Een blad vouwt en ontvouwt
In het heldere licht
Een druppel, puur, als goud
rolt over haar gezicht
Getekend door de tijd
Haar leven aangetast
Zichzelf toch nog niet kwijt
Een doek als loden last
Een beeld als zijden draad
Door gevallen landen
Het stof als reisgenoot
Een kleine heldendaad
Zorgt voor nauwe banden
Al is de afstand groot

*Ik ben benieuwd wie van jullie me nog kent hier..*