hoe denk jij over mensen met het syndroom van down?

Ik heb nog nooit een gesprek gevoerd met iemand met het syndroom van down; het enige contact was dat ik een jongen van een jaar of tien een keer een heliumballon gaf, waar hij erg blij mee was. Ik denk dat ik ze in een gesprek of in serieus contact vooral vervelend zou vinden, want ik vind mensen met een erg laag iq ook vervelend. Ik wens begrepen te worden.

Of ik abortus zou laten plegen als ik zwanger was van een kind met het Down-syndroom, weet ik niet. Van het vervelend-vinden laat ik het niet afhangen, want als het je eigen kind is ervaar je dat natuurlijk heel anders.
Aan de ene kant heb ik hoe dan ook al niet zo'n zin in het opvoeden van kinderen, en bij een kind met het Down-syndroom is dat toch echt minstens twee keer zoveel werk als bij een 'gewoon' kind, en vaak nog wel meer, dus dan heb ik er een stuk minder zin in. Daarnaast zou de levenskwaliteit van het kind waarschijnlijk ook niet fantastisch zijn. Bovendien zou het een positief effect hebben op de evolutie, die toch al zo verstoord wordt door de kracht van de hedendaagse geneeskunde (die ik zelf wil gaan studeren).
Aan de andere kant vind ik het op de een of andere manier niet ethisch om een kind weg te laten halen alleen omdat het gehandicapt is, en ik voel me eigenlijk toch al nooit zo op m'n gemak bij het idee van abortus.
Dit lijkt mij in mijn geval dus een verstand-of-gevoel-kwestie.

[BrunetJuh]

sorry hoor! een abortus plegen?! voel je je wel helemaal lekker?! Gehandicapten hebben ook recht op leven (mijn broer is ook gehandicapt , maar heeft niet het syndroom van down). Die gehandicapten zijn vaak nog gezelliger dan de mensen die niks mankeren. Sorry, ik snap niet dat sommige dit op het forum zeggen! Stel 's voor als jij het had! Ik vind dit gewoon geen medeleven hebben voor die mensen!

Ik zou ze beoordelen op hun karakter, als ik ze zou leren kennen. Natuurlijk hou je altijd in je achterhoofd dat het kind het syndroom van Down heeft, maar dat zou niet moeten meespelen bij het beoordelen van iemand als persoon.

[bassgirl]

vaak zijn het hele leuke mensen volgend jaar loop ik stage bij gehandicapten eerst wist ik nietzo hoe ik erover moest denken, maar er al 1 dagje geweest maar ik vond het meteen al helemaal geweldig... gaan ze zich helemaal uitleven op frans bauwer enzo echt zoow leuk en tekeningen voor me maken.

ik doe ook spw en moet je zeker gaan doen als je met gehandicapten wilt gaan werken.

[Jon]

[Souris]

bassgirl schreef op 02-08-2003 @ 12:06:
vaak zijn het hele leuke mensen volgend jaar loop ik stage bij gehandicapten eerst wist ik nietzo hoe ik erover moest denken, maar er al 1 dagje geweest maar ik vond het meteen al helemaal geweldig... gaan ze zich helemaal uitleven op frans bauwer enzo echt zoow leuk en tekeningen voor me maken.

ik doe ook spw en moet je zeker gaan doen als je met gehandicapten wilt gaan werken.

ja dat heb ik ook gehad
ze zijn gek op kvk en guus meeuwis.
heb ook heeeeeeeel veel tekeningen gekregen,echt leuk.

[Souris]

bloempjuh schreef op 02-08-2003 @ 13:07:
Ik vind jou juist een beetje kort door de bocht. Zoals al eerder gezegd is, de mensen met het Downsyndroom die je op straat tegen komt, zijn niet de mensen met de zwaarste vormen. Je kunt het 'geluk' hebben dat je kindje met het Downsyndroom zo wordt, je kunt ook de pech hebben dat je kindje veel zwaarder gehandicapt wordt. Moet je dat zo iemand aan doen? Moet je niet juist op tijd de verantwoording nemen, om iemand een ongelukkig leven te voorkomen? Denk jij echt dat mensen die zo zwaar gehandicapt zijn echt gelukkig zijn? En moet je het dan maar in een instituut plaatsen omdat je er niet zelf voor kunt zorgen?

