gekkenhuis

[niña]

‘Kyra!’, hoorde ik Tim roepen. ‘Kun jij misschien met die nieuwe gaan praten? Ze wil niet eten.’ ‘Dat meisje?’, vroeg ik. ‘Eh..Sara toch?’ ‘Ja. Ik word helemaal flip van haar.’ ‘Ik vond d’r er wel rustig uitzien. Gooit ze met d’r eten ofzo?’ ‘Nee. Ze zit heel de tijd te mompelen dat ze hier niet hoort, dat ze blij zouden moeten zijn voor wat zij gedaan hebt. Ik volg er geen ruk van.’ ‘Wat heeft ze gedaan dan?’, vraag ik. ‘Zou het niet weten.’, zegt Tim. ‘Heb je d’r dossier nog niet doorgelezen dan? Je bent wel slordig bezig hoor. Maar oké. Wat is haar kamer?’ ‘566.’, zegt Tim. ‘En bedankt. Wie moet ik van je overnemen?’ ‘Meneer Prime zou fijn zijn.’ ‘Hoezo?’, vraagt Tim. ‘Omdat hij weer eens in zijn broek heeft gezeken.’

Ik loop 566 binnen. Een meisje zit op een bureaustoel naar buiten te staren. Ik zeg hallo, maar krijg geen reactie. Zo’n figuur, fijn. Ik loop naar haar toe en tik op haar schouder. Ze schrikt. ‘Sara.’, zeg ik vriendelijk, ‘zat je te dromen?’ Ze kijkt naar mijn mond maar ik krijg weer geen reactie. ‘Geen zin om te praten Sara?’, vraag ik. Sara wijst naar haar oren. En ik snap het. Ze is doof. Waarom wist ik dit niet?? Ik pak pen en papier uit 1 van mijn zakken en schrijf mijn vraag op. want volgens mij kent ze geen gebarentaal. Zou ze al doof zijn geweest voor ze hier terecht kwam? Ze leest mijn vraag en ik hoor zachtjes ‘nee.’ “praat maar ietsie harder” schrijf ik op. ‘Nee.’, zegt ze nu op normaal volume. “goedzo” schrijf ik. Sara wijst naar het papier met een vragende blik. ‘Ja hoor, je mag ook wel schrijven.’, zeg ik. Sara pakt de pen en zet in keurig meisjeshandschrift neer: “uw heeft mooie krullen.” Ik glimlach, mijn krullen, mijn trots. Ik zou ze eigenlijk op moeten binden omdat patiënten er aan kunnen gaan trekken, maar ik trek me er niet echt veel van aan. Ik steek ze alleen op bij patiënten waar van ik weet dat ze gevaarlijk zijn. “dank je” schrijf ik op. Sara heeft nu haar lunchbord gepakt en zit te eten. Ze draait haar rug weer naar me toe en ik denk dat het tijd is om weg te gaan. Ik klop op haar schouder en zwaai. Ze zwaait slap terug.

Als ik 566 uitben loop ik gelijk naar de dossierkamer. Ik hoop alleen dat ze al een dossier heeft omdat ze nieuw is. Ik begin te zoeken, maar herinner me dat ik haar achternaam niet eens weet. Maar dan denk ik dat ik gewoon alle Sara’s moet afgaan totdat ik een onbekende achternaam zie. Er zijn er gelukkig niet zoveel. Ik blader door en na 7 minuten zie ik een nieuw, dun dossier. Sara Tuinder. Ik open het om te lezen. "Sara Tuinder, ontoerekeningsvatbaar verklaard 05-10-2003. Is ontoerekeningsvatbaar verklaard door serieuze verklaringen te geven over de moord van haar tweelingzus. Zij heeft haar zus vermoordt omdat “zij een duivelskind was”.
Sara en haar tweelingzus Nina hebben geen goede relatie gehad. Nina Tuinder heeft ook in deze kliniek gezeten, maar is na een zelfmoordpoging geestelijk gezond verklaard.
Sara en Nina hadden geen gezonde relatie. Nina was fysiek gehandicapt, waarvan Sara, volgens haar de schuld van had. Nina heeft Sara eenmaal proberen te vergiftigen, maar heeft op tijd haar zusjes leven gered. Sara zei eerst bang te zijn voor haar, maar realiseerde langzamerhand dat “Zij” een “duivelskind” was en verwijderd moest worden uit haar leven en het leven van haar omgeving. Nina pakte haar ouders en vriendje af door “duivelse krachten”. Sara ziet haar zelf als een profeet die de duivel heeft vernietigd en er zijn geen tekenen bekend van wroeging. Niet lang na haar aankomst heeft Sara haar trommelvliezen doorprikt zodat ze “de duivel niet meer zou horen fluisteren”. Daarom mag zij geen puntige dingen in haar kamer hebben zonder supervisie. Door haar ontoerekeningsvatbaar te verklaren heeft ze maar 3 jaar gevangenisstraf, wat ze hier moet uitzitten. Als wij echter met een rapport aankomen om te tonen dat Sara niet terug in de samenleving kan, wordt ze verordend om hier te blijven.
Nog geen enkel familielid heeft naar haar gevraagd. Het lijkt Sara niet veel te schelen." Jezus! En ik dacht dat ze rustig was. Geen wonder dat Tim niet wou, die heeft zeker wel het dossier gelezen. Rotzak! Ik hoop dat Prime over hem heen schijt.

