vreetbuien

[PsychoBoy]

Tja een manier dat ik kan geven is dat je moet gaan stoppen met eten,
nee..
Ik denk dat je eens naar de huisarts moet gaan, om te vragen wat je er tegen kunt doen.
Want waarschijnlijk naar mijn woorden zal dit het tegenover gestelde kunnen zijn van Anorexia.
Ik weet niet of jij dan later overgeeft,
maar dat moet je dan maar ff zeggen...

[Eend]

Je moet die vreetbuien net zo zien als spanningen. Als je er eentje aan voelt komen, dan ga je wat anders doen. Laat je er niet in mee sleuren. Jij bent altijd het sterkst.

[Anne]

Wanneer je een vreetbui aan voelt komen, probeer dan zo snel mogelijk afleiding te zoeken. Misschien dat er iemand is, een vriendin ofzo, die je in vertrouwen kan nemen en die jou kan helpen als het weer zo ver is. Dat scheelt echt heel erg ! (ervaring...) Succes!

Als je eenmaal echt in de eetprobleem-wordt-stoornis fase zit, is er geen ontkomen aan, dat weet ik uit ervaring. Als je nog niet echt in die fase zit kun je er bijvoorbeeld voor zorgen dat je altijd in het gezelschap van anderen bent. Dus ga 's middags bij vriendinnen langs, ga met iemand de kroeg in, ga winkelen, doe je huiswerk op school, etc. Je kunt dan onmogelijk gaan vreten. Je houdt het dan bij een beetje eten, omdat het anders opvalt.
Ik zou je zeker wel aanraden om er met iemand over te gaan praten, als je niet al doet. Eetbuien zijn meestal van psychische aard en je kunt er beter aan schaven voordat het erger en erger wordt.
Sterkte!

[Anne]

benchMarc schreef:
Zolang het gezond eten is zal het weinig kwaad kunnen denk ik. Je kunt toch niet meer op dan je lichaam toelaat.

Meestal geldt dit niet voor vreetbuien.

[Tension]

Ik zou zeggen zoek afleiding. ik heb zelf ook vaak last van vreet buien en helaas ik geef er ook aan toe. Maar laat het neit je leven beheersen. tip laat je portomonnee thuis als je op school bent. en eet in gezelschap. Dan krijg je schuld gevoelen sals je in je eentje eet en kun je het makkelijker laten.

suc-6 er mee

[wicce]

als ik dit zo hoor denk ik eigenlijk idd dat je boulimia hebt. Van een eetstoornis kan je helaas niet zo 1 2 3 afkomen..
Boulimia kan erg veel schade aanrichten, daar ben je je hoop ik van bewust. Ik kan je erg weinig aanraden op dit punt omdat ik niet in staat ben om je advies te geven. het enige wat mij verstandig lijkt op dit moment op misschien een keertje te bellen
en je verhaal te vertellen. Ze zullen je vast goed kunnen adviseren over wat je zou kunnen doen.

Stichting Anorexia Nervosa en Boulimia Nervosa: 0900-8212433

veel sterkte en ik hoop dat je belt

Of http://www.sabn.nl . En idd hulp zoeken. In je eentje kom je niet zo makkelijk van een eetstoornis af...was het maar waar. Ga eventueel samen met een vriend(in). Volgens mij had je ook al hulp (of dat was iemand anders met bijna dezelfde nick), vertel het daaraan, als je dat durft, of probeer het iig. Succes.

benchMarc schreef:
Kan best, als je maar wilt.

Alles kan, duh. Jammer genoeg werkt het bij een eetstoornis alleen vaak net iets anders. Soms wil je dingen nog zo graag, maar heb je er toch echt de hulp van iemand anders bij nodig. Niet iedereen, maar de meeste mensen wel. Je moet het ook dan willen, anders lukt het ook niet. Maar vaak heb je een ander nodig om je de dingen anders te laten zien, die de cirkel kan doorbreken enz.

[K-Cobain]

benchMarc schreef:
Kan best, als je maar wilt.

Onee he...
Waarom post jij hier eigenlijk nog? Verveel je je?

[Anne]

Leonoor schreef:
Alles kan, duh. Jammer genoeg werkt het bij een eetstoornis alleen vaak net iets anders. Soms wil je dingen nog zo graag, maar heb je er toch echt de hulp van iemand anders bij nodig.

