waarom heb ik geen vrienden?

[Zazoo]

bijna iedereen heeft tenminste 1 vriend waar ie iets leuks mee kan doen als ie wil, maar ik heb niemand. ja, ik heb een superlieve vriend en zijn zus zie ik als vrioendin, maar die wonen 40 km van me vandaan . hoe wordt je bevriend met iemand? ik snpa er gewoon geen fuck van. ik vind zat mensen aardig en zij mij ook maar om de een of andere reden lukt t niet... ik heb altijd 1 goede vriendin gehad en verder niks, ik snap t gewoon niet zo maar ben t nu wel zat... binnenkort ben ik van school af en sommige mensen zou ik daarna toch wel weer eens willen zien.

Een gesloten persoonlijkheid is vaak de oorzaak van dit soort situaties. Wat je eraan kan doen? Ik stuur je een e-card als ik het antwoord heb.
Het is ook een kwestie van lef. Vraag een keer of iemand zin heeft om ergens naartoe te gaan. Naarmate je meer met elkaar omgaat, hoe meer je iemand tot je vriendenkring kan rekenen.

Voor sommige mensen is het gewoon niet weggelegd.

Mensen met weinig tot geen vrienden zijn:
- vaak te serieus om lekker lol mee te hebben
- te gesloten of snel gekwetst
- te kritisch in het contact
- etc..

[Gael]

Ik heb nu helemaal geen vrienden meer waar ik echt alles mee kan delen. Alleen oppervlakkige vrienden. Komt in mijn geval dus doordat ik te veel in mezelf ben gekeerd. Dat komt doordat ik een hele lange periode last had van depressie en nu dingen heb die ik niet echt wil delen.
Maar ik kan nog steeds een gek persoon zijn en ik wil heel veel lol hebben... en de nodige adrenaline stoten
Maar dat doe ik dus niet snel meer bij iedereen, ik moet me dus goed voelen bij mensen.
Zazoo, ik hoop voor je dat je toch een keer een goede vriend of vriendin op school zal krijgen

Ik meen dat hier nog niet zo lang geleden ook een topic over was, maargoed.

Ga op een sport ofzo. Wanneer je daar mensen leert kennen, vraag je hen een keer mee naar bij wijze van spreke de film. Vraag anders iemand uit je klas die je aardig vind een keer om iets te doen.

Succes!

[Zazoo]

ik heb vandaag 6 mensen gebeld om te vragen of ze met zn allen naar mn eigen huis wilden komen kijken en wilde er een feestje van maken. ze waren wel enthousiast en wilden wel, maar niemand kon, iedereen had zijn vakantie al volgepland. vroeg me dus af waarom zij wel leuke dingen weten en ik niet...
ik vraag nu wel gewoon mensen om iets te doen en ze reageren wel positief maar ook verbaasd. niet dat ik niet veel met ze omga maar ze verwachten het niet, ze zien me alleen op school. ik vraag me dus af hoe hun vriendschappen ontstaan zijn.

ik denk dat het ook veel moeilijker is omdat ik tot einde 4e klas (!) heel erg verlegen ben geweest en met niemand echt praatte. ik had 1 goede vriendin en tegen anderen durfde ik amper te praten. de vriendenclubjes zijn dus al gevormd zonder mij.

ik ben nu heel erg veranderd en praat met iedereen en heb ook het idee dat mensen me graag mogen, maar toch komt het dan nog niet... ik ga maar gewoon mensen vragen om iets te doen, ook al kijken ze dan verbaasd.

[sublime]

tot het einde van de vierde verlegen zijn is niet zo schokkend hoor > ik ben nu nog beswel verlegen, weet ook nooit goed wat ik moet zeggen en hoe ik contact moet leggen enz.