[niña]

Meneer Bonte komt aanlopen. 'Meneer.', begin ik, maar wordt gelijk afgekapt. 'Nu even niet Kyra.' en hij loopt door. Nou ja, dan weet hij maar niet dat ik nu pauze neem. Ik loop door naar meneer Primes kamer en hoor Tim nog net schelden. Ik doe de deur open en grijns, heel het vinyl ligt onder de poep en pies. 'Ik ga pauze houden.', zeg ik. 'Vergeet niet het vinyl schoon te vegen he? En misschien kun je ook zijn bed nog even nakijken.'
Ik stap terug de gang in en loop richting kantine. Ik hoor voetstappen achter me en bind snel mijn haar op. Mevrouw Brons, "klaartje" staat achter me. 'Je hebt toch zo mooi haar he?', zegt het schriele vrouwtje. 'Denk je dat die kleur mij ook zou staan? Want ik wil niet voor gek staan als ik naar school ga.' Mevrouw Brons is 57, maar leeft nog in haar tienertijd door een trauma. Daarom wil ze ook Klaartje genoemd worden en ziet ze mij als een vriendin. 'Misschien staat het u wel. Zal ik de leiding vragen of..' 'Jij!', gilt Mevrouw Brons ineens. 'Jij.', zegt ze dan zachter. 'Je zegt toch geen u tegen een leeftijdsgenoot.' 'Stom van me.', lach ik. 'Ik ga nu pauze houden, maar ik kom straks wel langs om te zeggen wat de leiding vindt, goed?' 'Ja. stoer.', zegt Mevrouw Brons. 'Ga nou maar eten dan want anders heb je geen pauze meer. Doei!', en ze draait zich om en loopt verder. Tja.
Ik haal de deur van de kantine van slot en ga naar binnen.
‘Nu al pauze.’, zegt Janine. ‘Ja.’, zeg ik. ‘Ben jij al bij Sara geweest?’, vraag ik. ‘Die tiener? Nee nog niet. Maar ik hoorde dat ze nog al lastig is.’ ‘Daar heb ik nog niks van gemerkt.’, zeg ik, ‘ik vind de rede dat ze hier zit alleen wat minder.’ ‘Het zijn nooit normale redenen Kyra, dacht dat je daar wel aan gewend zou zijn. Ze zitten hier omdat ze abnormaal zijn.’, zegt Frederik. ‘Sara heeft haar tweelingzus vermoordt omdat ze dacht dat het een duivelskind was.’, zeg ik. ‘O.’, zegt Frederik. ‘Die is origineel.’ Ik mag hem niet, hij doet teveel of de patiënten een stel verzamelkaartjes zijn. “heb jij die al? Zullen we ruilen? Wat is de jouwe?” ‘Nou durf je zeker helemaal niet meer bij d’r in de buurt te komen.’, zeg ik. ‘Jij houdt het liever bij de levenlozen.’ ‘Geen gekibbel alsjeblieft.’, zegt Janine. ‘Daarvoor kan ik buiten de kantine zijn.’ ‘Kyra zegt dat ik me er makkelijk van af maak.’, zeurt Frederik. ‘Moet ik je mammie bellen om je te komen redden?’, zeg ik pissig. ‘Het is toch waar.’ ‘Kyra ophouden oké?’, zegt Janine. ‘Oké.’, zeg ik terwijl ik een gezicht trek naar Frederik. Als hij kinderachtig kan doen kan ik het ook.
Na een kwartiertje moet ik stoppen en ik loop naar het bord om te zien wie er nog gedaan moeten worden. Klaartje moet “beschreven” worden, wat ik heel irritant vind dus niet doe. Meneer Prime heeft Tim net gedaan dus dat is ook klaar. Hmm.. Mevrouw Bianca moet nog aandacht en haar kamer schoon. Dat is niet zo moeilijk. Als ik me omdraai om naar Mevrouw Bianca’s kamer te lopen zie ik Imco aankomen. Ik draai me weer de andere kant op en loop snel de wc’s in. Imco is de zoon van de uberbaas, en ik heb mezelf met het laatste oudjaar teveel voor lul gezet om hem ooit nog aan te kijken. Ik vind hem namelijk leuk, en dat uitte ik nog al duidelijk tijdens oud en nieuw (denk ik). Maar nou ja, Mevrouw Bianca dus. We mogen haar achternaam niet weten (Kluitsma) want ze is een spionne. Vraag me niet hoe ze eraan komt, er is weinig over haar bekend. De enige rede dat ze hier zit en niet thuis is dat ze “de vijand” op alle plekken ziet en nog wel eens aanvalt. Je moet ook vaak genoeg langskomen en niks aan je uiterlijk veranderen, anders vertrouwt ze je niet meer. Maar als ze je wel vertrouwt is het een makkie. Jij laat haar praten over haar werk, maakt ondertussen haar kamer schoon en dan ben je alweer klaar. Dus ik stap uit de wc en ga naar 328 toe.

