Hé, ik zal niet het hele verhaal wat ik tot nu toe heb erop zetten, want dan ben je honderd jaar bezig met lezen. Als jullie het echt geweldig vinden zet ik er nog wel meer op Maar hier een fragment:
1
Ik ben Si en dat is mijn naam. Voordat ik verder schrijf moet ik je dit vertellen. Redenen waarom ik een dagboek schrijf:
1. Het moet.
Er is geen enkele andere reden waarom ik ooit op zou schrijven wat ik iedere seconde van de dag doe en denk. Ik heb absoluut geen behoefte – en dat zal ik ook nooit krijgen – om dat aan iemand anders te vertellen, al is die iemand anders gemaakt van papier.
Cemille zegt dat het me goed zal doen als ik al mijn gedachten op een rijtje zet. Ik denk juist precies het tegenovergestelde. Alles wordt waarschijnlijk alleen nog maar vager. Het is nog tijdverspilling ook.
2
Vanmorgen ben ik om zeven uur opgestaan. Ik heb gedoucht (me afgedroogd met een groene handdoek), mijn tanden gepoetst (met CoolWhite tandpasta en de goedkoopste tandenborstel van de supermarkt), naar school gegaan, een zes voor wiskunde teruggekregen, Biba op haar hoofd geslagen, Mark in zijn buik gestompt, Levi in zijn ballen getrapt. De conciërge gaf me twee uur corvee en toen ging ik naar huis. We aten kip met aardappelpuree en een koolsalade en een drilpudding als toetje. Toen keek ik een hockeywedstrijd met mijn vader en toen ging ik naar bed.
3
Zie gisteren.
4
Zie gisteren.
5
Zie gisteren.
6
Ik lees een boek voor school en het heet ‘Alice in Wonderland’, geschreven door Lewis Carroll. Om eerlijk te zijn vind ik het best een leuk boek. Ik heb drie winegums achter de kaft gevonden. Ze zijn een beetje plat en taai, maar nog best te eten. Op de laatste bladzijde staat ook een telefoonnummer. Ik vraag me af of ik het zal bellen. Het kan natuurlijk dat het het telefoonnummer is van de koningin. Maar het kan ook het telefoonnummer zijn van Haagland Verzekeringen, of een geheime boevenbende, of een prinses die opgesloten zit in een toren.
Misschien moet ik maar eens beginnen met lezen.
7
Ik heb het eerste hoofdstuk van mijn boek gelezen en ik snap het eigenlijk niet. Hoe kan het nou dat er iemand op de wereld bestaat die zo dom is als Alice? Als je achter een pratend konijn aanrent, vraag je om problemen. Als je eeuwig blijft vallen kun je je ook afvragen of je de goede keuzes hebt gemaakt.
De moraal van het verhaal: ren nooit achter witte pratende konijnen aan want dan val je heel ver. Wat een prachtige levensles.