Een verhaaltje...

[Dame Blanche]

Ik zou het leuk vinden als jullie eerlijk commentaar geven op dit probeersteltje van me:

De benodigdheden voor een romantisch avondje. Alice zat na te denken. Kaarsen zijn leuk, muziek is leuk, misschien B.B. King. Alice was haastig. Het was een koude vrijdagmiddag in oktober. Echt druk was het niet op het werk geweest maar ze moest er wel blijven tot vijf uur. ‘Het is vandaag vrijdag,’ dacht ze, ‘Dat betekent dat de week er opzit. Dat betekent dat het weekend is. 'Fijn weekend' zegt iedereen dan. Alsof vrije tijd fijn is. Iedereen probeert altijd zijn vrije tijd op te vullen.’

Vanavond moest echt romantisch en bijzonder worden. Niet dat ze hem wou verrassen, zíj deed altijd haar best. Maar wat moest het weer snel! Vieze borden zette ze op het aanrecht. Schemerlampjes deed ze aan. Ze liep naar de spiegel en wierp een kritische blik op haar verschijning. Eerst maar douchen.

Onder de douche dacht ze aan hem. Ze dacht altijd aan hem. En aan hun relatie. ‘Relaties zijn ervoor om elkaar door dik en dun te steunen,’ dacht ze hardop. ‘Om met elkaar te kunnen lachen en huilen. Je moet met elkaar kunnen praten, van elkaar kunnen leren. Je moet elkaar begrijpen. Het moet gelijkwaardig zijn. Een inspiratiebron zijn, een vangnet zijn, een goede minnaar zijn. Elkaar nooit haten, geen geheimen voor elkaar hebben,’ ze spoelde de shampoo uit haar haar en ging zichzelf droogwrijven.

Ze stond voor de spiegel en keek naar zichzelf. ‘Al die cliché’s… niks van waar!’ zei ze hardop. ‘Als dat het is wat een relatie tot een goede relatie maakt, wie heeft dan tegenwoordig nog een goede relatie?’ Ze begon zich aan te kleden. ‘Natuurlijk is onze relatie goed, ik houd van hem. Ja, natuurlijk houd ik van hem. Hij is mijn vriend. En dat is uniek, het is uniek. Want waar leer je tegenwoordig iemand nog echt goed kennen? In deze massa mensen op de wereld zeker, die allemaal haast hebben.’ Plotseling realiseerde ze zich, dat zij ook haast had. Ze deed make-up op en oorhangers in. Tenslotte poetste ze haar tanden. ‘Nee, iemand ontmoeten is niet gemakkelijk. Voor mij niet.’

Maar toch, zeven maanden geleden had ze Johan ontmoet. Dit ging als volgt:

Alice zat bij haar houten keukentafeltje. Het was weekend, een vrijdagmiddag. De deurbel ging, ze stond op. Vast weer een collecte of iets dergelijks. Toen ze opendeed zag ze hem staan. Zijn silhouet was lang en een beetje voorovergebogen. Hij zou zo’n 1.87 m zijn. Waarschijnlijk nog iets langer als hij rechtop stond. Op zijn voorhoofd begon zijn blonde kroezige haar al een beetje te verdwijnen. Ze schatte hem op 42 jaar oud.
‘Goedemiddag’ zei Alice.
‘Goedemiddag, ik kom de meter opnemen’
‘Kom binnen, ik zal hem u wijzen’
‘Zeg maar je hoor, zo oud ben ik niet’
‘Voor iemand die de meter opneemt wel’ zei Alice lachend.
‘Vind je?’
‘Ja, of beledig ik u nu? Alice glimlachte en zei snel: ‘Of beledig ik je nu?’
‘En dan lijk ik ook nog jonger dan dat ik werkelijk ben.’ zei de man van de meter.
‘Vind je?’
‘Ik ben 36’
‘Oh, … hier is het,’ zei Alice.
Terwijl hij geconcentreerd naar de getalletjes van de meter keek en schreef zei hij:
‘Zeg Alice, vergeef me mijn vrijpostigheid maar zou je het leuk vinden als ik jou een keer ga meenemen uit eten?’
Alice dacht: ’Zo die man heeft durf. Zomaar aan een meisje dat hij niet kent vragen of ze mee uit gaat. En dan te bedenken dat ik 16 jaar jonger ben.’
‘Hoe weet je mijn naam?’ vroeg ze. Hij wees naar haar borst. ‘Naamplaatje’ zei hij. Alice die werkte als een caissière had haar supermarktjasje nog aan.

[KIET]

Ik vond dit helemaal niet zo slecht geschreven eigenlijk. Het valt me overigens wel op dat het meeste schrijfwerk hier wordt verricht door het vrouwelijke geslacht en dat het meestal over liefde of iets wat daaraan is verwant gaat, maar dat is geen kritiek op jouw werk alleen. Het is alleen een observatie.