[dark_poetry]

dit leest erg lekker en ik vind het leuk om over dit onderwerp te lezen.
Ik ben benieuwd wat er met Sara zal gebeuren.

Het 'Tja.' vind ik een beetje raar staan...meer spreektaal dan schrijftaal. Op een aantal plaatsen moeten volgens mij komma's staan. Verder . 't wordt wel een beetje warrig wie (Sara of Nina) wat nu gedaan heeft en soms ook wie de persoon is die het verhaal verteld, vind ik, maar dat komt misschien ook omdat ik niet alles meteen achter elkaar lees.

[Flowtje]

Cool!

Dit verhaal is toch een vervolg op het verhaal "Nina & Sara" ? Maar ik vind het een verhaal.

[lotjesnotje]

ik vin ut koel

[Aafster]

Leest idd lekker.

[niña]

‘Hallo Kyra Simons.’, zegt Mevrouw Bianca zodra ik binnenstap. Ze wil alles van ons weten, ik heb haar alleen mijn achternaam en leeftijd verteld. ‘Hallo mevrouw Bianca.’, zeg ik. ‘Ik kom uw kamer weer eens nakijken, is dat goed?’ ‘Natuurlijk meisje, als ik niet zo slecht ter been was had ik het zelf gedaan.’ ‘En dan mag u over uw werk vertellen terwijl ik uw kamer nakijk. Als u wilt natuurlijk. Heeft u de laatste tijd nog berichten gehad?’ Het is net acteren. ‘Nou, ik weet eigenlijk niet of ik het door mag vertellen, maar ik weet natuurlijk dat ik je kan vertrouwen.’ En ze begint uit haar duim te zuigen terwijl ik de stofzuiger haal.
Om half zes groet ik iedereen en klok mezelf uit. Ik loop naar buiten als ik geram op een raam hoor. Ik draai me om en zie meneer Loon staan, enthousiast zwaaiend. Ik zwaai terug. Niet iedereen mag een kamer met raam zonder tralies, maar meneer Loon is gewoon genoeg om het wel te hebben. Ik stap in m'n geverfde kevertje en start. Hij doet het na een keer proberen, nu maar hopen dat hij het de hele weg houdt.