Klopt. Maar het hoeft niet persé professioneel te zijn. (kijk maar naar mij )

Anneee schreef:
Klopt. Maar het hoeft niet persé professioneel te zijn. (kijk maar naar mij )

Ik weet niet hoe erg het bij jou is geweest. Ik weet niet hoe erg het bij *luna* is. Ik weet niet vanaf wanneer jij het professioneel noemt. Misschien helpt de herkenning op http://www.sabn.nl al. Misschien is praten met een vriend(in) of een lera(a)r(es) voldoende. Ze heeft al prof. hulp volgens mij, waarom dit niet ook aankaarten dan?

[Anne]

Leonoor schreef:
Ik weet niet hoe erg het bij jou is geweest. Ik weet niet hoe erg het bij *luna* is. Ik weet niet vanaf wanneer jij het professioneel noemt. Misschien helpt de herkenning op http://www.sabn.nl al. Misschien is praten met een vriend(in) of een lera(a)r(es) voldoende. Ze heeft al prof. hulp volgens mij, waarom dit niet ook aankaarten dan?

Ja, dat is waar. Mensen kunnen je niet met elkaar vergelijken. Ik denk dat *luna* zelf moet kijken in hoeverre het wel of niet goed met haar gaat, voor zover dat ze dat zelf nog kan zien. Maar mij lijkt het het beste om in ieder geval iemand in vertrouwen te nemen, wie dan ook.

[Droomvlucht]

Ben eigenlijk stiekuhm blij dat je dit topic geopend hebt.. omdat ik er zelf ook erg mee zit, maar altijd net als ik een topic getypt had, het toch niet poste..

Helaas zal ik je dan ook nie echt tips kunnen geven ofzow..


Wat ik zelf nog aan de andere wilden vragen..

Wat gebeurd er allemaal als je naar dat telefoonnr belt?..



Liefs,

Laura.


Ps. Zelf kom ik nog once in a while bij een psychiater, maar die mag ik voor geen meter. Ze heeft altijd beweert dat ik en me blackrose elkaars problemen na-aapten(wat helemaal niet zo was!) , en nam me dus nooit serieus echt serieus naar mijn idee, waardoor ik haar eigenlijk vrij weinig meer vertel.

[miep]

ik heb precies het zelfde als jij...
ik heb ook van alles geprobeer maar niets helpt bij mij
ik ben machteloos...

[Quiana]

benchMarc schreef:
Wat dacht je es van het gewoon niet in je mond stoppen?

Jezus. :\
Denk dat miep dat zelf ook niet leuk vind,
en als ze dat kon, ze het niet meer deed,
en dus hier niet postte.

[N*A*Shezbaernon.temp]

benchMarc schreef:
Het is wel erg als je je hand niet eens meer kunt controleren

Je inlevingsvermogen en -capaciteit is werkelijk ... euh ...

[N*A*Shezbaernon.temp]

benchMarc schreef:
Ik had wel verwacht dat jij zou repliën Als er één iemand is die het niet kan laten op mij te reageren dan ben jij het wel No offence ofzo Maar het is wel waar wat ik zeg, het is misschien wel moeilijk, maar uiteindelijk komt het daar op neer. Je kunt toch wel dingen laten ofzo? Anders is 't wel heel erg als je jezelf niet kunt beheersen.

Nou kijk, en zou je niet teleurgesteld zijn als ik NIET zou reageren ? Weheel, daarom reageer ik ook .

Weet je, maar zo zou je net zo goed zeggen dat mensen die depressief zijn zich niet kunnen beheersen, en maar GEWOON normaal moeten doen ...

[N*A*Shezbaernon.temp]

Nog ff ... benchMarc, het is niet zo zeer dat ik het niet kan laten om OP JOU te reageren, het gaat meer om de topic

