hoe gaan jullie hiermee om?

[AngelEyez]

Ik had net een topic gelezen over hoe iedereen met z'n verdriet omgaat als er bijvoorbeeld iemand overlijd.
Maar hoe gaan jullie om met dingen waar je verdriet van hebt die helemaal je eigen schuld zijn, wat niet zo had hoeven zijn maar je hebt het helemaal zelf gedaan?
Ik heb nooit zoveel verdiet van gebeurtenissen enzo maar ik heb echt vaak dat ik echt depressief word van dingen die dus m'n eigen schuld zijn. Dan ga ik echt denken zo van als je dat nou wel had gedaan of als je niet zo stom geweest om dat te doen...
Ik vind het echt zo moeilijk om dat soort dingen dan te accepteren omdat het gewoon niet zo had hoeven zijn, en ik haat mezeld dan echt zo erg.
Er is gisteren namelijk weer iets gebeurt en ik voel me echt zooooo klote ik begrijp echt niet waar ik met m'n hoofd zat gisteren ik ben de hele dag al een zombie wil eigenlijk de hele dag in bed blijven liggen maar aan de andere kant juist weer niet want slapen kan ik toch niet dus dan zit je toch maar de hele tijd na te denken..... ik word echt gek ik weet echt niet wat ik moet doen

ik vind het een beetje moeilijk uit te leggen maar herkent iemand dit en weten jullie hoe je over dit soort dingen heen moet komen?
Hoop dat iemand me kan helpen...

xxxxx

[Fantôme]

hoi

ik weet niet helemaal wat je bedoeld, dus als ik het nou verkeerd begrepen heb moet je het even zeggen, oke?

Jij hebt het gevoel dat het je eigen schuld is.
hoe bedoel je dat? dat de dingen die zijn gebeurd door jouw komen? of dat je dingen zo erg aantrekt dat het feit dat je depressief ben (was?) door jezelf word veroorzaakt...?

In het eerste geval denk ik dat niet alles per se jouw schuld is.
bijvoorbeeld, er kan een ruzie zijn ontstaan door een opmerking die jij maakte, maar de aanleiding kan bijvoorbeeld weer zijn dat iemand reuze irritant is. Begrijp je?

Verder, als je serieus denk dat het jouw schuld is, kan je ervan proberen te leren, het niet weer te doen. Zoals het nu gaat blijf je in een spiraal. Je doet iets, het gaat fout, en je raakt depri....

Natuurlijk is het logisch dat je je eventjes stom voelt ofzo, maar dat moet natuurlijk niet lang aanhouden.
bovendien, doet iedereen wel eens iets stoms o.i.d.

in het tweede geval, weet ik niet echt wat ik moet zeggen, behalve dat je het van de positieve kant moet zien.
hier een beetje een overdreven voorbeeld maar goed:
jij laat een bord vallen, hij is stuk.
jij denk, owjeej, gdv, dat is nou al het derde bord dat ik breek, mams zal woedend zijn.
ipv dat zou je ook kunnen denken; ow jeej, nou mams is bijna jarig, dan heb ik iig een cadeautje voor haar (nieuw service)

tjah, lekker onnuttig, maar ik weet niet echt wat je bedoeld, misschien kan je het wat beter uitleggen of enkele voorbeelden noemen?

kus!! wendy

[Hawahaai]

Ik herken het... Ik kan ontzettend veel hebben van andere mensen, dan kan ik wel gewoon denken: 'ach, een vergissing is menselijk', maar zodra het mezelf overkomt, kan/mag dat ineens niet meer, onbewust...
Ik ben te perfectionistisch tegenover mezelf, en daarbij ook nog eens te onzeker over mezelf en alles wat ik doe. Ik heb bij veel dingen goedkeuring van anderen nodig, anders denk ik al gauw dat ik het 'fout' doe.
Ik kan ontzettend kwaad op mezelf zijn, als ik weer eens iets fout heb gedaan, of als ik iets stoms doe, of... of.... Ga zo maar door. Ik straf mezelf dat ook op allerlei manieren, om te voorkomen dat dat nog een keer gaat gebeuren, bijvoorbeeld expres een dag niet eten, of niet computeren, of iets dergelijks. Vroeger sloeg ik mezelf regelmatig, daar ben ik intussen overheen, aangezien ik een college over zelfverwondend gedrag heb gevolgd waarin de gevolgen duidelijk uiteen werden gezet, daar ben ik ontzettend van geschrokken.
Maar, om even terug te komen op je vraag: dingen die ik zelf doe, lijken altijd minstens 10x erger te zijn dan dingen die anderen doen...
Ik weet ook niet hoe dit te veranderen is...

[beeflover]

Ik herken je verhaal. Ik heb er zelf ook heel vaak last van. Je kan tegen jezelf zeggen dat het niet je eigen schuld is, maar dat helpt toch niet. Misschien kun je een manier proberen te vinden om je verdriet te uiten. Als ik verdrietig ben schrijf ik dat vaak op en dat helpt echt. Dan ben ik het tenminste kwijt.

