tja, misschien hebben jullie wel gelijk.. in ieder geval ff fijn dat er tenminste nog IEMAND normaal op mij reageert

maar 'k twijfel al heel lang erover om er met iemand over te praten.... heb al vet veel kutdingen meegemaakt.. maar 'k weet nie, huisarts is een goede bekende van ons.. daar ga ik nie zo snel heen.. eerst prate ik nog wel eens met me mentor maar ik ben nu van school af... 'k weet ut nie... maar ik zal er nog wel over nadenken..
en btw.. me ouders weten helemaal niets van me, met me vader heb ik een hele slechte band (vroeger sloeg hij me altijd) en me moeder heeft het al zo moeilijk de laatste tijd.. ik kan het ze toch niet aandoen om nu ook nog met mijn problemen te komen???