[N*A*Shezbaernon.temp]

benchMarc schreef:
*Verhaal*

Ok, ik zeg nix over de kwaliteit van mijn vergelijking ... Ik weet niet of vreetbuien te vergelijken zijn met verslaving aan roken, het hangt natuurlijk van de "mate" er af, want wanneer het een eetstoornis wordt, kan je er denk ik toch niet zo snel iets aan veranderen.
Ik weet dat het moeilijk kan zijn om het te "begrijpen", of zich voor te stellen, als je er zelf geen problemen mee hebt, maar ik kan uit ervaring zeggen dat het soms gewoon echt niet kan. Op het moment zelf
niet ... van tevoren kan je je 100x voornemen het eten dat je op zou eten weg te gooien, de winkels niet in te lopen, een wandeling te gaan maken, en achteraf kan je je voor van alles uitschelden, maar als je op het punt staat een vreetbui te krijgen, lukt het soms echt niet.
Wilskracht speelt er waarschijnlijk wel degelijk een rol, maar volgens mij eerder in de hoeveelheid "onderdrukte" vreetbuien dan in wel-geen vreetbui. Als je een eetstoornis hebt, of tegen een eetstoornis aan zit, kan je niet zo maar stoppen. Zou mooi zijn, wanneer " en vanaf morgen heb ik er geen last van ", maar zo werkt het niet.

[N*A*Shezbaernon.temp]

benchMarc schreef:
Het is idd moeilijk mezelf erin te verplaatsen. Ik heb er nooit last van gehad. Ik snap eigenlijk de reden erachter niet zo goed, waarom zou je veel gaan eten? Als je jezelf te mager vind, vooruit, maar om een andere reden? Het grote punt is dat je er niets mee vooruit komt. Mocht je het doen om problemen ofzo: je lost ze daarmee niet op. Denk dat diegenen die het aan gaat dat ook zelf wel weten.

Ik weet ook niet waarom *luna* last heeft van vreetbuien, want die redenen zijn heel persoonlijk en verschillend ... nee, die problemen los je er inderdaad niet mee op, maar je kunt ze ff opzij schuiven en je ff op iets anders concentreren (je zou net zo goed kunnen gaan snijden, of obsessief sporten of zo, maakt helemaal niet uit op welke manier je die problemen probeert te ontlopen). Een vreetbui kan ook heel lichamelijk zijn, dat je lichaam je "dwingt" te eten, wanneer je normaalgesproken te weinig eet. Vreetbuien kunnen ook als straf werken ... en vast nog veel meer, waar ik op het moment niet op kan komen.

[N*A*Shezbaernon.temp]

benchMarc schreef:
Vertel er eens meer over, situatieschets enzo hoe het gaat bij jou, als je wilt?

Ik ben eerder anorectisch en heb gelukkig niet zo veel last van vreetbuien ( mijn specialiteit zijn "drinkbuien", want ik heb helemaal geen zin in eten, maar heb wel behoefte aan smaakjes en drink ik dus verschillende lekkere vruchtensappen enzo, en soms kan ik me gewoon niet inhouden en drink ik meer dan ik "mag" ), maar wanneer ik een vreetbui heb, kunnen de situaties ook heel erg verschillen.
Meestal eet ik, omdat ik te veel gedronken heb en het niet gelukt is het er uit te kotsen - ik moet het er uit krijgen, en dan kan het alleen dmv laxeertabletten, maar die moet ik met voedsel innemen, anders is het een hel. Dan gebruik ik het eten om het drinken weg te kunnen krijgen ...

Het is eigenlijk moeilijk om je vraag te beantwoorden, weet niet waar ik zou moeten beginnen ...

[N*A*Shezbaernon.temp]

benchMarc schreef:
Nou, bijv waarom het begint, hoe vaak per week (ofzo), hoe je je erna voelt etc etc. Beginnen wanneer het begint, tot het eind. En dan zo precies mogelijk zoiets

Ik heb, zoals ik al schreef, niet zo veel last van vreetbuien, ik denk dat het ongeveer op een *echte* vreetbui per maand neerkomt, soms minder, soms meer. Oeh, ik zou gek worden als ik die vreetbuien per week zou kunnen aangeven !
Meestal eet ik gewoon omdat ik al te veel had gedronken en het alleen er uit kan krijgen dmv laxeertabletten, dan heb ik het voedsel als vulling nodig, en wanneer ik toch al bezig ben en het toch al heb weggegooid, kan ik alles opvreten wat los en vast zit. Soms ben ik mijn "leefstijl" moe, of ben ik chagerijnig en begrijp ik niet waarom iedereen van het eten zou kunnen genieten behalve ik, en eet ik zeg maar uit protest ... soms om mezelf te straffen, want na een vreetbui moet ik overgeven en laxeren en daar houd ik echt trauma's aan over ... en soms omdat ik er *echt* zin in heb ( in eten, niet in een vreetbui ), maar hoe ik me ook voorneem met mate te eten, heb ik na een paar hapjes het gevoel dat het verloren is en sla ik door. De redenen en aanleidingen kunnen dus heel verschillend zijn, maar in principe is bij mij een vreetbui altijd het gevolg van het gevoel "I've blown it", snappie ?
Daarna voel ik me erg, dat is logisch en ook altijd hetzelfde, want ik ben dik ( serieus, kan tijdens een vreetbui zown buik krijgen dat ik van mijn 60 cm in taille opeens 75 heb ) en heb een zeer vrolijke vooruitzicht op een laxeeravontuur, ik voel me schuldig en vies en zo ellendig ... het is alsof ik geen recht heb om te leven en gelukkig te zijn. Owja ... en naast die psychische problemen ben ik ook lichamelijk misselijk ...

