geen doel

[Still-Alive]

hey allemaal,

Als ik naar mijn leven kijk, zou ik best tevreden moeten zijn.
Ik volg een opleiding, ik heb werk,

een leuk huisje, leuke vrienden en een superfamilie.
maar .. ik ben helemaal niet gelukkig

Vooral de laatste paar maanden is het helemaal omgeslagen.
ik weet niet hoe het komt, er is niks ergs gebeurd ofzo, maar ik heb totaal geen zin meer om 's ochtends uit mijn bed te komen.

als ik kon kiezen zou ik het liefst de hele dag in bed blijven liggen zodat ik maar niks hoef te doen.
niet op een luie manier ofzo, maar gewoon geen motivatie, geen doel meer, geen zin meer om op te staan.

ik denk ook steeds vaker na over zelfmoord.
rust, eindelijk rust.
echt eng. ik snap mezelf niet
ik zou het denk ik niet doen, niet omdat ik bang voor de dood ben of iets dergelijks, maar omdat ik dit mijn familie niet aan kan doen.

gister bijvoorbeeld heb ik een onwijs gezellige dag gehad met een stel vrienden van me.
's avonds zat ik erover na te denken en dacht; goh, ik heb 1 dag ECHT gelachen. Net als vroeger. misschien komt de oude 'ik' weer terug..

de volgende dag was ik weer terug bij af.
ik leef eigenlijk alleen maar voor mijn familie en vrienden.

best triest eigenlijk.
Ik sta echt supernegatief in het leven en dat weten ze ook.
vroeger was dat wel anders, hoe krijg ik de oude ik weer terug

nou ja, .... bedankt voor het lezen ..

Praat er met iemand (vriend(in), familielid, ...) over...en zoek eventueel hulp als je het alleen en/of met mensen in je omgeving niet redt. Blijf dingen doen, zeker op de momenten dat je je rot voelt, van in bed liggen ga je je iig niet beter voelen.

is niet echt een vriendelijke smiley...

[Nona]

Misschien helpt het om een uitdaging voor jezelf te zoeken. Dingen die echt moeilijk zijn en waar je trots op kan zijn als je het gedaan hebt of onder de knie hebt. Een gevoel van overwinning terughalen helpt vaak al een heel eind, zeker als je geen reden hebt om je bed uit te komen.

Maak voor jezelf een schema voor de dag. Neem je voor elke dag wat constructiefs te doen, al is het maar even stofzuigen. Houd een vast partoon van eten en slapen aan. Het zijn maar tips, maar ze kunnen werken.

Succes.
-x- Nona

[Droomvlucht]

Zoals Leonoor al zei.. praten..
Met praten kom je een heel end..
Als mensen weten wat er in je omgaat, kunnen ze je begrijpen, en je helpen.

Kruimel zegt:

Een gevoel van overwinning terughalen helpt vaak al een heel eind, zeker als je geen reden hebt om je bed uit te komen

Alleen loop je dan wel kans door de onzekerheid de overwinning niet te behalen, en dat kan nogal hard aankomen.
Maar ik vind het wel een goed idee, zelf eigenlijk nog nooit over nagedacht

Vaste patronen kunnen inderdaad erg helpen.. heb daar zelf ook veel aan, het is erg moeilijk, maar het helpt wel. Ik merk echt dat het dan beter gaat.

[elledc]

Misschien moet je eens zoeken naar 'n vriendje, ik bedoel niet zoeken zoeken maar er gewoon open voor staan.
Geloof me, dit heeft mijn leven ook helemaal veranderd.

[Beryll]

Waar geloof je in? Wat denk je dat er voor een doel is voor mensen in het leven? Waar voel je je prettig bij? Wat doe je graag?

