Kom, ik gooi maar weer eens wat onbekende zooi hier. Tenminste... dat is meestal alles wat ik na concerten hier neerzet ^^.
Eugene Chadbourne dus. Net een concert gehad bij Plus. Genialiteit alom weer. Deze kerel is minstens even gestoord als Jaques Palinckx (waar ik al eerder over heb gesproken), komt uit de USA en zoekt zijn sets ter plekke uit (lees: een koffer vol met boekjes, schriften en losse bladen waar hij iets uitplukt, ook op request). Hij covert ook heel erg goed bepaalde dingen, ik heb naar aanleiding van een cover een cd gekocht: And the wind cries malachy. De cover is You got it bad van Usher (kan het dat zijn, ik meen van wel, maar ik ken niet veel van die kerel), heerlijk om te horen. Alles eigenlijk wel, zoveel stijlen, leuke country, experimenteel lawaai,... Op een gegeven moment sprong er een snaar stuk en hij nam gewoon een ander akkoord aan zodat niemand van ons iets heeft gemerkt. Erna ging hij dan maar met de banjo aan het werk.
Aankondiging:
DR. EUGENE CHADBOURNE + DIETER SCHROEDER
Het is haast onbegonnen werk om in een notendop informatie te geven over Dr. Eugene Chadbourne. De activiteiten van deze begaafde instrumentalist, componist, performer en schrijver zijn voor de doorsnee-sterveling nauwelijks bij te houden. Zijn eclecticisme laat zich alleen vergelijken met dat van Frank Zappa. De output van de man is gigantisch, alleen al het aantal uitgebrachte lp's en cd's overschrijdt de 100. Voeg daar nog zijn
artikelen aan toe (Chadbourne heeft een journalistieke opleiding), zijn sporadisch verschijnen in films (o.m. Shocker van Wes Craven) en zijn composities, en het is duidelijk dat we te maken hebben met een wel zeer bezige bij.
Geïnspireerd door de Beatles, begon Chadbourne op zijn 11e met gitaarspelen. De muziek van Jimi Hendrix deed hem de beperktheid van popmuziek inzien, en het duurde niet lang of hij kwam bij de jazz terecht om via John Coltrane en Roland Kirk bij improvisatoren als Derek Bailey en Anthony Braxton uit te
komen. Zo is het niet verwonderlijk dat hij uiteindelijk in de kringen van John Zorn en Henry Kaiser belandde.
De lijst van musici waarmee Chadbourne samenwerkte is eindeloos en varieert van jazzgroten (Lester Bowie, Charlie Haden, Steve Lacy enz.) tot allerlei popgroepen en obscure punkbands. Onder de Nederlandse musici waar Chadbourne
mee samenwerkt(e), vinden we o.m.: Willem Breuker, Han Bennink, Luc Houtkamp en Jacques Palinckx.
De samenwerking met drummer Dieter Schroeder dateert van eind 2003. Schroeder verdiende zijn sporen o.m. bij Don Cherry, John Tchicai en niet te vergeten de band van Mike Kenneally.
Optredens van Chadbourne kennen een grillig en altijd verrassend verloop waarbij banale liedjes, country-en protestsongs, improvisaties en jazznummers, afgewisseld met Beefheart-en Zappanummers, elkaar schijnbaar willekeurig opvolgen, met soms hilarisch commentaar en uitzinnige
toneelstukjes.
De drummer was trouwens ook uitermate goed. Hij kende de playlist dus ook niet en moest ter pekke zijn drummen aanpassen. Heerlijk gebruik van verschillende materialen (ijzeren plaat, soort gong, ketelachtig iets,...)
Aan te raden dus. Zij die het al kennen, gelieve jullie mening te spuien... doe nou eens niet alsof jullie nix van vage muziek kennen

.
Oh, het is trouwens wel apart om een cd van hem te kopen. De meeste hoesjes zijn in elkaar geknutseld met tijdschriften, kartonnen ietsen, plakband en elastiek. Altijd uniek dus ^^. De cd die ik heb, valt nog mee, maar de cd zit in een enveloppe (gebruikt en dus met zijn adres erop

). Ook zijn gitaar is het bekijken waard: een rechthoekige knalrode basgitaar.