overledenen

[Gandalf]

stel bij iemand gaan op jonge leeftijd al meerder mensen dood in zijn/haar omgeving. later (pubertijd) blijkt dat hij/zij dit niet goed verwerkt heeft. hoe verwerkt iemand zoiets na die tijd. dit gaat niet over mij ik wil graag weten of jullie weten hoe hiermee om te gaan of hoe dit op te lossen..

[Quiana]

Praten, heel veel praten..
Proberen te verwerken dmv schrijven,
schilderen, tekenen etc etc..
Zoiets denk ik.

[lucy48]

Gaat dit over jezelf, of is dat stom om te vragen
Ik heb immers toch geen goed advies
Maar wat hierboven staat lijkt me een beetje te theoretisch. Ik denk dat het om de persoon gaat, dat het bij iedereen anders gaat, dat iedereen dat anders zou verwerken

[Ciskaatje]

lucy48 schreef op 17-03-2003 @ 18:20:
Gaat dit over jezelf, of is dat stom om te vragen
Ik heb immers toch geen goed advies
Maar wat hierboven staat lijkt me een beetje te theoretisch. Ik denk dat het om de persoon gaat, dat het bij iedereen anders gaat, dat iedereen dat anders zou verwerken

Dat denk ik ook.
Praten kan helpen, maar hoeft niet.
Hoe je het het beste alsnog kan verwerken is persoonsgebonden.

[Miss Helena]

Ik ben er meer over gaan praten, meer gaan schrijven... Soms heb ik periodes dat ik helemaal dicht geklapt ben, maar er komt steeds meer uit me.

[Gandalf]

keey bedankt, en nee het gaat niet over mezelf maar over iemand in mijn omgeving maar ik kan helaas niet te specifiek zijn omdat er hier mesne op het forum zijn die me kennen

[gothicje]

hum ja zoals de andere al zeiden het verscheelt heel erg per persoon... maar hoe ik er later mee om ben gegaan (eigenlijk nu dus) is toch proberen te praten en ben ook voor mezelf heel erg uit gaan zoeken waarom het is het gebeurt en ik leer er steeds meer vrede mee te hebben (na 8 jaar)...

[faith666]

Verwerken doe je wanneer je daar aan toe bent..de een is de ander niet....en eidereen doet het op een andere manier.
Zou je die gene willen helpen...praat dan....steun extra op de moeilijke dagen (verjaardag vand e overleden persoon, overlijdensdag enzovoorts) meer kan je echt niet doen, dat moet die gene zelf doen....misschien zelfs met hulp van iemand die ervoor geleerd heeft.

[fil]

Dood gaan hoort nu eenmaal bij het leven. Dat kun je maar beter zo snel mogelijk door hebben, want dat bespaart je al een groot deel van de ellende.
Wat je bij voorbeeld kunt doen is iedere dinsdag avond voor het slapen gaan, jezelf voor te stellen dat de woensdag erna jouw laatste dag is om te leven, zodat er dingen in je opkomen 'die je nog had willen zeggen tegen diegene' of 'die je nog had willen doen met diegene'. Deze kun je dan uitvoeren en zeggen, dat ALS er plotseling iemand uit je omgeving 'weg valt', dat je er dan een piep klein beetje op 'voorbereid' bent.
Want vergeet niet, over een kwartier kan het gebeurt zijn. Voor iedereen!
Ik ben trouwens een echte optimist! Echt waar! Hoewel m'n bovengenoemde bericht een ietwat ander beeld kan scheppen Heej veel geluk! En geniet van het zonnetje! Doei! fil

[sublime]

hmm is dit even precies de situatie waarin ik mij bevind... > weet niet hoe ik r mee om moet gaan, al heb ik hier op t forum al aardig wat tips gekregen.... als ik er uit ben hoort men het wel

[sublime]

fil schreef op 17-03-2003 @ 22:37:
Dood gaan hoort nu eenmaal bij het leven. Dat kun je maar beter zo snel mogelijk door hebben, want dat bespaart je al een groot deel van de ellende.

nogal makkelijk gezegd. zelfs als je vol ben van het besef dat leven en dood onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, is het moeilijk om om te gaan met het overlijden van een dierbare...

[Wasteland]

Betamethason schreef op 17-03-2003 @ 17:36:
Praten, heel veel praten..
Proberen te verwerken dmv schrijven,
schilderen, tekenen etc etc..
Zoiets denk ik.

Helemaal mee eens, gevoelens verwerken etc. Probeer er met mensen waar je vertrouwen in hebt over te praten.

Eigenlijk is alles wat ik wou zeggen hierboven al genoemd, maar toch wil ik er wat aan toevoegen.
Laat gewoon aan diegene weten dat je er voor hem of haar bent en dat dat altijd zo zal zijn. dag en nacht. en dat je aan hem of haar denkt enzo.ik kan uit ervaring zeggen dat het fijn is om te weten dat er mensen aan je denken en er voor je zijn.
succes..
ook voor diegene die het er zo moeilijk mee heeft.
kus

[fil]

sublime schreef op 17-03-2003 @ 22:56:
nogal makkelijk gezegd. zelfs als je vol ben van het besef dat leven en dood onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, is het moeilijk om om te gaan met het overlijden van een dierbare...

Natuurlijk valt dat niet mee -> Vandaar ook m'n woordkeus "een groot deel".
Verder is het doel hier in het Westen leven. [edit]Wetenschappers zijn al behoorlijk aan het peuteren in ons DNA om het 1 en ander proberen uit te stellen, of het proces van ouderdom om te keren, door in stamcellen te gaan klooien enzo[/edit]Er wordt zelden stilgestaan (haha) bij de dood en er wordt liever niet over nagedacht. Dit zorgt ervoor dat de klap NOG groter is dan dat ie al is, en door er bewust van te zijn dat iedere dierbare in je omgeving over 15 minuten weg kan zijn, VERZACHT je de klap ietwat. Maar dit neemt hem natuurlijk niet weg, vandaar dus mijn woordkeus -> "een groot deel"...Niet helemaal dus....Doei! Veel geluk! En geniet van het zonnetje! fil