Nee, vreetbuien zijn niet fijn, nee.

[N*A*Shezbaernon.temp]

benchMarc schreef:
Wist niet dat het zo erg was, damn wat klote ;(

Je weet niet hoe erg het is, en wees er blij om. Ik ben in ieder geval blij voor jou

Maar wat voor dingen brengen jou dan in zulke buien? Behalve dan dat je er niet tegen kan dat iedereen van eten kan genieten. Iedereen heeft wel dingen waardoor ie zich flink kut voelt ofzo. Als ik zoiets heb ga ik gewoon gamen (computer spel doen), ik zou anders niet weten wat ik anders moet doen, naar vrienden gaan ofzo, of TV kijken.

Kijk, JIJ gaat computeren, omdat je geen *geestelijke stoornis* hebt en ook geen eetstoornis, maar bij iemand met een eetstoornis wordt gewoon ALLES met het eten gerelativeerd, dus net zoals jij iets anders gaat doen, gaat een persoon eten, of juist niet eten, of iets dat er mee te maken heeft. Een eetstoornis beheerst heel het leven, of tenminste zo ervaar IK het, en dan is een verandering in het *systeem* van eten een logische gevolg ... ook van een depri bui, waar jij het over had.
Ik vind het meestal niet erg dat anderen mogen eten en ik niet, want ik weet dat ik het VAN MEZELF niet mag, maar soms als ik heel verdrietig en eenzaam ben, geef ik alles op, want ik voel me toch al een mislukkeling, dus waarom zou ik ook niet hetgeen opgeven dat ik het "belangrijkst" vind ...

Ik heb een hekel aan overgeven dus ik zou dat mezelf nooit aandoen.

Dat dacht ik ook, ik kon niet eens overgeven, maar het is alleen kwestie van wanhopig genoeg zijn, genoeg pijn te hebben en door te zetten. Oh ja, en de strategie bedenken

Er zijn toch wel andere manieren om jezelf op af te reageren of wat dan ook?

Zeker, maar nogmaals, een eetstoornis komt altijd op het eerste plaats.

Btw... nu snap ik waarom je zo'n hekel had aan mijn replies over wat ik altijd eet enzo, ik zou precies hetzelfde hebben.

Ik had er niet echt hekel aan, ik vond alleen dat het in sommige gevallen niet per se hoefde en wilde niet dat sommige mensen na je reply gelezen te hebben zich zo slecht gaan voelen zoals ik me een paar maanden terug gevoeld zou hebben.

[Dancing Demon]

Zo kan ie wel weer hoor, N*A* Shezbaernon en benchMarc. Als jullie het dan echt zo leuk vinden om een heel topic voor jullie alleen te hebben om alles gezellig onderling uit te vechten open er dan zelf een.

Dancing Demon schreef:
Als jullie het dan echt zo leuk vinden om een heel topic voor jullie alleen te hebben om alles gezellig onderling uit te vechten open er dan zelf een.

Dat is ook niet de bedoeling, het forum is niet voor 'privè'-berichten, als ze het met z'n tweeën over willen hebben dan mogen ze dat via msn/icq/mail doen.

[N*A*Shezbaernon.temp]

Ok ok, ik zeg al nix meer

[K-Cobain]

Mmm... ik vind het heel erg voor je
Maar wat noemen jullie veel eten? 2 Zakken chips of 5 zakken drop, 4 rollen koekjes etc ?
Daar heb ik namelijk geen idee van!
Nou ja... heel veel sterkte iig

[N*A*Shezbaernon.temp]

K-Cobain schreef:
Maar wat noemen jullie veel eten? 2 Zakken chips of 5 zakken drop, 4 rollen koekjes etc ?

