20-01-2002, 00:59
|
|
|
Een lucide droom?
Inleiding Enigzins gespannen loop ik de trap naar beneden richting huiskamer. Het is zaterdagavond en ik heb besloten dat het geen zin heeft thuis te blijven, ik moet iets ondernemen! Mijn vader vraagt nog waar ik heen ga... "ach, gewoon even naar de kroeg", antwoord ik non-chalant, wetend dat ik deze keer gewoon helemaal naar de stad ga  Nadat ik mijn schoenen en jas heb aangetrokken, loop ik nog even naar de keuken. Zoals gewoonlijk, haal ik een rolletje mentos uit de keukenkast, voordat ik ga. Alles moet zo normaal mogelijk overkomen, dus verminder ik bewust de graad van enthousiasme in mijn voorkomen en zeg heel rustig "doei" bij het verlaten van het huis... "Zo, ik sta buiten!", is mijn eerste gedachte. Vrij als een vogel en met enerzijds opgelucht, anderzijds gespannen gevoel stap ik in mijn auto. Nog even kijk ik in de spiegel; "ik moet dit doen", denk ik bij mezelf  Op weg naar de stad! Het is een koude doch heldere nacht. Begeleid door trancemuziek op Yorin FM, rij ik naar het dichtsbijzijnde metrostation, aangezien ik de weg met de auto in de stad nog steeds niet goed ken. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat ik verdwaal  Eenmaal bij het station aangekomen, kijk ik om me heen. De nacht; zo rustig en zo helder. Het lijkt wel alsof ik 's nachts pas echt wakker word, mijn gedachten stapelen zich op. De frisse lucht brengt mij de nodige energie en het donker de nodige oplettendheid... In een rap tempo loop ik het station binnen. Links van mij staat een groepje jongeren, zich waarschijnlijk afvragend waar ik in zo'n tempo op een zaterdagavond per se heen moet. Het is op dit moment dat ik me realiseer dat ik geen strippenkaart bij me heb. "F*ck!", mompel ik. Het loket is gesloten, dus de enigste optie die overblijft, is de automaat *hmpf* Aandachtig lees ik de instructies door, op de een of andere wijze vertrouw ik die dingen nooit. Nu ze overgestapt zijn op de euro al helemaal niet meer  Maar goed, na enig geklooi met het apparaat, krijg ik eindelijk mijn felbegeerde strippenkaart. "Jippie! Dat kolere ding schijnt nog echt te werken ook!", gaat door mijn enigzins verwaande hoofd. Even kijk ik naar boven, voor mij bevindt zich een middelgrote trap. Dit is het, het point of no return! Als ik nu verder ga, verlaat ik de veilige zone waarin ik snel weer naar huis kan... "Kom op man, je bent bijna 21! Je gaat nou toch niet moeilijk doen of wel soms?", het is mijn alter-ego dat tegen mij spreekt. Het heeft gelijk, ik 'moet' iets ondernemen voor mezelf. Uiteindelijk toch overtuigd van mijn zaak, loop ik de trap op naar het perron. Er waait een lichte wind, echter verfrissend moge hij zijn Al wachtend werp ik een blik op mijn horloge, 't is nu half 10. Gefascineerd aanschouw ik de hemel. De sterren lijken grijpbaar te zijn, ik ben in een soort trance, maar toch bij bewustzijn. Het verstorende geluid van de metro richting Marconiplein haalt mij echter terug naar de concrete leefwereld. "Hier ben ik dus", gaat even door mijn hoofd en ik stap in... Het eerste wat me opvalt, is de misselijkmakende geur die er hangt. "Gelukkig zijn er nog genoeg zitplaatsen vrij", denk ik al zoekend naar een plaats bij het raam. "Bzzffww", de deuren gaan dicht. Snel neem ik plaats Na enig gekraak en gepiep schijnt het gevaarte zich voort te bewegen. Toch interessant, aandachtig kijk ik uit het raam en bestudeer de effecten van focusverlegging. Alhoewel ik ze volledig doorgrondt, blijven de lichtflitsen van voorbijkomende lampen en dergelijke op korte focus mij voeden met inspiratie. Er gebeurt immers iets! Het gevoel van eeuwige stilte wordt doorbroken en vervangen door een hels geluid, hetgeen echter voor een positieve opleving zorgt! Bij station Beurs stap ik uit. Het avontuur 'metro' is voor mij voorlopig