Hoe moet ik met dit alles omgaan?

[HestHer]

Hallo allemaal,
Dit is mijn eerste post hier, en het word best een opsomming van problemen. Sorry daarvoor.

Het zit zo. Mijn beste vriend Gabe is een week geleden gestorven. We wisten al dat hij dood zou gaan, en hij wilde zelf ook dood, al jaren, maar het doet gewoon zo veel pijn. Ik heb samen met hem een baby die vandaag een maand oud is. Ik woon nu samen met de baby. Het zusje van Gabe, Cleo, woont hier ook half en haar vriend, Tommy, wat ook een goede vriend van Gabe was, woont hier ook zo'n beetje. Vorig jaar augustus heb ik mijn broer verloren, zelfmoord. Dus ik heb nu mijn dierbaarste mensen verloren. Tommy's moeder heeft ongeveer 3 weken geleden ook zelfmoord gepleegd. Hij heeft dus ion nog geen maand tijd dierbaren verloren. Het gaat ontzettend slecht met ons 3. Ik moet wel door, ookal wil ik dat niet. Maar ik mag de baby geen wees maken. Zij moet gelukkig worden. Cleo maakt zichzelf kapot. Ze neemt het voorbeeld van haar broer aan, die een tijd aan de drugs is geweest. Ze is 15, blowt en heeft een keer een pil geslikt, om de zorgen te vergeten. Ze snijd in haar armen en polsen. Ze zegt wel dat ze niet dood gaat, dat ze dat hun ouders niet aan mag doen, maar ik vertrouw haar niet. Tommy snijd ook. Hij ligt op bed, voert niks uit. Alleen blowen en snijden. Eten doet hij niet. Ze maken zich kapot. Ik snij ook, blow niet, slaap veel. Maar slapen is vluchten voor je gedachtes. Ik trek dit niet langer. Ik mis Gabe, Ik mis de oude Tommy en Cleo. Hoe kunnen we ooit weer normaal doorgaan? Dit is een teringzooi. Iemand tips?


Sorry was wel warrig stuk.

[Quiana]

Als ik jullie was, zou ik stuk voor stuk proffesionele hulp zoeken.
Ga naar je huisarts en laat je doorverwijzen, of zoek op wat
voor manier dan ook hulp...

De dingen die jij "opsomt" lijken me ontzettend zwaar, en als ik
het zo lees, denk ik dat prof. hulp geen overbodige luxe is. Voor
jou niet, maar ook voor Tommy en Cleo niet.

Ik zou eigenlijk ook willen zeggen dat het misschien beter
is als jullie niet met z'n drieën in één huis wonen omdat de
kans op meeslepen dan érg groot is denk ik.. Maar dat is
wel erg makkelijk gezegd, en ik weet ook absoluut niet
of dat realiseerbaar is.

Ik hoop alleen wel dat jullie elkaar niet dieper de put in slepen..
Of dat je iig voor jezelf kiest dan, en durft in te grijpen door bijv
afstand te nemen.

Sterkte iig.

[~~dolce~~]

oei, lijkt me erg moeilijk allemaal..
Ik heb denk ik niet echt nieuwe tips, dan hierboven al zijn gegeven. Prof. hukp lijkt me idd wel nodig. lijkt? het is gewoon nodig. voor allemaal. dit soort dingen kun je niet alleen oplossen.

ik denk ook idd dat jullie elkaar meeslepen. Mhja, dus idd niet bij elkaar wonen is misschien wel al een begin van een oplossing...

ik wens je iig heel veel sterkte, echt een moeilijke situatie enz.
*knuffel* en xxx mir

[HestHer]

Cleo wil liever niet naar haar eigen huis, omdat daar haar ouders zijn die natuurlijk ook kapot zijn. Zij kan en wil haar ouders niet zo zien. En ik ben blij dat Tommy hier is, nu kan ik nog een beetje op hem letten. Anders is hij alleen en ik weet niet of hij dan in staat is om zichzelf...nouja...van kant te maken. Cleo was al naar een psycholoog geweest, Die heeft haar vernederd, nu wil ze niet meer, Tommy heeft geen zin het huis uit te gaan, wat je ook tegen hem zegt. En ik...Ik weet het niet. Ben poos bij psycholoog geweest na de dood van mijn broer...Ik vond het eigenlijk maar niks. Ik ben bang voor nog een afknapper.

Je moet nu prioriteiten stellen en deze dan ook echt gaan doorvoeren. hoe lastig het ook is.

verder ben ik het helemaal eens met Quiana.

succes.

[Eend]

hulpzoeken?
tis maar een idee hoor...