Veel

Als ik thuis ben en een vreetbui krijg, eet ik zown beetje alles op wat los en vast zit.

[de abt van sion]

benchMarc schreef:
Kan best, als je maar wilt.

Precies.

benchMarc schreef:
Ja, eigenlijk wel


Ik snap je vergelijking wel maar het is niet helemaal waar. Iemand kan zich gewoon niet anders gedragen, het zit echt in hem. Hij doet het zonder dat ie er erg in heeft.

Je zou denk ik die vreebuien beter kunnen vergelijken met een verslaving zoals bij roken. De meeste mensen die willen stoppen hebben het vaak ook heel moeilijk. Degenen die het niet volhouden grijpen uiteindelijk naar een sigaret. Het verschil met de mensen die wel kunnen stoppen is de wilskracht die erachter ligt. Als je heel graag wilt stoppen raak je gewoon geen sigaret meer aan, hoe lastig het ook is. Desnoods loop je ervan weg ofzo, maar raak em gewoon niet aan. Geloof mij maar dat degenen die zijn gestopt net zo goed af en toe een gevoel hadden van: "Nu red ik het niet meer, ik kan het niet stoppen". Toch hebben ze doorgebeten en zijn ze erover heen, dat is wat zij ook moet doen. Kijk, een gedragsstoornis is iets anders. Stel, iemand heeft een IQ van 80, of juist heel hoog (140 ofzo), dan kan hij daar niet zomaar iets aan veranderen. Hij kan zich niet slimmer of dommer voordoen dan dat hij is, omdat hij daar de capaciteiten niet voor heeft.
Maar ieder mens heeft een zekere wilskracht, hoe klein ook, uiteindelijk kun je er wel overheen komen. Maar waarom beter laat dan vroeg? Het zal best moeilijk zijn in het begin, maar alle wilskracht om toch veel te eten zal wel afnemen. I'd say: give it a try.

Enne, m'n reacties zijn wel vaak bot, maar ik wacht altijd af wat mensen erop zeggen. Ik wil in 1e instantie zoveel mogelijk reageren, maar ik heb geen zin om hier heel de avond door te posten in verschillende topics. Vandaar dat ik m'n 1e posts vaak klein houd, tenzij ik er veel ervaring mee heb.


Snap ik, maar ik zag je hier al posten en ik wist dat je zou gaan reageren Euh nee, dat zeg ik fout, ik zag je in een ander soort topic reageren en ik dacht dat je hier ook wel zou kijken

Jouw vergelijking klopt iig ook niet.. Aan roken raak je verslaafd door de verslavende stoffen die in een sigaret zitten, bij eten werkt dit niet op die manier. Verder is roken niet iets wat je hoe dan ook moet doen, je rookt of wel, of helemaal niet. Eten moet je toch, dan is het dus veel moeilijker om dat dan wanneer je eet, met mate te doen omdat je hoe dan ook moet eten. Je wordt dus telkens weer opnieuw met je verslaving geconfronteerd..

Interessante topic, en ook interessant gesprek tussen benchMarc en N*A*Shezbaernon..

Ik kan me zelf wel heel goed inleven in de kant van *luna* hoewel ik niet zo ver ben dat ik een eetstoornis heb. Eten begint echter wel steeds meer mn leven te beheersen, ik kan niet eten zonder hier iets bij te denken. Ik weet dat als ik mn gedachten er echt toe zet en wilskracht gebruik ik beter kan eten. Mijn probleem is echter dat ik me telkens zit af te vragen voor wie ik dan minder ga eten en afvallen, doe ik dat nou voor mezelf of voor anderen? Dan krijg ik weer iets van pech, ze nemen me maar hoe ik ben, ik ga er geen rekening mee houden. Maar ondertussen voel ik me er toch niet prettig bij en zou ik me graag gezonder voelen..

Ik denk dat er verschillende redenen kunnen zijn om te gaan eten. Zo kun je bijvoorbeeld een bepaalde leegte (door verlies van een dierbaar persoon, verlies van zelfvertrouwen, dergelijke dingen) willen voleten.. Je voelt telkens die leegte, en met eten kun je die weer opvullen. Bij mij zelf komt het ook voort uit verveling, als ik voor de tv zit ofzo, ga ik meer eten. Ik zou dan dus de tijd die ik voor de tv zit in moeten perken, maar eigenlijk wil ik liever dat ik me gewoon kan beheersen.

