Hoe nu verder

Eigenlijk zit ik volgens mezelf best wel in een luxe-situatie maar niet met een luxe probleem. Ik heb altijd wel iemand waarmee ik kan praten als ik het zou willen, ik kan naar iedereen toestappen en iedereen maakt tijd voor me als ik dat zou willen. (nu voel ik me op een of andere manier machtig ).
Het probleem is echter dat ik op dit moment in mezelf opgesloten zit voor mijn gevoel. Het gevoel alsof je nergens heen kan en dat komt mede door mevrouw de alleswetende vertrouwenspersoon bij ons op school. Ik ging naar de vertrouwenspersoon bij ons op school met het doel om ergens hulp te krijgen, hulp bij het verwerken van dingen en om mezelf gewoon vrolijker te kunnen voelen. Tijdens de eerste afspraak voelde ik mezelf niet op mijn gemak, misschien ook wel een beetje logisch maar zeker niet fijn. Ze eisde min of meer dat ik het meteen aan mijn ouders vertelde. Ik had op maandag die afspraak en op donderdag moest ik het allemaal maar verteld hebben. Ik heb dit toen niet gedaan mede doordat ik zelf nog niet zo goed wist wat er mis was (niet da tik dat nu wel weet mgoed ). Vervolgens had ik die donderdag weer een afspraak met haar en toen werd ze ontiegelijk boos, tenminste zo kwam het op mij over dat ik het niet verteld had. Mijn vrienden hadden geen eigen inbreng volgens haar en ik moest het maar gewoon doen. (Ik leef voornamelijk op msn en daar praat ik ook heel erg veel als ik het zou willen en ik had dit voorgelegd aan vrienden omdat het mezelf niet lekker zat. Die reageerde meer van : dat gaat wel heel erg snel want zoals ik weet wil jij je ouders er helemaal buiten houden etc..)
Mgoed, zo gezegd zo gedaan ik heb het verteld, nou ja eigenlijk heeft die vertrouwenspersoon het verteld. Ik had een kort briefje geschreven met daarin de informatie over hoe het met mij ging en had dit op de tafel met een puntje onder de fruitschaal geschoven. Mijn ouders zijn redelijk nieuwschierig dus ik dacht : nou ze zullen dat briefje vast wel vinden! Ik ging dat weekend naar lowlands toe en op die lowlands vrijdag heeft die vertrouwenspersoon dus mijn ouders opgebelt en gezegd :hebben jullie een brief van eva ontvangen? ze is bij me geweest ze voelt zich niet fijn en jullie moeten zelf maar naar de oorzaak vragen.
Ik vond toen ik dit achteraf hoorde dit verschrikkelijk ..Ik voelde mezelf enorm gecontroleerd. Ik heb daarna nog 1 afspraak met haar gehad, nee, twee.
In de tweede en tevens de laatste keer dat ik haar gezien heb (thanks god) zei ze : ja ik wil nog een afsluitend gesprek met je ouders. Het woord afsluitend vond ik vreemd, alsof nu opeens alles over was nu ik alles had verteld aan mijn ouders. Ik moest volgens haar maar eens uitzoeken waar echt mijn probleem lag en dan mocht ik weer bij haar aankloppen. Nu 2 weken later weet ik precies waar het probleem ligt maar k ga niet naar haar terug, nooit niet ik heb echt een afkeer van haar gekregen en ook van hulp van buitenstaande. Het liefste zou ik wel geholpen willen worden, ik weet niet waar en hoe en al helemaal niet hoe ik dit met mijn drukke leven kan redden. Maargoed, tot zover mijn hell met die vertrouwenspersoon.
Al verscheidene keren heb ik net iets gezegd over mijn probleem e.d maar natuurlijk is het woord probleem veel omvattend en kan je met dat woord niet alles omschrijven. Daarom schrijf ik hier even neer wat er allemaal gebeurt en wat ik voel.
Ik ben in groep 7/8 en klas 1/2 aangerand, ja aangerand en niet verkracht er is geen penetratie (of hoe je dat woord schrijft) geweest. In januari heb ik daar een punt achter gezet, met hulp van de ex van een vriendin van me (die nu nog steeds er altijd voor me is..) en toen is het balletje gaan rollen. Ik heb al verscheidene dingen gehad, automulitatie, ik heb 2 maanden gesneden, toen 2 maanden gestopt en nu kras ik alleen nog, niet diep meer en gelukkig is alles na een uur of 12 wel weer weggetrokken. Sinds januari heb ik depressieve en sombere gedachtes waar ik eigenlijk niet zoveel mee kan behalve erover praten zodat het iets minder wordt. Niet dat het altijd hielp maar AM was toen mijn uitweg.. Ik heb heel veel nachtmerries gehad en zeker al 20 nachten niet geslapen.. Hallucineren doe ik op dit moment (aug-sep) ook, het was eng en raar de eerste keer en nu is het alleen nog maar dood eng maar niet meer raar. Net zoals nachtmerries en het gevoel om bekeken te worden. Het is niet meer raar, het is alleen eng. Ik vind het eigenlijk wel genoeg geweest, al dat gedoe al die depressieve gedachtes (dat vind ik al sinds begin aug) maar ik kan niet zeggen : ik wil nu niet meer aan zelfmoord denken, ik wil nu niet meer aan dood denken o.i.d dat lukt me niet. Opzich denk ik dat ik daar wel duidelijk in ben voor mezelf, ik wil ergens hulp vinden maar ik weet echter totaal niet waar.
Opzich vind ik hulpzoeken ook heel eng, ik weet niet wat ik kan verwachten of wat er dan met mezelf gaat gebeuren.