Vooral het eerste deel vond ik goed. Niet zozeer vanwege het plot, maar vanwege het personage. Alice denkt heel veel, en die gedachten zet je als gesproken zinnen neer in plaats van als een vertelling zoals een handeling. Dat zie je niet vaak, en dat maakt het op zeg wel vermakelijk. Gedachten kunnen nogal onlogisch en houterig verlopen, en zo zet jij ze ook neer in plaats van er mooie zinnen van te maken.

Maar vanaf de zin "Maar toch, zeven maanden geleden had ze Johan ontmoet. Dit ging als volgt:" schiet je een hele andere richting in, en dat is jammer. Je had misschien beter kunnen beginnen met zoiets als: "Maar toch, zeven maanden geleden had ze Johan ontmoet. Dat was gebeurd op een vrijdagmiddag, aan het begin van haar weekend, toen Alice aan haar houten keukentafeltje zat." En vanaf dat punt verder schrijven wat je al had neergezet, maar dan zou ik het wel doen op dezelfde manier van schrijven als het eerste stuk, alleen in de verleden tijd. Zinnen als "Dit ging als volg:" passen gewoon niet in een verhaal, en vallen meer onder gewone spreektaal.

Persoonlijk vind ik de naam Alice iets te vaak voorkomen (Alice deed dit, Alice deed dat: zolang je in dezelfde alinea of iig bij dezelfde persoon blijft kan je ook wel gewoon 'ze' gebruiken, of termen die haar beschrijven, zoals bijvoorbeeld 'de jonge vrouw'), en lopen je dialogen niet helemaal lekker. Voeg er iets meer handelingen aan toe. Bijvoorbeeld:

‘Goedemiddag, ik kom de meter opnemen,' introduceerde de man zich. In zijn hand hield hij een mapje vast.
‘Kom binnen.' Alice stapte opzij en stak uitnodigend haar hand uit de gang in. 'Ik zal hem u wijzen’

Zelf zou ik dit nog uitgebreider doen, maar dat komt omdat ik een uitgebreide manier van schrijven heb. Ik zou zeggen: blijf gewoon doorgaan met het maken van probeerseltjes, en hopelijk krijg ik die ook nog te lezen - vooral als ze in de stijl geschreven zijn als de eerste helft van dit stukje

[Rareman2]

Ik vind het best een mooi probeerseltje! Het gaat inderdaad wel weer over de liefde, maar dat is nou eenmaal een populair onderwerp. Dus dat maakt verder ook niks uit

Persoonlijk vond ik dit wel een hele mooi zin: "Alsof vrije tijd fijn is. Iedereen probeert altijd zijn vrije tijd op te vullen." Ik weet niet of je die zelf verzonnen hebt, maar het maakte Alice voor mij gelijk een 'dieper' personage.

"Niet dat ze hem wou verrassen, zíj deed altijd haar best."
Deze zin snap ik niet echt. Ik zie een accent op het woord 'zij', maar op de een of andere manier kan ik hem niet goed plaatsen. Doet hij soms niet zijn best?

En het einde vind ik een beetje vaag. Net alsof er midden in het verhaal gewoon gestopt word ofzo. Maar dat komt waarschijnlijk doordat het ook maar een probeerseltje is.

Net zoals KIET-2 al zei vind ik ook je schrijfstijl in het eerste gedeelte heel mooi. Net alsof ik echt iemands gedachte zat te lezen! Een volgend stukje zou ik dan ook zeker lezen

[KIET]

Rareman2 schreef op 14-03-2004 @ 16:02:
"Niet dat ze hem wou verrassen, zíj deed altijd haar best."
Deze zin snap ik niet echt. Ik zie een accent op het woord 'zij', maar op de een of andere manier kan ik hem niet goed plaatsen. Doet hij soms niet zijn best?

Dat kan gewoon een typfout zijn geweest, het kan ook zijn dat 'hij' inderdaad niet zijn best doet. Hij kan dan zelfs nog weer de huidige vriend zijn, het kan ook zijn dat 'zij' zich wel altijd volledig inzette terwijl de rest dat nooit (leek) te doen.

Maar dat moet de schrijfster maar uitleggen (plotvorming?)

[duivelaartje]

Heel goed voor een probeersteltje. Ik vind het altijd leuk verhalen te lezen waarin je weet hoe het personage denkt!
En net zoals KIET-2 zei; jammer van dat "Maar toch, zeven maanden geleden had ze Johan ontmoet. Dit ging als volgt:"
Misschien kan je dat gewoon echt in het verhaal verwerken. (Hoe moet je dat zeggen? ) Het "2e" deel van je verhaal mag je wel iets uitgebreider schrijven. Maar verder mooi verhaal.

[Nijn*]

duivelaartje schreef op 14-03-2004 @ 16:27:
Heel goed voor een probeersteltje. Ik vind het altijd leuk verhalen te lezen waarin je weet hoe het personage denkt!
En net zoals KIET-2 zei; jammer van dat "Maar toch, zeven maanden geleden had ze Johan ontmoet. Dit ging als volgt:"
Misschien kan je dat gewoon echt in het verhaal verwerken. (Hoe moet je dat zeggen? ) Het "2e" deel van je verhaal mag je wel iets uitgebreider schrijven. Maar verder mooi verhaal.

Sluit ik mij bij aan