioneel over bent , kweet niet. ik zou het niet leuk vinden als ik iets probeer te zeggen en dan in de klas heel hard ga zitten huilen, de reactie van mijn dierbare klasgenoten zou vrij... irritant zijn

dus ik zou of al je moed bij elkaar schrapen en tegen hen zeggen dat ze nu weleens serieus mee mogen doen omdat er ook mensen zijn die hier wél serieus over willen praten of ik zou je gewoon afsluiten voor die mensen en t laten voor wat t is. als je er echt met iemand over wilt praten, kun je dat altijd buiten die lessen doen met mensen die er ook echt over willen praten...

wat de dood betreft, ik denk niet dat ik er nog bang voor ben. heb inmiddels de dood op verschillende manieren meegemaakt (kun je dat zo zeggen? ik bedoel niet dat ik al een paar x doodgeweest ben, maar dat ik er op verschillende manieren mee bezig geweest ben ) maar nu ga ik uit van het principe dat je leven niet af is zonder te sterven... > to know life you must know death to know life you must die.

[M@rco]

Ik denk er eigenlijk nooit zo over na. Zie ik het nut ook niet zo van in... je gaat allemaal een keer dood, en wanner dat is weet je toch niet. Ik kan nog 70 jaar leven, maar voor hetzelfde geld word ik morgen aangereden door een buschauffeur met een ochtendhumeur... ik weet het niet en ik wíl het ook niet weten! Ik leef sowieso meer van dag tot dag, wat er morgen gebeurt zie ik dan wel weer.

[Big Brother]

ik ben benieuwd naar hoe of wat het is, maar nou ook weer niet zo benieuwd dat ik mezelf zeg maar ehm...

[Quiana]

kleineghcdraak schreef op 12-04-2003 @ 17:02:
Denken jullie vaak na over de dood en zou je in je klas eerlijk vertellen hoe jij er tegenover staat?

Heb heel veel nagedacht over de dood,
doe dat nog steeds wel, 't verschil is alleen dat
ik nu niet suïcide ben.

Als 'k op school zat, en er werd over het onderwerp
gepraat zou ik wel gewoon m'n mening zeggen.
Hangt natuurlijk wel af van hoe de mensen daar zijn,
bij een stelletje melige mensen heb ik geen
zin om serieus te doen, laat dan maar zitten.
Mja, als er niet een reden is om te vertellen
hoe 'k erover denk, zal ik het ook niet doen..

[Hardcore]

Ik geef er niks om als ik nu doodga. Het liefst zou ik in strijd willen sterven. Maar dat is wat ik wil, en de dood bepaal je niet zelf, of je moet zelfmoordplegen, of je eigen opofferen.

[mixtape]

Ik ben wel bang om dood te gaan, dat heb ik al sinds ik klein was.
Ik was vroeger heel erg bang en kon ik niet slapen. 'Papa, ik heb zo het gevoel dat iemand mij gaat vermoorden', zei ik dan.

Ik heb niet meer het gevoel dat iemand me gaat vermoorden. Maar wel dat ik zo een ongeluk of een ziekte kan krijgen, ik heb zoiets van 'zal je net zien dat het mij zal overkomen.'
Of dat er een moment komt dat de wereld / mensheid vergaat. Als ik daar over nadenk dan word ik angstig.

Vroeger lag ik ook weleens in bed en dacht ik 'hoe zou het zijn als ik dood zou zijn?', en dan kreeg ik een vaag gevoel over me heen. Ik kon het haast beleven, ik was er van bewust dat er ooit een dag komt dat ik gewoon niet meer leef, niet meer beweeg en adem. En dat moment was er ook voordat ik geboren werd. En dan beleefde ik dat even, dan staarde ik naar de muur en beleefde even het moment dat ik er niet (meer) was. Beetje vaag om uit te leggen.

Ik hoop dat er iets is na de dood. En het enige wat ik wil is een pijnloze dood als ik heel oud ben. Ik wil nu gewoon nog genieten van alles in het leven.

Overigens zou ik in een klas wel eerlijk vertellen wat ik erover denk of voel.