Maargoed op dit moment zit ik met een paar 'vraagstukken'
- Waar kan ik hulp vinden?
- Wat is de beste manier om daarmee in contact te komen
- Moet ik mijn mentoren van school (jaja 2 stuks man,vrouw) inlichten over de situatie aangezien school ontiegelijk achteruit gaat. (Mezelf concenteren is moeilijk en door plotselinge 'angst aanvallen' en hallucinaties lukken dingen ook niet zo goed, hoe goed ik het probeer. Daardoor heb ik nu al heel wat onvoldoendes gehaald terwijl het vorig jaar goed ging en ik een van de beste van de klas was. Mijn ouders pushen me (misschien wel goed bedoelt ) : ik moet op mijn rapport wat komt voor alle vakken een 7 staan. Ik zei tegen mijn mentor : Ik wil aan het einde van het jaar overgaan naar het vwo met gemiddeld een 6 en dat vond ze al redelijk hoog gegrepen.


Ik weet het eigenlijk allemaal niet zo goed meer..Ik weet niet meer wat ik het beste kan doen
*zucht*

Groetjes Eva

[Multilot]

Ten eerste wat een stom mens, die 'vertrouwenspersoon'... DAt weet je zelf natuurlijk ook al, dus zal ik er niet verder op in gaan...
Qua hulp zoeken is het voor jou nu natuurlijk veel moeilijker, omdat je het vertrouwen bent verloren in die mensen... Toch zou ik wel hulp gaan zoeken.. Bel met de kindertelefoon of een of andere andere hulpdienst die jou kan helpen, telefoonnr's vind je bijvoorbeeld in de Fancy). Dit is veel minder bedreigend dan er naar toe gaan. Zij kunnen je verder helpen om andere hulp te vinden en weten ook vast wat je op school moet doen...
Ik weet niet of je wat aan mn post hebt, ik wil je wel heel veel sterkte met alles wensen!!!

Maj, die vertrouwens persoon pakt het natuurlijk helemaal verkeerd aan. Daar moet je niet weer naartoe gaan, je moet proberen hulp te vinden bij iemand waarbij jeje op je gemakt voelt. Deze vertrouwens persoon heeft te snel actie ondernomen.
Nu moet ik natuurlijk ook zeggen dat te laat actie ondernemen ook fout is.
Ik kan je alleen maar aanraden bij verschillende instanties langs te gaan, en als jij in een vertrouwen hebt moet je van hen hulp aanvaarden.