Ik vind abortus helemaal geen slechte optie. Ik weet niet of ik het op het moment zelf zou doen, maar keur het niet bij voorbaat af. Dat heeft niks met medeleven of respect te maken. (Of juist wel?!)

idd.
met een beetje pech is je kind meervouding gehandicapt of heeft een verstandelijke handicap die zo erg is dat je kind alleen maar een beetje kan liggen kwijlen op bed.
dat is even heel negatief gezegd.
als ik zo n kind zal krijgen zou ik waarschijnlijk niet goed voor dat kind kunnen zorgen

[Knutselsmurfie]

Belachelijke vraag

Net als dat je gaat discussieren over wat we wel niet vinden van mensen met rode haren en een bril Hoe kan je iemand nou beoordelen op hoe diegene eruit ziet/wat voor gezondheidsproblemen diegene heeft. Ik kan pas beoordelen wat ik van iemand vind, als ik diegene ken en niet zomaar op een hele groep mensen die er toevallig hetzelfde uitzien of wat dan ook hetzelfde hebben.

J-tjuh schreef op 02-08-2003 @ 11:46:
sorry hoor! een abortus plegen?! voel je je wel helemaal lekker?! Gehandicapten hebben ook recht op leven (mijn broer is ook gehandicapt , maar heeft niet het syndroom van down). Die gehandicapten zijn vaak nog gezelliger dan de mensen die niks mankeren. Sorry, ik snap niet dat sommige dit op het forum zeggen! Stel 's voor als jij het had! Ik vind dit gewoon geen medeleven hebben voor die mensen!

sorry hoor.. ik heb dan misschien geen syndroom van down maar ik heb ook wat.. en als ik zou wteen hoe mijn leven dr uit zou gaan zien, zou ik gewoon liever niet geboren willen worden..

en dacht jij dat het leven met iemand met dat syndroom makkelijk is, hmm dan vergis je je echt sterk.. het is heel zwaar en ik heb niet het idee dat jij je realiseert hoe zwaar het zou zijn..

natuurlijk hebben gehandicapten recht op een leven, een leuk leven wel te verstaan.. en als je van tevoren al weet dat de kans op een leuk leven heel klein is moet je het gewoon niet doen vind ik

[Dark Psycho]

ik vond kindjes met down syndroom ook helemaal en ik wou er ook mee gaan werken. dat leek me echt hartstikke leuk. ik heb er een spreekbeurt over gedaan. maar nu besef ik dat ik niet het juiste karakter enzo heb om ze te gaan verzorgen. te weinig geduld. ik ken ook een jongen met down syndroom, en die begon tijdens carnaval met zn legerhelm om zich heen te slaan, en daar werd ik een beetje bang van. dus daarom ben ik van dat idee af gegaan. niet alleen om die knaap met zn helm, maar om het idee dat ze allemaal zo kunnen reageren. en mn karakter dan...

ik zie ze gewoon als mensen. de meeste down syndromers die ik heb gezien zagen er heel gelukkig en vrolijk uit. dus daar maak ik me geen zorgen om.

als ik een kindje zou krijgen met het DS zou ik never nooit geen abortus laten plegen. dat kind heeft ook een recht op leven, hoe moeilijk het ook zal zijn. ik zou voor mn kindje klaar staan, net zoals een andere moeder zou klaarstaan voor dr kind met een gebroken arm ofzo.

[Dark Psycho]

******** schreef op 02-08-2003 @ 15:03:
sorry hoor.. ik heb dan misschien geen syndroom van down maar ik heb ook wat.. en als ik zou wteen hoe mijn leven dr uit zou gaan zien, zou ik gewoon liever niet geboren willen worden..

en dacht jij dat het leven met iemand met dat syndroom makkelijk is, hmm dan vergis je je echt sterk.. het is heel zwaar en ik heb niet het idee dat jij je realiseert hoe zwaar het zou zijn..

natuurlijk hebben gehandicapten recht op een leven, een leuk leven wel te verstaan.. en als je van tevoren al weet dat de kans op een leuk leven heel klein is moet je het gewoon niet doen vind ik

maar je weet van te voren niet hoe je leven eruit gaat zien.

en dacht jij dat zelf leven met DS makkelijk is? het is toch zwaar voor iedereen? het eist veel aandacht op, maar wat geeft dat? je hebt toch wel iets over voor een gehandicapt iemand?

en wie weet er wat van hoe mensen met DS hun leven zelf zien? misschien vinden ze het prachtig zo. mss vinden ze het hartstikke fijn dat men voor ze zorgt enzo, en ze weten mss wel amper dat ze gehandicapt zijn. en je gaat een leven toch niet verpesten omdat de kans op een leuk leventje heel klein is? dan ga je toch gewoon ervoor zorgen om het leukheid van het leven wat te verhogen?