[Last Resort]

moet je dit op een scholierenforum vragen? ga hulp zoeken bij professionele hulpverleners

[littlegurl]

Kan je niet ergens anders gaan wonen? Hoe lullig het ook is, maar je kan een baby toch niet opvoeden met 2depressieve pubers, die drugs gebruiken en snijden?
Tommy en Cleo hebben zelf ook een probleem, ze moeten hulp krijgen want zo gaat het echt niet goed met ze en ook niet met jou! Probeer ook aan jezelf en aan je baby te denken. Kan je niet bji je ouders, zus, vriendin tijdelijk gaan wonen totdat je je leven een beetje op een rijtje hebt en zelf een huisje gaat kopen?
Ik zou als ik jou was ook in therapie gaan, ik heb net al een ander berichtje van je beantwoord waarvoor ik dit nog niet heb gelezen, maar ik denk dat je echt een groot probleem hebt, dit kan zo echt niet meer langer! Je moet zorgen dat je zelf gelukkig bent, want een depressieve moeder kan echt geen gelukkig kind opvoeden!
Doe er echt wat aan!!
Heel veel succes

[oneMen]

Ik zou natuurlijk iemand aanraden met wie je erover kan praten, dat lucht vaak op en het geeft misschien een soort afleiding. Een psychiater lijkt me toch het beste. En bedenk vooral dat ook al voelt het nu alsof het alleen maar slechter kan gaan, je weet nooit hoe je het over een aantal jaar hebt, je bent nog zo jong.

De baby heeft je nodig, probeer die een zo goed mogelijke jeugd te geven. Geef nooit op, want dat hadden je dierbaren ook vast nooit gewild. Bovendien zou het de nekslag zijn voor de vrienden en huisgenoten waar je over spreekt, en ook voor de baby.

Heel veel sterkte!

[Fantôme]

Dit wordt geen lange post, omdat ik over 4 minuten op de fiets stap naar school maargoed...

HestHer,

Ik heb je verhaal (natuurlijk) gelezen, en je hebt inderdaad (of eigenljik jullie!) veel meegemaakt in een korte tijd. Ik vind het supergoed van je dat je door wilt gaan voor je baby, het lijkt natuurlijk dat een moeder dat doet, maar echt niet alle moeders doen dat.

Toch denk ik dat het voor jullie allemaal zinvol hier hulp voor te gaan zoeken. Je hebt de dood van 2 mensen te verwerken, en je moet omgaan met het verdriet van je huisgenoten. Bovendien neem ik aan dat jouw vriend al heel lang ziek was... en ook dat proces van het begin van zijn ziekte tot nu, is niet niks!!

Probeer andere dingen te verzinnen dan te automutileren. Eigenlijk mag ik (niemand) het hier op het forum daarover hebben... en ik weet niet of ik dit mag zeggen maar mij zijn als tips gegeven, als ik echt sterk de behoefte heb het met een rode pen te doen, je krijgt dan geen sneden in je lichaam, of heel erg hard in bijvoorbeeld een stuk houd te krassen. Betere opties zijn natuurlijk dingen als een stuk gaan hardlopen, fietsen, kijhard meebleren met de muziek of het, als je dat kan, van je afschrijven. Dit littekens blijven je altijd herrinneren aan wat er is gebeurd en hoe je je voelde... En denk er eens aan, als jou kindje groot is.. als jou kindje jou gaat vragen hoe mama aan de littekens komt... Echt waar... Hoe moeilijk de stap ook is, ik denk echt dat je hulp zou moeten zoeken.

als laatste wil ik je heel erg veel sterkte toewensen *knuffel*
xxx Wen

[CoveredEyes]

Wow, wat een verhaal!

Ik ben het met de anderen eens. Zoek proff. hulp.
En ook ik wens je heel veel sterkte toe.

[marloesie]

sorry hes, ff tegen de reacties van de anderen; k ben het ermee eens dat het niet slim is om met zn 3en daar te wonen, maar wat kan ze dan doen? cleo t huis uitschoppen en naar haar ouders te sturen waar ze zich nog meer klote voelt, en tommy een beetje aan zn lot overlaten?? dat KAN niet! goed...hes, idd prof. hulp kan helpen, is layla zo erg overstuur dat ze ook niet meer werkt? anders kan je misschein met haar praten? k dacht misschien is het een idee...k spreek je! kusjes, liefs en t hele rataplan

[Redhair]

K vind dat marloes ook gelijk heeft, je kan niet cleo en tommy t huis uit kicken. maar goed, hesther, zoek hulp, ookal ben je bang voor een afknapper. het is beter voor je, om je verhaal kwijt te kunnen en rouwtips te krijgen. heel veel sterkte
groetjes anneloes

[HestHer]

Ik kan Cleo en Tommy inderdaad het huis niet uitgooien. Maar even een goed nieuwtje. Eerst een wat mindere, Tommy heeft geprobeerd zijn polsen door te snijden. Het is mislukt, en nu komt er eens in de 3 dagen een maatschappelijk werkster met ons praten. Zij heeft ook een psycholoog voor Cleo en Tommy geregeld. Ik heb tegen Cleo gezegt dat ze of naar de psycholoog moet gaan, of terug naar haar ouders. Ze heeft voor de psycholoog gekozen. Bedankt voor jullie reacties allemaal, ~~Fantôme~~, bedankt voor je tips, ik kijk wat ik ermee kan doen.
Liefs Hesther