[L*c]

k had van iemand gehoord dat er op scholen ook mensen rondlopen die 'counselors' heten en, in tegenstelling tot vertrouwnespersonen, wel profecioneel zijn. anders het riagg ofzo. de kindertelefoon vond ik ook geen onaardigm idee...

je zult me wel niet waarderen om deze opmerking maar ik denk niet dat het slecht was dat je ouders nu een idee hebben dat er iets gaande is ik ken je ouders een beetje, niet supergoed, maar het is in alle gevallen handig als de mensen met wei je samenwoont rekening met dit soort dingen kunnen houden... Ik snap alleen heel goed dat het niet leuk was om te vertellen.

[~~dolce~~]

L*c schreef op 29-09-2003 @ 22:30:
k had van iemand gehoord dat er op scholen ook mensen rondlopen die 'counselors' heten en, in tegenstelling tot vertrouwnespersonen, wel profecioneel zijn.

ja, heb je die niet op je school?
ik ben zelf ook bij zo'm iemand geweest en die was echt miss ff navragen of die er ook is op jou school...

suc-6

mir_1986 schreef op 29-09-2003 @ 23:05:
ja, heb je die niet op je school?
ik ben zelf ook bij zo'm iemand geweest en die was echt miss ff navragen of die er ook is op jou school...

suc-6

hmm, de vertrouwenspersoon waar ik ben geweest was de officiele schoolpsychologe.
Naast de schoolpsych is er nog een vertrouwenspersoon bovenbouw maar daar durf ik eigenlijk niet heen ...

[~~dolce~~]

Evatjuhhhh schreef op 29-09-2003 @ 23:09:
hmm, de vertrouwenspersoon waar ik ben geweest was de officiele schoolpsychologe.
Naast de schoolpsych is er nog een vertrouwenspersoon bovenbouw maar daar durf ik eigenlijk niet heen ...

hmmm, jammer...

miss toch maar doen.. als het echt niet anders kan, je kan natuurlijk ook langs de huisarts maar dat vind/vond k persoonlijk juist veel moeilijker...

mir_1986 schreef op 29-09-2003 @ 23:11:
hmmm, jammer...

miss toch maar doen.. als het echt niet anders kan, je kan natuurlijk ook langs de huisarts maar dat vind/vond k persoonlijk juist veel moeilijker...

hmm ja de huisarts...
kijk, dan hoef ik dat niet echt tegen mijn moeder te verliegen ofzo want dan ga ik gewoon ook om de pil te halen..
maar ik heb iets tegen huisartsen ik vind ze beetje eng

Evatjuhhhh schreef op 29-09-2003 @ 21:58:
Maargoed op dit moment zit ik met een paar 'vraagstukken'
- Waar kan ik hulp vinden?
- Wat is de beste manier om daarmee in contact te komen
- Moet ik mijn mentoren van school (jaja 2 stuks man,vrouw) inlichten over de situatie aangezien school ontiegelijk achteruit gaat. (Mezelf concenteren is moeilijk en door plotselinge 'angst aanvallen' en hallucinaties lukken dingen ook niet zo goed, hoe goed ik het probeer. Daardoor heb ik nu al heel wat onvoldoendes gehaald terwijl het vorig jaar goed ging en ik een van de beste van de klas was. Mijn ouders pushen me (misschien wel goed bedoelt ) : ik moet op mijn rapport wat komt voor alle vakken een 7 staan. Ik zei tegen mijn mentor : Ik wil aan het einde van het jaar overgaan naar het vwo met gemiddeld een 6 en dat vond ze al redelijk hoog gegrepen.

Ik heb een heel klein stukje in je post aangespast, details van automutilatie hebben we al helemaal liever niet op het forum staan nl. Ik hoop dat je het begrijpt.