[Poor twisted me]

Ik ken (omdat me tante het heeft) wel een hoop mensen uit zo'n verzorgings tehuis. Mijn tante is heel normaal, en kan ontzettend goed met mensen omgaan en is heel gezellig enzo. Ze is heel sociaal en kan nog véél beter met mensen omgaan als mijn oom (haar broer)

Verder zitten er daar ook mensen die je met een paplepel moet voeren, en die de hele dag en nacht afhankelijk van je zijn. Die niet eens naar het toilet kunnen lopen. Nauwelijks kunnen praten, niet sociaal zijn en helemaal in hun eigen wereldje leven. Als je een kind zou hebben zoals hun, dan zou je geen fulltime baan kunnen nemen, als je het zelf zou willen opvoeden. Bovendien maak je als ouder dan eigen maar 1 periode door, de kleutertijd zeg maar.... dat je ze overal mee moet helpen enzo, en ze in de gaten moet houden dat er nix raars gebeurt. Verder als dat komen die mensen vaak niet meer. Na jaren speciale school heeft mijn tante wel kunnen leren schrijven, maar als ik nu een verjaardagskaart krijg van haar, moet ik mijn naam echt kunnen ontcijferen. En ze schrijft net zo verticaal als horizontaal op het papier.... Dus als je zo'n kind hebt zul je nooit grootouder worden... teminste niet van dat kind. En nog een kind erbij is vaak teveel van het goede. Ik heb ook weleens op tv gezien dat mensen alle aandacht op dat kind willen vestigen dus vaak krijgt zo'n kind dan geen broertje of zusje meer ( tenzij het niet het eerste kind is) Het is denk ik wel het ergste dat dat kind zeg maar blijft hangen in een bepaalde periode, en verder komen ze nooit.
Als ik zou weten dat m'n kind het later had zou ik niet weten wat ik moest doen, ik heb zo'n gemengde gevoelens erdoor. Omdat ik ook mensen ken met dat probleem die nog heel normaal zijn en sociaal en tja abortus zie ik toch als moord

[*mystery*]

J-tjuh schreef op 02-08-2003 @ 11:46:
sorry hoor! een abortus plegen?! voel je je wel helemaal lekker?! Gehandicapten hebben ook recht op leven (mijn broer is ook gehandicapt , maar heeft niet het syndroom van down). Die gehandicapten zijn vaak nog gezelliger dan de mensen die niks mankeren. Sorry, ik snap niet dat sommige dit op het forum zeggen! Stel 's voor als jij het had! Ik vind dit gewoon geen medeleven hebben voor die mensen!

mensen die het syndroom van down hebben zijn geestelijk gehandicapt, kunnen vaak niet uitleggen wat ze voelen, hebben fulltime aandacht nodig; iemand die er altijd is. Niemand zegt hier dat ze geen recht op leven hebben. kijk, als je even verder kijkt dan je neus lang is, dan zie je dat veel ouders van geestelijk gehandicapte kinderen niet veertig jaar lang elke dag 24 uur lang op hun kind kunnen passen. en in een gesticht stoppen willen mensen ook vaak niet. Heeft zo'n kind dan wel een leven als het niet de aandacht krijgt die deze nodig heeft?? naast de geestelijke, heeft een geestelijk gehandicapt persoon -zoals ik al eerder zei- ook vaak lichamelijke klachten, met name hartproblemen. meer dan 80% van de mensen met downsyndroom sterft hieraan. ik vind dat als je een kind krijgt, dat je deze dan ook een gelukkig leven moet kunnen geven. en niet ieder mens kan dat aan een geestelijk gehandicapt kind geven. moet je het kind dan wel houden als je er dan tijdens je zwangerschap achterkomt dat je een kind met het syndroom van down krijgt? ik zou het niet kunnen. Naast het feit dat je dat kind geen gelukkig leven kan geven, hou je er zelf ook geen leven meer aan over. en dat is toch ook belangrijk.
Denk dus voortaan eerst even na voordat je er zomaar wat uit flapt.