maar tips:
ga eerst eens na school of in tussenuren nog wat drinken met mensen uit je klas ofzo. stel voor om eens wat te gaan doen > dat feestje is wel een goed idee, maar wel gelijk bij je thuis, das een andere sfeer dan gewoon ergens in een cafeetje oid. dat laatste is 'neutraler'

het kan ook zijn dat de mensen bij je op school gewoon niet helemaal 'jouw types' zijn. op de middelbare school had ik ook maar een paar vrienden (ok dat zijn er dan toch een paar...) maar bij mijn nieuwe opleiding kan ik het met veel meer mensen gelijk goed vinden > het moet wel klikken! dus zoek iets buiten school wat je leuk vind om te doen (sport, toneel, een of andere cursus, vrijwilligerswerk) bij dat soort dingen ontmoet je gelijkgestemden en heb je sneller kans dat er een hechtere vriendschap uit groeit. je zegt dat je met praten en contact leggen niet zo veel problemen hebt, zoek dan mensen op buiten school. mijn ervaring is trouwens ook dat met mensen van school je heel snel ook over school praat, dan blijft het contact toch snel oppervlakkiger.

dus samengevat
*benader mensen op school eerst 'voorzichtig' door iets neutraals voor te stellen, gewoon om te kijken hoe het is om elkaar naast school te zien > als niemand elkaar wat te vertellen heeft, heeft t mi weinig zin

*ga mensen leren kennen buiten school, op plekken waar je gelijkgestemden ontmoet

en nog wat, probeer open te zijn en te staan; vertel over jezelf (niet te veel natuurlijk ) en toon interesse in de ander, niet alleen het oppervlakkige socialtalk. > door persoonlijkere gesprekken te voeren groeit er als het ware een band. natuurlijk hoef je niet meteen je ziel bloot te leggen, maar door serieuzere gesprekken te voeren, weet je vaak snel wat je aan elkaar hebt. maar ook persoonlijk als in over interesses praten enz.

hmm it sounds easy > maar goed, gewoon proberen, en in je achterhoofd houden dat je nou eenmaal niet met iedereen de beste vrienden kunt worden...

good luck

Het is moeilijk vrienden te krijgen als je op eenzame hoogte staat.

[sublime]

nare man schreef op 12-10-2003 @ 01:13:
Het is moeilijk vrienden te krijgen als je op eenzame hoogte staat.

Ik sluit me bij de post van sublime aan, bij de tips en helemaal bij:

en nog wat, probeer open te zijn en te staan; vertel over jezelf (niet te veel natuurlijk ) en toon interesse in de ander, niet alleen het oppervlakkige socialtalk. > door persoonlijkere gesprekken te voeren groeit er als het ware een band. natuurlijk hoef je niet meteen je ziel bloot te leggen, maar door serieuzere gesprekken te voeren, weet je vaak snel wat je aan elkaar hebt. maar ook persoonlijk als in over interesses praten enz.

hmm it sounds easy > maar goed, gewoon proberen, en in je achterhoofd houden dat je nou eenmaal niet met iedereen de beste vrienden kunt worden...

En...je gaat, neem ik aan, ook weer naar een nieuwe 'school'? Daar kun je ook weer nieuwe mensen ontmoeten en wie weet zit daar De Persoon wel tussen.

En wees ook blij met je vriend en je zus, ze zijn misschien ver weg, maar ze zijn er wel! Jij hebt ook je goede vriend én zelfs een goede vriendin! (En dat kan ook niet iedereen zeggen.)

[Zazoo]

bedankt voor de tips. ik snap gewoon niet waarom niemand eens voorstelt iets te gaan doen terwijl ze met anderen wel dingen doen... denk dat ik te onbekend ben . als ik toevallig hor dat ze iets gaan doen zeggen ze wel dat ze t leuk vinden als k meega maar ze vrage me eigenlijk nooit. denk dat ze me vergeten... dat ze me vragen is mi geen aardigheid maar ze kunnen t znet zo goed leuk hebben zonder als met mij. maar ik zeur, t komt wel. aan mn vriend heb ik heel veel, die is er bijna altijd en hij is superlief mr vind t gewoon jammer dat ik naast hem en zijn zus, die ik aleen in t weekend zie, niemand heb. oja btw 1 meisje wil wel n keer wat afspreken en gaan we ook zeker doen deze vakantie, dus ik overdrijf

[Fade of Light]

nare man schreef op 12-10-2003 @ 01:13:
Het is moeilijk vrienden te krijgen als je op eenzame hoogte staat.

of in een diep dal

en on topic: dat je gesloten bent, boeit niet al teveel. Er is niemand (op mezelf na, dus toch iemand) die redelijk weet hoe ik in elkaar zit. Toch heb ik genoeg vrienden. Ik denkt dat je (wat al eerder is gezegd) niet te serieus moet zijn en ook lol moet hebben (maar dat zat wel goed, gezien dat feesie dat je wilde organiseren). Vriendschappen komen langzaam, afspraakjes regelen op dingen te gaan doen is een goede stap als je elkaar al kent. Vriendschap is geen contract dat je ondertekent, het is iets dat langzaam groeit.