Ik zou in ieder geval zeggen zoek wel hulp! Misschien wordt je niet meteen serieus genomen zoals waar je bang voor bent maar probeer het toch. Je kunt je wel steeds zorgen maken over wat anderen van je vinden en van je denken, maar is het niet belangrijker hoe jij over jezelf denkt??

Meis.. in ieder geval heel erg veel sterkte, en ik hoop echt dat je hulp zoekt!

benchMarc schreef:


Wanneer je verslaafd bent aan roken voelt dat ongeveer net zo belangrijk als eten. Je ziet ook mensen om je heen roken, je wordt er net zo goed de hele dag mee geconfronteerd. Ik denk dat het nogal lastig is een perfect kloppende vergelijking te maken. Alles heeft z'n eigen kenmerken. Ik hoop iig dat je mijn punt snapt.

Ik snap je punt wel, maar ik vind roken geenszins vergelijkbaar met eten echt.. Eten is een levensmiddel, je MOET eten! Iemand die verslaafd is aan roken vragen te stoppen maar wel per dag 1 trekje te nemen, die houdt het dus echt niet meer bij dat ene trekje he..

verder is stoppen met roken als je het psychisch zwaar hebt ook heel erg moeilijk.. Om een eetstoornis op te lossen moet ook vaak de kern worden aangepast..

Als ik kijk naar oorzaken van eetstoornissen bij mensen om me heen.. 1 meisje die is verkracht.. sindsdien haat ze haar eigen lichaam en heeft ze anorexia. Bij haar hebben verschillende opnames in klinieken niet geholpen. Het is gewoon ook heel erg, zo'n stoornis.. ik dacht altijd dat ze wijde kleding droeg om haar ziekte te verbergen.. maar haar beste vriendin vertelde mij dat ze dit doet om haar dikheid te verbergen! Bij een ander meisje is het een oorlogstrauma.. ze komt uit Joegoslavië en heeft daar vreselijke dingen gezien.. niet eten was voor haar een manier om dan nog tenminste controle te hebben over haar eigen lichaam..

Dit zijn oorzaken van anorexia waar ik betet mee bekend ben.. Maar zo zal boulimia, vreetbuien, ook bepaalde oorzaken hebben die dit gedrag tot gevolg hebben.. Bij mij kan wilskracht me nog redden, maar als je eenmaal een eetstoornis hebt, dan is wilskracht echt niet meer genoeg. Je wil spreekt zich namelijk tegen..

benchMarc schreef:


Noem mij gevoelloos, stom of kortzichtig, maar ik kan op geen enkele manier een link leggen tussen je rot voelen en zware eetstoornis. Weinig zin in eten kan ik nog wel begrijpen, beter bekend als "geen hap door je keel kunnen krijgen". Vooral het opeens veel gaan eten begrijp ik niet.
Het klinkt triest en stom, maar gamen is misschien een redmiddel voor je... Als ik gewoon ga computeren neem ik ook altijd wat te eten mee naar boven, veel mensen doen dat. Opzich is daar nog niet zoveel mis mee, pas als het veel gaat worden wel. Ik merk wanneer ik een spel doe ik helemaal gefocusd ben op dat spel en nergens anders aan denk. Misschien moet je iets zoeken wat totale concentratie vergt of goed afleidt.

Ieder mens zit anders in mekaar, de een krijgt dus geen hap door zn keel, de ander gaat juist veel eten. Kijk maar als iemand bijvoorbeeld griep heeft, de een die eet niks meer, terwijl de ander juis veel eet.. Iedereen gaat anders met dingen om..