Ik vind het sowieso al knap dat je naar die vertrouwenspersoon bent geweest en idd, ze heeft het totaal verkeerd aan gepakt. Misschien zou je haar dat nog één keer kunnen vertellen, dan weet ze het zelf iig ook. En verder ergens anders hulp zoeken, er zijn echt ook goede hulpverleners. Je kunt bij zoveel mensen terecht, leraren, huisartsen, Jeugdzorg, maatschappelijk werk, enz. En ik zou zeker je mentor op school inlichten, dan kunnen ze je naderhand ook geen verwijten maken. Je hoeft ze echt niet alles tot in de details te vertellen (tenzij je dat wilt natuurlijk), je kunt ook gewoon zeggen dat er iets is, waardoor je je niet zo lekker in je vel voelt zitten oid. En als je dat wilt, je ouders inlichten...ik weet niet wat de band tussen jou en je ouders is, maar soms kan het heel prettig zijn om altijd iemand in de buurt te hebben die weet wat er aan de hand is en die je kan steunen ed. (En soms is dat juist niet prettig, maar goed, dat is aan jou.) iig heel veel sterkte en als je hulp wilt: zoek die dan!

Leonoor schreef op 30-09-2003 @ 07:36:
Ik heb een heel klein stukje in je post aangespast, details van automutilatie hebben we al helemaal liever niet op het forum staan nl. Ik hoop dat je het begrijpt.

Ik vind het sowieso al knap dat je naar die vertrouwenspersoon bent geweest en idd, ze heeft het totaal verkeerd aan gepakt. Misschien zou je haar dat nog één keer kunnen vertellen, dan weet ze het zelf iig ook. En verder ergens anders hulp zoeken, er zijn echt ook goede hulpverleners. Je kunt bij zoveel mensen terecht, leraren, huisartsen, Jeugdzorg, maatschappelijk werk, enz. En ik zou zeker je mentor op school inlichten, dan kunnen ze je naderhand ook geen verwijten maken. Je hoeft ze echt niet alles tot in de details te vertellen (tenzij je dat wilt natuurlijk), je kunt ook gewoon zeggen dat er iets is, waardoor je je niet zo lekker in je vel voelt zitten oid. En als je dat wilt, je ouders inlichten...ik weet niet wat de band tussen jou en je ouders is, maar soms kan het heel prettig zijn om altijd iemand in de buurt te hebben die weet wat er aan de hand is en die je kan steunen ed. (En soms is dat juist niet prettig, maar goed, dat is aan jou.) iig heel veel sterkte en als je hulp wilt: zoek die dan!

Nee, ik was het vergeten de details weg te halen.. ik dacht er ook gisteravond aan.. Tnx dat jij het gedaan hebt.. ik begrijp het volledig.

Ik heb aan mijn ex-mentor (die ook bij een van die gesprekkeni s geweest) dat ik het totaal niet eens was met haar manier van handelen. Met haar wil ik op een of andere manier echt niet in gesprek.. dan gaat ze me vast weer overhalen om vaker te komen enzo.

Een meisje uit mijn klas heeft heel veel problemen thuis, was de wiskunde les uit gelopen en toen moest ze een gesprek met mijn mentoren praten. Die gaan haar nu controleren op wat ze doet ofzo, helpen als het nodig is en ze reageerde toch wel bezorgt.ze mag nu ook meer toetsen herkansen Ik weet niet, misschien is het daardoor dat ik het toch wel wil vertellen zodat ze het in ieder geval weten. Ik twijfel nog of ik in details moet gaan erover..

Mijn ouders weten het, maar niet alles en dat ga ik zo maar houden want mijn ouders laten me anders echt niet meer naar buiten gaan hoor!

mja, ik ga denk k maar ns kijken bij jeugdzorg en anders ga ik woensdag wel even chatten met de kindertelefoon (ja dat kan!) of zij weten waar ik het beste heen kan gaan.

Groetjes Eva

met school gaat het weer wat beter ik heb nu 2 6-en op vwo gehaald en 2 7ens op havo! YES!!

ocharme, je bent nog zo jong. . spijt me voor je meid.
Ik moet zeggen dat ik een geweldige vertrouwenspersoon had op de middelbare school waar ik heel goed mee overweg kon.

Nou, ff update...

Woensdagnacht had ik zo ontiegelijk zwaar gedroomt.. met messen en dood enzo dat ik donderdag geheel angstig op school heb gelopen.. dat vond ik echt eng

Die middag heb ik tegen Rense (jongen uit een andere klas) over msn gezegd dat ik messen zag als ik mijn ogen dicht deed en hem dit topic laten lezen en hem ook verteld dat ik nietn aar mijn mentor durfde...

