nogal in de war

ik weet niet precies wat ik hiermee wil bereiken, en aan de ene kant vind ik ook dat ik dit niet moet doen, mjah.. het is ook een beetje lang geworden, maar korter kan ik het niet uitleggen.. sowwy

ik ben echt zwaar in de war.. ik was tot een paar maanden geleden zwaar depressief en zow (tenminste.. dat denk ik)..
en volgens mij gaat het nu veel beter..
maar dat is het nou juist, ik wéét het niet..
ik kan totaal niet inschatten hoe ik me voel, en wat er allemaal is gebeurd in m'n leven, wie ik ben..
ik snap er helemaal nix meer van.. en eigenlijk durf ik dit ook allemaal niet op te schrijven, omdat ik bang ben dat ik het toch niet zo voel, of dat het niet waar is..
ik vertrouw mezelf niet, ik vertrouw de wereld niet ook..
ik heb ook heel lang gesneden, heel vaak en erg ook, dat is nu wel wat minder geworden.. mjah.. of ik daar nou zow blij mee moet zijn is nog maar de vraag

ik heb zeg maar twee kanten in me zitten. de een doet zich heel lief en rustig en zow voor, 'zegt' dat ik me helemaal niet aanstel, dat ik me wel mag uiten, dat ik best mag eten wanneer ik daar zin in heb, dat ik wel goed ben..
de andere kant 'zegt' dat ik hard moet zijn, me niet mag uiten, alles moet verdringen, me niet zo moet aanstellen, alles onder controle moet krijgen, dat ik slecht ben..
als ik doe wat de ene kant 'zegt' gaat echt alles fout, ik ga me dan helemaal afsluiten van iedereen, ik voer dan echt helemaal nix uit, uit angst voor alles, voor mezelf.
dus vertrouw ik die ene kant ook niet..
maar als ik doe wat die andere kant 'zegt' voel ik me ook heel klote, en ik hou het ook niet lang vol, maar ik wil dat wel juist zo graag.. ik wil alles onder controle krijgen, ik wil helemaal niet voelen wat ik voel omdat ik mezelf totaal niet vertrouw..
okay het is niet zow dat ik stemmen hoor, maar het zijn wel 'dwingende' gedachten zeg maar, ze komen ineens in me op, ze voelen niet alsof ze van mij zijn zeg maar...
bijv. als ik vrolijk zit rond te huppelen, komen ineens van die gedachtes van: 'je mag niet vrolijk zijn' en 'je stelt je aan, ga huiswerk maken'
ik word er helemaal gestoord van.. mijn stemmingen wisselen zo snel en zo erg daardoor, ik snap er totaal nix meer van. als ik een hele dag onder de mensen ben, geen moment voor me alleen, dan kan ik helemaal flippen 's avonds..
bijv. als ik 's avonds alleen nog beneden ben om m'n tanden te poetsen ofzow (als iedereen al naar bed is), dan word ik weer helemaal bang, en dan zie ik rare vlekken enzo, of dan voelt het net of er allemaal beestjes over me heen lopen, allemaal raar gekriebel enzow.. en schrik ik overal van..
heel vaak heb ik dat ik 's nachts helemaal niet moe ben, en ga ik dus ook niet slapen, dan ga ik allemaal rare dingen doen, zoals schoonmaken en opruimen.. mjah daar hou ik gelukkig dan ook weer snel genoeg mee op, want dan word ik ineens heeel erg moe..
en nu heb ik weer die gedachte van... 'je mag dit niet posten' en zow... dat ik me aanstel, dat ik het helemaal niet zow beleef..
dat dit allemaal niet gebeurd is..
er zitten hele gaten in m'n geheugen soms, doodeng is dat, dan voelt het net of ik 'niet echt' ben en helemaal niet besta enzow..
dus als ik iets denk over wat ik heb meegemaakt ofzow, dan ga ik altijd twijfelen of het wel echt zo is... nu dus ook.

mjah dit klinkt nu allemaal wel heel raar als ik het heb opgeschreven... ik voel me soms (denk ik..) ook heel goed enzow, ben ik helemaal vrolijk en weet ik allemaal leuke dingen om te doen en heb ik het gevoel dat ik de hele wereld aan kan.. maar dat is vooral als ik bijna niet eet, en helemaal niet over mezelf praat, en alle gevoelens zeg maar uit mijn hoofd 'ban'.. en dat hou ik ook niet erg lang vol..
dus is dat eigenlijk ook weer niet goed dan? ik snap d’r totaal nix meer van

nou jah dit verhaal is al veeeel te langdradig en saai geworden, dus ik hou d'r maar mee op..
heeel erg bedankt al als je dit helemaal hebt gelezen..

[Sleep 2 Dream]

Mjah, ik herken wel wat van je verhaal... Ik weet ook niet wat ik er tegen moet doen. Soms is 't gewoon net of je elk moment kan doordraaien...
Heb je hier wel 's met iemand over gesproken? Kan iig wel opluchten...

Succes...

[damaetas]

het was iig goed opgeschreven, want ik heb em helemaal gelezen.

met iemand praten zou inderdaad wel helpen denkik, maar zo' iemand is vaak moeilijk te vinden. er zijn mensen die je ermee vertrouwt maar die het niet zouden begrijpen en mensen aan wie je het ni wil vertellen maar die wel misschien kunnen helpen.

ik begrijp het wel een beetje, ik denk niet dat je je zo moet opwinden over welke gedachte je gaat volgen, gewoon nbtje meestromen met je laven, klinkt griezelig, zo maar wat doen. je kan ook een heleboel alternatieven zoeken voor het conflict war je op dat moment voor zit, tot je de eersten weer vergeten bent en dan ga je vanzelf maar wat doen

het is vooral belangrijk dat je in de loop van de dag nbtje tijd neemt om tot rust te komen, zodat je ' avonds niet zo gespannen bent. gewoon in de klas ofzo je ff afsluiten. of onder de middag ff lekker gaan zitten en naar de radio luisteren, krantje lezen. klinkt maf maar dat helpt je echt relaxen.

hopelijk heb je der wat aan, groentjes Dama