[Brenda_88]

Still-Alive schreef op 21-10-2003 @ 18:56:
hey allemaal,

Als ik naar mijn leven kijk, zou ik best tevreden moeten zijn.
Ik volg een opleiding, ik heb werk,

een leuk huisje, leuke vrienden en een superfamilie.
maar .. ik ben helemaal niet gelukkig

Vooral de laatste paar maanden is het helemaal omgeslagen.
ik weet niet hoe het komt, er is niks ergs gebeurd ofzo, maar ik heb totaal geen zin meer om 's ochtends uit mijn bed te komen.

als ik kon kiezen zou ik het liefst de hele dag in bed blijven liggen zodat ik maar niks hoef te doen.
niet op een luie manier ofzo, maar gewoon geen motivatie, geen doel meer, geen zin meer om op te staan.

ik denk ook steeds vaker na over zelfmoord.
rust, eindelijk rust.
echt eng. ik snap mezelf niet
ik zou het denk ik niet doen, niet omdat ik bang voor de dood ben of iets dergelijks, maar omdat ik dit mijn familie niet aan kan doen.

gister bijvoorbeeld heb ik een onwijs gezellige dag gehad met een stel vrienden van me.
's avonds zat ik erover na te denken en dacht; goh, ik heb 1 dag ECHT gelachen. Net als vroeger. misschien komt de oude 'ik' weer terug..

de volgende dag was ik weer terug bij af.
ik leef eigenlijk alleen maar voor mijn familie en vrienden.

best triest eigenlijk.
Ik sta echt supernegatief in het leven en dat weten ze ook.
vroeger was dat wel anders, hoe krijg ik de oude ik weer terug

nou ja, .... bedankt voor het lezen ..

Jemig, dit zou k geschreven kunnen hebben. k denk er precies t zelfde over, k denk de laatste tijd ook over zelfmoord. K heb opzich ook geen reden om ongelukkig te zijn : Een leuke school en klas, leuke vriendinnen, een gezellige familie, k heb bijna alles wat mn hartje begeert, naja je snapt wel wat k bedoel. Alleen weten mijn ouders nie dat k zo negatief in t leven sta, ze weten dat k waarschijnlijk manisch depressief ben, maar hun denken dat t de laatste tijd weer wat beter gaat.. nou absoluut niet.
1 tip: Je moet er met iemand over praten. k ga nu elke week naar de schoolpsychologe, en k moe begin december naar n jeugdpsychiater voor waarschijnlijk medicijnen.

[Kip187]

Dit had ik precies zo en heb ik nu ook een beetje.
alles land zomaar in mijn schoot, geld, appartement, geweldige vriendin, school.

ik hoefde er niks voor te doen. toen kwam het, ik deed gewoon niet de dingen die ik echt wou. Ik was mezelf een beetje kwijt. Ga een keer lang op vakantie, mediteer, ga opzoek naar wat je echt wil.


rust, dat is wat ik heel erg herken, ik wil ook rust, vrede, niet het gevole hebben dat ik iets moet. het mooie is dat er langzaamaan achterkom dat ook niks moet. Jouw leven jij kiest.

je mag ook niks als je dat wil, maar weet wel dat je leeft om door te maken wat je doormaakt, dat is jou ontwikkeling, je wil meer. of anders. doe de dingen die je echt leuk vind. praat met mensen over wat je echt! bezig houd, zoals dit wat je op het forum schrijft. blijf dit doen en je vindt steeds meer mensen die ook zo denken/praten leven. er komen er al steeds meer.

je bent goed.

Ik heb 2 jaar lang dit gevoel gehad en vroeg me af wat ik hier nog deed. Toch wist ik dat het ooit wel weer beter zou gaan en daarom bleef ik (alhoewel het voor mezelf op dat moment niet hoefde). Ik had op dat moment geen vrienden en mn familie begreep me niet. Ook vond ik niets meer leuk en wilde ik het liefst op bed blijven liggen.

Het gaat nu allemaal een stuk beter. Ik weet namelijk dat er redenen genoeg zijn om te blijven leven. Jezelf ontwikkelen, liefde geven aan anderen en ontvangen, liefde voor jezelf krijgen, dingen die je leuk vindt vooral blijven doen, maar ook porberen prestaties te behalen waardoor je trots op jezelf wordt.

Als ik nu nog (heel af en toe) een doelloos gevoel heb, ga ik de natuur in. Dan besef ik weer hoe mooi iets kan zijn, en dat ik hier niet voor niets ben. Dus dan maar het beste er van maken. Ook voel ik dan de aarde en zon die alles aan me geven, en wil ik ze bedanken (dus dankbaar zijn dat je leven gekregen hebt zeg maar.)

Ik heb dat dus in de natuur, maar misschien heb jij wel weer iets heel anders waardoor je een soort gevoel van waarde terugkrijgt.