[Nona]

Ja, ik herken je verhaal ook wel. Ik kan 's avonds uren in bed liggen piekeren over dingen die ik een ander me allang vergeven zou hebben.

Als je iemand anders gekwetst hebt helpt het nog weleens om je excuses aan te bieden. Dan kan die ander ook meteen zeggen hoe hij erover denkt en hoef je daar geen enge dingen bij te denken. Bovendien zal je zien dat als je iets gedaan hebt, anderen het je al snel vergeven (tenzij je vaak te ver gaat of iets heel ergs gedaan hebt). Dan kan je jezelf vaak ook makkelijker vergeven.

Wees niet te streng tegen jezelf. Je kan jezelf best eens op je donder geven, maar dat hoeft geen dagen te duren. Daar heeft helemaal niemand iets aan.

Succes ermee!
Nona

[Hawahaai]

Kruimel schreef op 20-05-2003 @ 18:31:
Wees niet te streng tegen jezelf. Je kan jezelf best eens op je donder geven, maar dat hoeft geen dagen te duren. Daar heeft helemaal niemand iets aan.

Nee, daar heeft niemand iets aan, maar het voelt op de een of andere manier wel 'goed'... Dat je toch in staat bent om iets goed te doen; dat je dat wel volhoudt en kunt, snap je? Bovendien heb ik dan het gevoel dat ik 'boete doe' voor mijn foute daden...
Tja, ik weet niet hoe ik dat anders uit zou moeten leggen...

[*~vlokje~*]

Mjah.. k merk dat vaak tussen mn vriend en ik..

Mn vriend voelt zich vaak superschuldig over dingen, en dan weet ik meestal net zo lang op hem in te praten totdat hij inziet dat het helemaal niet zo erg is.
Maar zelf ga ik me om de stomste dingen schuldig voelen, wordt ik boos op mezelf, wil ik me afsluiten van iedereen etc... En dan kan mn vriend wel uren tegen me aankletsen, t helpt allemaal niet, ik weet het alleen maar erger te draaien.
Hierdoor wordt hij ook weer verdrietig en gaat hij zich schuldig voelen omdat hij het zover heeft laten komen en ga ik me daar weer schuldig over voelen, kortom, een flinke cirkel....

Mensen kunnen wel 10000 keer zeggen dat ik niet te streng met mezelf moet omgaan, of dat ik een tegen mezelf moet zeggen dat ik iets goed gedaan heb, maar dat kan ik niet....

[Gatara]

Ligt r maar aan hoe iemand overleden is.

Als iemand jong is en overleden zonder daar zelf schuld aan te hebben (vermoord, auto-ongeluk doordat 1 of andere malloot spookreed, bedrijfsongeval, asbestose) dan ben ik daar veel verdrietiger om, dan wanneer de persoon er zelf debet aan is (zelfmoord, zelf als een idioot gereden in een auto, overdosis, roekeloos gedrag): want dan wordt verdriet bijgestaan door kwaadheid en dan lijkt (?) het verdriet minder.

[gothicje]

kheb dat zo vaak
en dat word ik kwaad op mezelf en dan word ik daar weer verdrietig om en dan ga ik alles weer op iemand af lopen reageren of op mezelf en dan word ik alleen maar kwader
tis echt zo'n cirkeltje
en kweet ook niet hoe ik eruit moet komen, jullie tips
kgeloof dat we er allemaal gewoon te gevoelig voor zijn en er daardoor verkeerd mee omgaan
toevallig ook allemaal onzeker?

[Fly-girl]

ik lees nu al verscheidene topics. en niemand weet blijkbaar een oplossing behalve 'positief denken' wat makkelijker gezegd is dan gedaan. *zucht* wat een fijne wereld

[gothicje]

Fly-girl schreef op 26-05-2003 @ 16:19:
ik lees nu al verscheidene topics. en niemand weet blijkbaar een oplossing behalve 'positief denken' wat makkelijker gezegd is dan gedaan. *zucht* wat een fijne wereld

*kuffel*

[Kazanka]

Ik geef mezelf best vaak de schuld van dingen die fout gaan, ookal is het niet mijn schuld.

Sinds paar weken geleden heb ik een soort schema gemaakt. Als een soort straf was het eerst bedoeld, maar nu hoort het meer bij het dagelijks leven. Schema houd niet veel meer in dan om de week elke doordeweekse dag automutileren.

[Hawahaai]

Kazanka schreef op 31-05-2003 @ 14:04:
Ik geef mezelf best vaak de schuld van dingen die fout gaan, ookal is het niet mijn schuld.

Sinds paar weken geleden heb ik een soort schema gemaakt. Als een soort straf was het eerst bedoeld, maar nu hoort het meer bij het dagelijks leven. Schema houd niet veel meer in dan om de week elke doordeweekse dag automutileren.

Doe dat jezelf niet aan... denk aan de gevolgen...