Het kan dus bijvoorbeeld zijn dat je wil afvallen, maar dat je dit zo overdrijft dat je eigenlijk veel te weinig eet. Je lichaam gaat dan zo schreeuwen om eten dat wanneer je eenmaal weer wat in je mond stopt, je lichaam je dwingt door te gaan om al het gemiste eten in te halen..Dit is wat *luna* ook beschrijft. Je komt dan in een cirkeltje terecht want omdat je dan weer zoveel hebt gegeten voel je je alleen maar weer dikker, en ga je weer vasten..

benchMarc schreef:
Wilskracht is juist het enige wat je nog kan redden. Zonder wilskracht blijf je maar in een roes leven totdat het slecht afloopt. Je moet op den duur echt een punt erachter zetten. Gewoon kappen met weinig of veel eten. Zoek afleiding, vooral bij andere mensen. Het klinkt zo simpel en dat is het misschien ook. Je kunt het toch gewoon proberen? Ga niet meer naar de winkel, al wordt je knettergek, dan blijf je maar 1 maand knettergek. Daarna zal het toch wel afnemen, vroeg of laat raken ze het allemaal kwijt, tenzij het te laat is. Waarom er dus niet vroeg mee beginnen?

Maar denk je nou serieus dat ze nog nooit geprobeerd heeft ermee te stoppen? Tuurlijk wel, anders zou ze dit topic niet hebben geopend..

Omdat jij het nooit hebt meegemaakt klinkt het voor jou zo simpel, gewoon niet naar de winkel gaan. Het is alleen op zo'n moment zo alsof je lichaam je hoofd niet langer gehoorzaamd. Je raakt in een soort trance, een soort roes.. en als je er weer uitkomt, zit je ineens volgepropt met eten. Je hoofd zegt, nee, stop, de andere kant op.. Ondertussen lopen je benen door, pakken je handen eten, en stoppen dit in je mond. Je zei eerder, als je zelfs je hand niet meer kunt controleren is het wel heel erg.. nou, het IS ook heel erg!

Tuurlijk, wilskracht heb je nodig, als je niet wil stoppen lukt het ook niet om te stoppen.. maar die wilskracht moet je gebruiken om hulp te zoeken.. Het KAN in je eentje, maar vaak lukt dat toch niet, en heb je er hulp van anderen bij nodig. Het heet niet voor niets een eetstoornis! Er zijn niet voor niets klinieken voor!

Misschien zou je daar toch ook aan kunnen denken, *luna*, opgenomen worden in een kliniek.. Mensen daar zullen je denk ik wel serieus nemen en je staat niet alleen.. Ik weet niet of het echt een optie voor je is, maar denk er eens over na

[nogwatjuh]

benchMarc schreef:
Wilskracht is juist het enige wat je nog kan redden. Zonder wilskracht blijf je maar in een roes leven totdat het slecht afloopt. Je moet op den duur echt een punt erachter zetten. Gewoon kappen met weinig of veel eten. Zoek afleiding, vooral bij andere mensen. Het klinkt zo simpel en dat is het misschien ook. Je kunt het toch gewoon proberen? Ga niet meer naar de winkel, al wordt je knettergek, dan blijf je maar 1 maand knettergek. Daarna zal het toch wel afnemen, vroeg of laat raken ze het allemaal kwijt, tenzij het te laat is. Waarom er dus niet vroeg mee beginnen?

Btw, ik ben nu naar bed, maar 3 uur geslapen in 2 dagen ofzo, en 9 uur gewerkt. Beetje moe nu en ik kan ook niet meer helder reageren

ik denk dat degene die dit gepost heeft alles al geprobeerd heeft en nix werkte. en als je echt serieus al langere tijd vreetbuien hebt is wilskracht niet genoeg.. ik heb dr zelf ook heel veel last van , nu nog steeds wel, maar al veel minder.. afleiding helpt wel alleen je kan niet zxomaar kappen. ja msschien hou je t wel eventjes vol, paar dagen maar daarna komt t toch weer terug en vreet je je nog meer vol en ga je je nog schuldiger voelen en denk je dat je anorexia krijgt zo en ga je nog meer eten om je maar niet schuldig te voelen. okaal werkt t juist avrechts.. je raakt zoiets echt niet zomaar kwijt, ook niet in 1 maandje want als je dan weer in een winkel komt koop je t toch weer.. Je raakt t niet zomaar kwijt, maarja hoe kan jij dat nouweten jij mhebt t waarschijnlijk nooit gehad anders zou je t wel weten.. ik wel, nu heb ik t al weer meer dan een half jaar.. t gaat wel beter omdat ik gewoon iedere keer nee probeer te zeggen maar t lukt gewoon niet. bepalde delen van winkels kom ik niet meer in. maar ik weet dat als ik ook maar 1 stuk taart eet ik weer terug bij af ben. dus volgens jou ben ik te laat en is dr geen hoop meer..