Herfst (een stuk van een verhaal)

[horsepills]

Ik ga hier dus weer spijt van krijgen. Een stukje tekst:

De tuin ligt er verwaarloosd bij. De buiten de perken gegroeide verrotte planten overwoekeren de paden en de vijver is gevuld met een smerige groene substantie. Tussen de kruislings geplaatste bomen in staat een verdwaalde lantaarnpaal. Kraaien vliegen af en aan. De vliegende dood.
Hun gekras is het enige dat ik hoor naast de wind die naarmate de uren verstrijken sterker lijkt te worden. Voor mijn ogen landen enkele bladeren, dieprode kleuren op mijn zwarte humeur. De herfst heeft haar intrede gedaan en ook deze tuin zal over een maand een troosteloze hoop bladeren zijn, met hier en daar een lichtpuntje in de vorm van de rododendronstruiken of de grote logge eikenbomen die als grote handen uit de grond tevoorschijn komen. De zon gaat langzaam onder aan de horizon en ik zit hier al weer drie uur. Minstens.

Niemand wacht op me, dus waarom zou ik haast hebben?

Drie plekken zijn er om te zitten; de met mos beklede trap van het woonhuis naar de lager gelegen tuin, het bankje bij de vijver en onder het door betonrot geteisterde balkonnetje aan de achterzijde van het woonhuis. Nu zit ik op het bankje bij de vijver. Een reiger vliegt over, maar beslist op het laatste moment dat er hier niets meer te halen valt. Enkel een kikker, - de vissen zijn verdrongen door het wier in de vijver. Mijn gevoel zegt me dat er meer is daar beneden, maar wat?
Druppels vallen uit de hemel. Zomaar ineens, zonder aankondiging. Ik trek mijn capuchon verder omlaag en probeer mijn blik te vestigen op de bloedrode zonsondergang, die zich voor mij alleen op deze plek afspeelt.

Ik kom hier niet meer zo vaak, hoogstens drie maal per maand en telkens als ik de verzakte tuindeur openduw, verbeeld ik me voor een moment dat er een tuin in volle glorie voor me ligt. Ik weet wel beter.

Mocht je commentaar hebben, spui!

[sublime]

punt van kritiek; het is mi rodondenderons en ik zou er struiken van de rodond... van maken

verder, erg poëtisch, op zichzelf staand vind ik het prachtig. denk alleen dat ik er niet meer van zou willen lezen. het vormt nu al eenheid genoeg, het is beeldend en diep. heel mooi. meer woorden verpesten de sfeer alleen maar, denk ik...

/edit; zie nu dat je nergens suggereert dat het een deel van een grotere tekst is, dus negeer dat maar

[Skatanist]

Hmm, ik ga nu niet verkondigen dat ik alles van schrijven enzo weet, maar ik vond dit wel een aardig goed stukje tekst. Leest lekker weg, in een mooie stijl.

Ben er alleen nog niet uit of ik wel van de sfeer hou. Maar in ieder geval wel aardig geschreven.

[horsepills]

sublime schreef op 04-03-2004 @ 20:30:
punt van kritiek; het is mi rodondenderons en ik zou er struiken van de rodond... van maken

verder, erg poëtisch, op zichzelf staand vind ik het prachtig. denk alleen dat ik er niet meer van zou willen lezen. het vormt nu al eenheid genoeg, het is beeldend en diep. heel mooi. meer woorden verpesten de sfeer alleen maar, denk ik...

/edit; zie nu dat je nergens suggereert dat het een deel van een grotere tekst is, dus negeer dat maar

Er zit nog een extra stuk bij, maar ik zit op dit moment in een dermate groot writers-block dat ik maar tegen de pagina's aan blijf hikken.