Jouw gelaatsuitdrukking
krijgen niet tot spijt
als ik zo eens in de spiegel kijk,
vergelijk dan zo
twee kwaliteiten;
angst en haat.
Zo ontpopt ontknopt mijn dag
als afscheid van dit zijn,
ervaar ik dat niemand eigenlijk is
waar ze moet zijn.
Huld ik mij in nevelen,
verstoot ik de warmte om mij heen.
Zo volstaan mijn gedachten met ooit beschreven pijn,
laten ik al mijn tranen stromen,
om voor even het daglicht te breken.
__________________
vows are spoken to be broken, feelings are intense, words are trivial, pleasures remain, so does the pain, words are meaningless and forgettable
|