Vastgeketend in het bloembed der liefde,
daar waar zij eens ook daadwerkelijk bloeide.
Vastgeroest in het verleden,
verbonden door herinneringen
waar jij nog altijd in gelooft.
De roos heeft al haar kleur verloren,
maar haar doornen heeft zij bewaard.
En terwijl zij je wreed willen wekken,
verwonder jij je enkel
over de schoonheid van het bloed.
Jij hebt haar als jouw bruid gedroomd,
doch zij jouw wereld al is ontvlucht
En in mooie, jarenlange, fantasieën
ontken je met heel je hart
dat je enkel haar silhouet heb getrouwd.
|