[Parlaatje]

ik denk er vooral over na als ik een begrafenis heb gehad, dan ga ik heel mn begrafenis ana mn meoder vertellen wiej dr moete komen, welke muziek dat soort dingen niet dat ik denk dat ik nu dood ga maar gwoon voor het geval DAT.
Ik vraag me ook altijd af wie er op mijn begrafenis komen, dan ben ik bang dat een deel die ik nu als vrienden zie niet komen enzo. Ik heb 1x gehad toen ik aangeschoten was en een vriendin allerlei LEUKE jongens aant vertelle was wat voor trut ik was dat ik daar lag en dacht: Hoe zal de hemel er uit zien?' en toen zag ik ook echt een hele blauwe lucht enzo heel raar, ik hoorde geen geluid, maar dat zal wel komen omdat ik aangeschoten was.
Ik denk niet na HOE ik dood ga maar wel hoe me begrafenis moet zijn en hoe het NA mijn dood is.

[Fantôme]

ehm ja, ik denk er ook wel eens over na.
Vooral de laatste tijd heb ik dat veel gedaan, maar dan niet dat ik gelukzalig dood zal gaan zoals Evito schrijft.

Ik weet niet, maar ik heb mijn oma zien lijden (het is toch met een lange IJ??) toen ze kanker had. Ze had zo'n vreselijke pijn en alles, continu te huilen. Ik vond het echt verschrikkelijk. Voor haar natuurlijk, maar ook voor mezelf. Ik stond daar maar, naast haar ziekenhuisbed, tegen haar te praten, haar hand vast te houden, en haar proberen gerust te stellen. Bij dat laatste ben ik nogal tegen mn eigen principes ingegaan door te zeggen, dat als ze in de hemel is, alles goed is (en NEE, ik ben NIET gelovig...)

Dat verhaaltje hierboven is misschien nutteloos, maar hierdoor ben ik er steeds meer over na gaan denken. Wanneer zal mijn einde zijn, misschien morgen, misschien over 50 jaar, misschien over 70 jaar.... en HOE zal mijn einde zijn....? In mijn slaap? of lijdend, zoals mijn oma en opa en oom ook al mee hebben moeten maken. Ik weet dat zij vreselijke pijn hebben gehad (alledrie kanker ) en ik wil niet ook zo eindigen.

Aan de andere kant wil ik er liever niet over nadenken en gewoon NU wat van mn leven maken. Ik hoop dat anderen dat ook doen, en niet teveel met de dood bezig zijn.... Die tijd komt snel genoeg... En ik geloof niet dat er na de dood nog een leven is. Wellicht zijn er mensen die hier anders over denken. Deze moeten zich dan ook niet aangevallen voelen door MIJN mening. Want ik heb echt respect voor mensen die wél geloven (waarin dan ook). Geloven in jezelf is volgens mij toch het belangrijkste.

maar goed, ik dwaal af, met al mijn verhaaltjes....

kus!! Wendy

[~Sjeherazade~]

Ja ik denk nogal veel na over de dood. Maar niet op de dramatische en drastische manier zoals ik daar tot een tijd geleden over dacht...Hoewel het me soms nog altijd een beetje aantrekt...raar. Da's mijn macabere kantje.

Ook: De laatste tijd zijn er nogal veel mensen in m'n omgeving die gestorven zijn, en dan denk je er automatisch aan.

[//ItsJustMe\\]

Ik denk welles na over hoe het zou zijn en hoe ik het zou vinden als mensen waar ik veel van hou en uit mijn omgeving dood zouden gaan.
Is dat raar?

Ik word er dan bang van maar vraag me af waar die angst nou precies vandaan komt.

Ik vind trouwens dat je de dood in sommige gevallen ook moet kunnen vieren.
ALs iemand een lang en voornamelijk gelukkig leven heeft geleid, en zijn lichaam is oud en versleten.
waarom mag je dan niet vieren om de mooie tijd die je gehad hebt met de persoon? Alsof het altijd verdrietig moet zijn, dat vind ik gewoon niet logisch.
Maja is mijn mening, (ook geen ervaring met de dood behalve me oma toen ik 11 was ofzo)
en ik ben niet gelovig en geloof ook niet in een soort van hiernamaals.

