De zoveelste in dagen dat
ik niets had aan naar buiten gaan,
de eerste keer in tijden dat
ik niet vergat om op te staan.
En dus verdrink ik in de stank
want nog geen cactus leeft bij mij:
woestijnplant na woestijnplant werd
getrokken van de kamerwand -
ze vielen uit de vensterbank.
Nu ik, als levend lijkend lijk,
schijn lijdend aan de haard gelijmd.
Verblijd mij! smeek ik tot het blijkt
ik ben zojuist in slaap gevallen.
Ik droom verlaties gaan naar oorden
toegelacht door eilandbomen,
opstaan wordt met ontbijt gebracht.
Het maakt niet uit dat ik al weken,
maanden niet aan cactus dacht:
het is er tenslotte tropisch.
Valt iets van of uit de vensterbank?
Laatst gewijzigd op 07-01-2005 om 16:55.
|