Als ik thuis kom struikel ik over een stapel post waar je u tegen zegt. Ik woon in een appartementengebouw, en iedereen moet zijn eigen post ophalen beneden, maar mijn 17jarige overbuurjongen ziet wat in me, daarom krijg ik de post altijd in m’n brievenbus. (waarom zit er een brievenbus in een deur in een flat?) Even kijken hoor.. rekening, blauwe envelop, reclame, reclame en..zie ik het goed? Ja! Een reactie op mijn sollicitatie bij Alessi. Wiehoe! Eerst start mijn kevertje in 1 keer en dan dit..mijn avond kan niet meer kapot! Ik twijfel of ik het lekkerste als laatste moet houden, en trouwens, het kan ook een afwijzing zijn. Toch begin ik met de blauwe envelop. Teruggave..€1.24 wow. Rekening, af, af en af meer dan €1.24. De reclame is van een paar elektriciteitszaken dus totaal niet boeiend. Alessi ligt te wachten, maar eerst maak ik een warme kop cacao klaar. Ik pak een grote gevulde koek en de envelop en ga op de bank zitten. Je hebt beter geen slecht nieuws als ingewanden, denk ik tegen de envelop. Ik bijt een te grote hap uit m'n gevulde koek en scheur de envelop voorzichtig open.
Ik zal het even uitleggen waarom ik ergens anders gesolliciteerd heb. De zorg is niet mijn levensdoel. Sterker nog, het was nooit een doel, het is meer een tussenstation. Na mijn afstuderen wilde ik niet meteen aan het werk bij de aangeboden baan. (DOM DOM DOM), maar ik moest toch geld verdienen. En ik ging niet gewoon in de HEMA staan, ik ging het gekkenhuis in. Mijn vriendin is wel een wereldverbeteraar en zit in de zorg. En op dat moment werkte ze ook in Reven (omgekeerd never is nooit is de tijd dat je vrij zal komen. Weet niet of het expres is gedaan). Dus ik kwam erbij. Want, had Denise (de vriendin) gezegd: ‘je kan met mensen zijn maar je moet ook met ze mee acteren, en daar hou je toch zo van?’ klopt ja, ik ben 1 van de 4 miljoen losers in Nederland die het liefst beroemd wil worden door te acteren. Maar die droom is doorprikt. Maar ik gebruik nu dus toch nog mijn fantasie en als ik een ontwerper kon worden zou ik zeer blij zijn. Alleen was ik al een paar keer afgewezen bij kleinere ondernemingen. Dus vroeg ik me eigenlijk wel af of ik echt blij moest zijn met deze brief. Maar terug naar de brief.

[niña]

Er zitten 3 velletjes in. Ik pak ze alledrie eruit en spreid ze uit. Een brief, een plattegrond en een brochure. Zou goed nieuws moeten zijn. Ik begin met de brief. “Geachte juffrouw Simons blabla… U graag uitnodigingen voor een sollicitatiegesprek na het lezen van uw originele brief…” YES! “maandag 7 juli 11 uur…. Plattegrond is bijgesloten… brochure over de precieze vacature…” Go Kyra Go Kyra! Deze dag is te goed voor woorden. Maar nu moet ik dus voor maandag vrij vragen , fatsoenlijke, maar niet te saaie kleding regelen, hopen dat mijn kevertje het houdt en… nee dat was het wel. Maar toch. YES! Zal ik mama al bellen? Nee, misschien een beetje te snel. En papa bellen we zeker nog niet. Mijn ouders zijn gescheiden, maar als het normale verhaal is dat de vader nieuwe relatie en succes krijgt, is het in dit verhaal mijn moeder. Ze is met haar partner een succesvol bedrijfje begonnen, mijn vader is zowat alcoholverslaafd en werkt aan een lopende band. En omdat hij drinkt zodra hij “verdrietig” is (oorzaken daarvan kunnen boetes tot uitverkochte dingen zijn), bel ik nog maar even niet, misschien maak ik hem blij met een dode mus. En mama, nou ja, die is een beetje te enthousiast. Ik sta op om een nieuwe gevulde koek te halen, die heb ik tenslotte wel verdiend (geen wonder dat ik niet afval met deze mentaliteit).

[~*kar*~]

wanneer komt het boek uit? dat moet ik zeker weten hebben!!
echt super!!!!

[Lucky Duck]

Haakjes in een tekst zijn niet mooi. En 'gekkenhuis' is niet politiek correct

Maar verder ben ik wel nieuwsgierig hoe het verder gaat