Nu is mijn mentor zijn oude mentor van vorig jaar...Dus hij zei : eva, morgen, kleine pauze ben je op de vide en dan gaan we samen naar marjorie.. zo gezegd zo gedaan met een uitdraai van s.com in mijn hand het aan mijn mentor gegeven...

Doordat ze denk ik psychologie zag staan dacht zeg vast van :'hier is iets goed mis' ofzo.. dus ik moest tijdens het studie uur ff bij haar in het studie uur komen dan gingen we ff buiten het lokaal praten..

Ze was wel enorm geschrokken maar ze heeft me op 1 front wel gerustgesteld. Ik ga volgend jaar over, ik blijf niet zitten. En met over bedoel ik ook echt over naar wat ik wil : VWO...
Bij mij op school kijken ze volgens haar niet alleen naar cijfers (hup je moet 7 gemiddeld staan ofzo anders niveau lager) maar ook naar de persoon dus dat vind ik wel fijn..

Ze gaat nu toch weer contact opnemen met de VP van school om te kijken waar ik heen kan qua hulp enzo... en ze was wel anders voor mij dan de VP... ze had wel iets redeljiks bedacht zoiets van: Je kan wel gewoon tegen je ouders zeggen dat je hulp nodig hebt maar dat je liever er niet zo heel erg over praat ofzo..

maarjah!
*gaat daar maar over nadenken*

Groetjes Eva

[~~dolce~~]

Evatjuhhhh schreef op 03-10-2003 @ 23:22:
Nou, ff update...

Woensdagnacht had ik zo ontiegelijk zwaar gedroomt.. met messen en dood enzo dat ik donderdag geheel angstig op school heb gelopen.. dat vond ik echt eng

Die middag heb ik tegen Rense (jongen uit een andere klas) over msn gezegd dat ik messen zag als ik mijn ogen dicht deed en hem dit topic laten lezen en hem ook verteld dat ik nietn aar mijn mentor durfde...

Nu is mijn mentor zijn oude mentor van vorig jaar...Dus hij zei : eva, morgen, kleine pauze ben je op de vide en dan gaan we samen naar marjorie.. zo gezegd zo gedaan met een uitdraai van s.com in mijn hand het aan mijn mentor gegeven...

Doordat ze denk ik psychologie zag staan dacht zeg vast van :'hier is iets goed mis' ofzo.. dus ik moest tijdens het studie uur ff bij haar in het studie uur komen dan gingen we ff buiten het lokaal praten..

Ze was wel enorm geschrokken maar ze heeft me op 1 front wel gerustgesteld. Ik ga volgend jaar over, ik blijf niet zitten. En met over bedoel ik ook echt over naar wat ik wil : VWO...
Bij mij op school kijken ze volgens haar niet alleen naar cijfers (hup je moet 7 gemiddeld staan ofzo anders niveau lager) maar ook naar de persoon dus dat vind ik wel fijn..

Ze gaat nu toch weer contact opnemen met de VP van school om te kijken waar ik heen kan qua hulp enzo... en ze was wel anders voor mij dan de VP... ze had wel iets redeljiks bedacht zoiets van: Je kan wel gewoon tegen je ouders zeggen dat je hulp nodig hebt maar dat je liever er niet zo heel erg over praat ofzo..

maarjah!
*gaat daar maar over nadenken*

Groetjes Eva

dat je naar je mentor bent gegaan!!!

[Chaucus]

Evatjuhhhh schreef op 03-10-2003 @ 23:22:
update...

Goed dat je die stap hebt gezet meid.
Die schoolpsych lijkt me idd niet echt een geschikte tante, maar zo moet t volgens mij beter gaan.
Nou ja, als er ns wat is (praatje, chocolademelk ofzo), je weet me te vinden...

Wat ontzettend knap dat je naar je mentor bent gegaan!
Tja, hulpverleners, je moet maar net het geluk hebben dat je een fijne te pakken hebt… maar ik ben blij te horen dat er nu iets gaat gebeuren. Blijf verder goed afwegen van wat je wil en wat goed voor je is. Ik wens je veel sterkte!