Ik heb mijn amandelen afgelopen augustus laten verwijderen. Ik had er erge last van, dus ze moesten eruit. Ik zal mijn ervaring vertellen: Ik moest mij op een dag melde in de ochtend, en zou om 10 uur geopereerd worden, van te voren werd ik een beetje klaar gemaakt en mocht sinds de vorige dag niet meer gegeten hebben. daarna kreeg ik een operatie jasje aan ofzo iets...om iets over tienen werd ik opgehaald door wat leuke zusters...richting de voorbehandelkamer waar ik een infuus in kreeg en wat zouten toegediend heb gekregen(voor uitdroging) nou toen werd ik naar de K.O gereden wat ik wel een beetje eng vond (was nog nooit eerder geopereerd) maar de sfeer was heel rustig daar en ze begonnen me een beetje vast te leggen en te praten over de vakantie, ondertussen stopte ze sneaky een naald in het aangelegde infuus (waar je ECHT niks van voelt) en voel je een heerlijke vloeistof door je lichaam gaan en onder het praten zakte ik gewoon weg, deed er zelf harstikke hard aan mee. En toen werd ik opgewekt wakker, voelde me heeeeeel goed eigenlijk...nou komt het...ik word opgewekt naar mijn ''rust'' kamer gebracht waar ik de nacht moest doorbrengen. Maar goed..15 a 20 min na dat ik geopereerd ben, word ik opeens kots en kots misselijk en begin ongelooflijk te braken, het spoot werkelijk uit mijn neus, dat is niet zo n prettige ervaring en dat heeft de hele dag wel zo n beetje geduurd en ben snachts ook nog een keer over me nek gegaan...kreeg daarvoor zetpillen die ze in je reet stoppen ( erg leuk lig op me bed zuster komt eraan, draai je maar om..ik??? ja draai je maar ik draai me om en krijg dat ding in me reet erg fijn

) maar goed je keel doet erg zeer en ziet er best vies uit, kon moeilijk praten en eten was uit ten boze. Ik kan er niet zo goed tegen om ziek te zijn, dus ik heb als of gedaan dat ik me op en top voelde en mocht de andere ochtend naar huis...heb er daarna nog 2 weken erge last van gehad als ik me kan herrinneren en eten ging ook erg moeilijk..en praten wisselde. Er lijkt eigenlijk geen einde aan te komen! Maar geloof me, als je er van af bent, dan ben je ontzettend blij en ben je heeeeeel erg blij dat je het gedaan hebt, het valt achteraf allemaal reuze mee...ik heb nog wel last gehad van de narcose enige tijd, beetje vergeetachtig, misselijk kleine dingetjes..!
Ik hoop dat je er wat aan hebt, en wens je veel succes met je operatie, bang hoef je niet te zijn gewoon lekker over je heen laten komen, er gebeurd echt niks..