aambeiof hemorroïde, plaatselijke, onregelmatige verwijding van een van de sponsachtige kluwens van bloedvaten (adernetten; Lat. enk.: plexus) die in de wand van het onderste deel van de endeldarm en in die van de anus liggen. Aambeien zijn bedekt met een dun slijmvlies. Men onderscheidt inwendige aambeien (van buiten niet zichtbaar) en uitwendige aambeien (puilen buiten de anus uit als blauwrode knobbels, één tot enkele centimeters groot). Inwendige aambeien kunnen bij sterk persen tijdens bijv. de stoelgang naar buiten komen. Aambeien kunnen week of – als ze stolsels bevatten – hard en vaak zeer pijnlijk zijn.
1. ONTSTAAN
Aambeien ontstaan wanneer de druk in de adernetten groter wordt dan de wand kan verdragen. Sommige mensen hebben aanleg voor het ontstaan van aambeien, maar ook wordt het ontstaan bevorderd door een belemmerde bloedafvoer (bijv. door een zittende levenswijze, hoog lichaamsgewicht, chronische verstopping, persen, zwangerschap) of door onvoldoende steun van de dunne aderwanden.
2. SYMPTOMEN
Aambeien kunnen bestaan zonder enige klacht te veroorzaken, maar zij kunnen ook zeer hinderlijk zijn. De bekendste verschijnselen zijn: brandende of krampende pijn in de anus, verergerend bij zitten en bij ontlasting; aanhoudende hinderlijke jeuk; (soms hevige) bloeding (helderrood bloed) tijdens of vlak na de ontlasting. De uitpuilende zwelling kan afgeklemd raken, wat zeer pijnlijk is en soms leidt tot een bloedstolsel in de aambei. Echter ook zonder inklemming kan trombose in een aambei optreden. Dikwijls leiden aambeien tot hardnekkige eczemen en soms, door het vochtverlies, tot ontstekingen. Doordat aambeien vaak moeilijk genezen, kunnen ook aarskloven ontstaan.
Microsoft® Encarta® Encyclopedie 2002 Winkler Prins. © 1993-2001 Microsoft Corporation. Alle rechten voorbehouden.
|