Ja, ik denk er veel over na.
Gisteren had ik het er toevallig nog over met mn vriend. Wat ik wou dat naar hem toe gaat enzo als ik dood ging.
Ik word namelijk nog wel regelmatig met de dood geconfronteerd en ja, dan ga je er wel over nadenken.
Maar ben er niet bang voor.
als het komt dan komt het.
ik zie het wel.
als voorlopig maar even niet iemand in mn buurt waar ik heel veel van hou dood gaat, want ik weet niet of ik dat nog wel volhoud..
en ja, ik praat er soms dus wel over.
ben ook niet bang ofzo om mijn mening te laten horen hierover..
ik zou het gewoon in de klas zeggen als je wilt, maar je moet natuurlijk wel rekening houden dat het een gevoelig onderwerp is en voorkomen dat er mensen zijn waarbij het gevoelig ligt.
succes

[Xana705]

Elke seconde van de dag
Maar goed ik word er ook vrijwel elke dag mee geconfronteerd
Bang ben ik al lang niet meer ervoor, willen weet ik niet zeker meer, ik heb nu zoiets van gebeurt t dan gebeurt t. Ik weet zelf dat ik het niet kan laten eindigen, na 5 pogingen is dat wel duidelijk. En ik ben er verder heel open in, vrijwel iedereen in mn omgeving weet hoe ik erover denk. De klas zelf ook, iedereen zag altijd wel dat ik down was enzo, dus heb ik een presentatie met CKV erover gedaan, waar alles in beeld geluid en woord naar voren kwam, heb alle vragen er toen over beantwoord, voornamelijk om van het gezeik af te komen. Ik denk dat sommige dingen te diep in je zitten om het er niet uit te laten komen, ik denk er altijd aan, het is dus deel van mij, als ik er niet over zou kunnen praten dan had ik het nu veel moeilijker gehad...

hmmmja ik denk er wel elke dag aan, dat is ook niet zo moeilijk...
ik weet niet goed of ik bang moet zijn voor de dood, ik denk dat ik eerder bang ben voor de weg die naar de dood leid...tuurlijk zou bijna iedereen liever in zijn/haar slaap een pijnloze dood tegemoet gaan als de tijd rijp is, maar als je erover na gaat denken, argh...
en natuurlijk kun je voor je mening uitkomen...

[Xana705]

Ik denk dat hoe idioot t ook mag klinken, ik de dood liever in de ogen kijk, in mn slaap okeej je krijgt er niks van mee maar ik ben denk ik liever bij volle bewustzijn op het moment dat het gebeurd, toch de afsluiting van je leven, de weg ernaar toe zie je dagelijks de afsluiting zien vind ik dan ook wel zo.. t zal wel stom klinken...

[A loved one]

Iedereen zal ooit doodgaan, die zekerheid heb je al. Het is juist het feit dat we niet weten wanneer, dat ons hoop geeft.
Hoe dan ook, ik zou het vreselijk vinden om nu dood te gaan. Ik ben op het moment heel erg gelukkig en ik heb nog veel te doen.

*kuch* onzinnige reply *kuch*

[idmind]

Ik zou je een tip willen geven. Schrijf een spreekbeurt over de dood. Presenteer hem in de klas.

Dit is de ultieme test. Je zult zien dat die stoere binken ineens niet meer zo stoer zijn als jij dit punt belicht. Zeker niet als je het met tranen in je ogen doet. Tranen zijn een uiting van emotie en waarom zou je die verbergen. Omdat je dan kwetsbaar wordt? Nou en?

Als je wilt dan mag je jouw tekst voor de spreekbeurt eerst een naar me mailen. Misschien kan ik je wat tips geven.

Ik zie de dood als veel verschillende dingen.

- iets wat ik niet ben
- een overgang naar een andere dimensie
- een overgang van een biologisch samenhangsel in een ander samenhangsel.
- de ultieme vrijheid
- iets om bang voor te kunnen zijn
- iets om te wensen.
- iets wat inherent is aan leven
- iets wat in nog lang niet wil zijn.
- iets misterieus
- een onderwerp dat wordt gezien als taboe

Een bijna-dood ervaring lijkt me iets fascinerends om mee te maken...

[Horror Kitty]

ik zeg zoiezo niet veel in de klas en openheid tegenover mn klasgenootjes lijkt me al helemaal nix.

[hellion]

wallflower schreef op 14-04-2003 @ 16:04:
ik zeg zoiezo niet veel in de klas en openheid tegenover mn klasgenootjes lijkt me al helemaal nix.

waarom geen openheid tegenover klasgenoten??? Kdenk dat het juist goed is om open te zijn tegen mensen die je dagelijks ziet...
maar daar kan ik me ook in vergissen