[Lil'Girl]

Ik heb ook geen vrienden. Gisteren heb ik m'n msnlijst leeggemaakt, omdat niemand wat tegen mij zei. Daar werd ik toch wel heel erg pissig van en probeerde zelfs namen zoals: "Hallooow, ik ben er ook nog!" om mensen aan de praat te krijgen, maar alles wat ik deed leek hopeloos. Niemand, echt niemand praat uit eigen initiatief tegen mij!
Mijn msnlijst bestond eerst uit 37 mensen, dat waren voor een groot deel mensen van mijn sportvereniging (1. mensen met wie ik helemaal niet omging, 2. Ik zit niet meer op sport). De rest waren oppervlakkige schoolvrienden, beter schoolgenoten gezegd. Dus heb ik een paar mensen met wie ik nooit praatte verwijderd. Het werden er steeds minder, van 37, naar 21 en daarna 14. Gisteren heb ik die 14 verwijderd. Ik dacht dat deze 14 mensen het meest voor me betekenden, want het waren mensen die ik op school in de pauze zag, maar ja hoe kon ik dat ook denken. In de pauze praat niemand van hen tegen mij!!! Ik zit in de pauze wat voor me uit te staren en niemand zegt ook wat uit eigen initiatief tegen mij en als ik wat tegen hen zeg, dan werpen ze een geirriteerde blik naar mij alsof ik me met hen bemoei.
1 Week gelden hebben twee meisjes die ik sinds vorig jaar ken, ruzie gekregen met mij. Ik zag ze net als de rest met wie ik in de pauze zit alleen op school. Nooit buiten schooltijd! Ik snapte eerst niet wat ze tegen mij hadden, maar ben via via erachtergekomen dat ze me een zeikerd vinden. Ik zeur over van alles en nog wat en zit altijd in de stress over school en dat reageer ik dus op hen af. Dat zag ik eigenlijk al aangekomen, want ik ben altijd chagrijnig en de laatste tijd zeg ik dingen zoals: 'Ik haat de dag dat ik geboren ben', 'Ik ga me kunstmatig ziekmaken, dan hoef ik niet naar school' , 'Kutschool' en nog meer van dat gezeik. Je kan je al voorstellen dat een normaal mens er gek van wordt. En meestal als ik dit soort dingen zeg, dan werpen ze een geirriteerde blik of beginnen te grinniken of ik krijg dingen zoals: 'Stom kind' naar m´n kop geworpen.
Ik zit nu in een nieuwe klas en ondanks dta ik altijd zo gesloten ben op school, probeer ik al wat contact te leggen met klasgenoten. Ik merk wel dat het moeilijk is, ik kan mezelf niet echt zijn (kom serieus over), word heel nerveus en weet af en toe niet wat ik moet zeggen. Maar of ik na die 6 weken vrienden heb gemaakt? Nee!
Als we in groepjes moeten werken dan word ik nooit gekozen, als we groepjes moeten maken bij gym blijf ik als laatst over.

Ik kan dit allemaal begrijpen, want wie wil nou omgaan met iemand die altijd wat te klagen heeft, altijd chagrijnig is, zo gesloten is en zo negatief tegen alles aankijkt. Tenslotte heb ik een kutkarakter, dat krijg ik ook de laatste tijd te horen van iedereen zelfs van m'n ouders. M'n ouders zeggen ook dat ik heel erg veranderd ben, ik ben heel erg agressief, reageer fel, ben heel chagrijnig, pessimistisch, kan bijna niet nomaal praten, alles komt op een geirriteerde toon, fel en schreeuwerig eruit en ik doe vaak arrogant. Hoe kan iemand mij ooit aardig of interessant vinden? Onmogelijk gewoon!
Iedereen heeft me al kapot gemaakt van binnen! Hoe kan ik dan nog een vrolijk meisje worden en contacten aangaan?

xxx depressief meisje