afgesloten en ik bevind mij midden in Rotterdam Niet ver verwijderd van het stadhuisplein, waar het schijnbaar stikt van de kroegjes en diverse uitgaansgelegenheden. Illucide? Na een korte wandeling bevind ik mij voor een kroeg. Van buiten lijkt het best rustig, dus ik ga het aan en wandel gewoon naar binnen. Opvallend is dat de muziek hier een stuk een harder wordt gedraaid dan in de stamkroegjes thuis. Naar mijn mening niet per se een goede eigenschap, maar goed Ik neem plaats aan de bar en bestel een biertje. Het is nog vroeg en niet zo druk. Een herkenbaar patroon doet zich echter voor; Marc zit aan een biertje, maar maakt geen contact zijn omgeving  Ten einde mijn rotgevoel te onderdrukken, verleg ik mijn aandacht op de muziek. Bij elk nummer dat komt, denk ik aan de naam van de artiest en van het nummer zelf. Toch vaag eigenlijk, welke lijer houdt zich op een avondje uit bezig met de namen van bepaalde nummers en artiesten?  Ben ik echt zo zielig dat ik niets beters kan verzinnen? Waarom ga ik niet naar buiten en zoek de volgende kroeg op? Waarom leg ik geen contact met anderen binnen de kroeg? Waarom spreek ik niemand aan? Waarom negeer ik panisch anderen? Juist ja, het is mijn ongegronde onzekerheid. Onverklaarbaar mijn gedrag, gezien mijn inzicht. De onrust komt in mij op, de pijn nadert... het maagzuur komt naar boven en ik verzacht de pijn met koud bier... Nog even kijk ik om mij heen, zie hoe de mensen met elkaar praten, lachen over elkaars opmerkingen, gewoonweg een leuke tijd hebben. Maar ik heb niemand, ik ben alleen en altijd al zo geweest. Ik voel rillingen over mijn rug lopen; iets klopt niet. Waar zou het door komen? Mijn eindeloze put van verheerende gedachten of is het iets fysieks? Waarom draag ik zo'n zware last op mijn schouders? Ben ik duizelig? "Marc... wakker worden! Het is half 7", hoor ik door mijn hoofd echoen. Ineens wordt alles rood.. "gaaaaaaaap!", argh! Ik schrik wakker en kijk om mij heen... "Hoe is dit mogelijk?", vraag ik me al zittend op mijn bed af. Mijn moeder kijkt me met grote ogen aan... "Is er iets?", vraagt ze. "Neuh, slecht gedroomd denk ik... ik kom er zo aan, 't is wel goed", antwoord ik kreunend van slaap... Nadat mijn moeder de kamer verlaten heeft, sluit ik nog even mijn ogen, maar er is niets. Volledige duisternis en geen geluid; stilte. Wederom stilte... Einde! 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
20-01-2002, 12:09
|
|
|
hij is vaag, maar goed geschreven wel.
echt gebeurd?
__________________
ik ben een muisje
|
|
20-01-2002, 12:20
|
||
|
|
Citaat:
[edit] Het is echter wel zo dat ik dingen vaak zoals hierboven omschreven beleef in realiteit. Dus de dingen die ik hier 'droomde', lijken veel op dat wat ik meemaak als ik ergens heen ga.
|
|
|
20-01-2002, 20:23
|
||
|
Citaat:
het verhaal is geloof ik wel koel(moet ik nog even diep overna denken )
__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
|
|
|
20-01-2002, 20:27
|
|||
|
|
Citaat:
Citaat:
|
||
|
21-01-2002, 13:44
|
||
|
Citaat:
__________________
Er zijn slechts twee manieren om je leven te leven: doen alsof niets een wonder is, en doen alsof alles een wonder is. Ik geloof in de laatste manier.
|
|
|
21-01-2002, 14:00
|
||
|
|
Citaat:
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Psychologie |
Lucide dromen of uittredingen Verwijderd | 19 | 08-07-2008 10:27 | |
| Seksualiteit |
Sex in Lucide Dromen. Isa | 38 | 11-08-2007 18:59 | |
| Levensbeschouwing & Filosofie |
Lucide Dromen Dave2006 | 23 | 01-07-2007 23:49 | |
| De Kantine |
Heb jij wel eens lucide gedroomd? Verwijderd | 53 | 13-02-2006 20:33 | |
| Psychologie |
Lucide dromen? 11568 | 2 | 20-06-2004 07:53 | |
| Lichaam & Gezondheid |
Lucide dromen Josh-Hartnett lover | 5 | 26-01-2002 11:37 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 01:39.
Adverteren