moeder dochter dilemma

[gorgeousgirl]

ik weet me even geen raad meer nu. ik heb sinds LANG ruzie met mijn moeder. vroeger was het liefjes tussen ons. vooral na de scheiding van mijn ouders toen ik 9 was. Knuffels, kusjes en vooral veel cadeautjes kreeg ik. Altijd leuke dingen doen om de pijn die mijn moeder in haar leven heeft opgedaan te verdoezelen. En sinds 4 jaar ongeveer (scheiding 1994) hebben we voordurend ruzie. gewoon zo erg dat ik over zelfmoord heb gedacht, omdat ik gewoon niet zonder haar kan leven. Ik werd in de brugklas erg gepest. Omdat ik stil was. Dat was blijkbaar niet genoeg, want toen trachtte mijn moeder zelfmoord te plegen, en toen werd ze gered doordat ze op tijd een ambulance belde omdat ze realiseerde dat ze niet dood wilde. Ik maar tegenwoordig geen indruk meer op mijn moeder als ik zeg dat ik facking zelfmoord wil plegen. Op school (4Havo= 2e fase) haal ik slechte cijfers.
En ik ben gewoon depresief van dit alles.
Mijn verleden blijft me achtervolgen. alle herinnereingen van ruziende ouders, mn moeder die aan de rand van mijn bed staat te huilen snachts. Op school tracht iedereen die ik daar ken en er van weet me te helpen! Nu heb ik veel vrienden. Maar het is niet voldoende.
Riagg wil ik niet MEER!

[Marc S]

Waar hoop je dan op?

Je kunt er wel over praten met je vrienden neem ik aan, of hebben ze er niet altijd genoeg geduld voor?

*weet niet echt iets zinnigs te antwoorden*

Hmmz

[gorgeousgirl]

Ik verwacht niks. Ik weet niks meer!
een tekort aan voedingsstoffen die ik niet binnenkrijg doordat ik een lange tijd een lage eigendaunk had zorgt ervoor dat ik niet helder kan denken denk ik (ik zal wel weer fout zitten! zal me wel weer aanstellen
dank je.

[Marc S]

gorgeousgirl schreef:
Ik verwacht niks. Ik weet niks meer!
een tekort aan voedingsstoffen die ik niet binnenkrijg doordat ik een lange tijd een lage eigendaunk had zorgt ervoor dat ik niet helder kan denken denk ik (ik zal wel weer fout zitten! zal me wel weer aanstellen
dank je.

Ik beweer niet dat je jezelf aanstelt ofzo, begrijp me niet verkeerd. Ik ken je situatie niet, dus ja...

[bakk-ster]

nee ik zou ook nie weten wat je nu zou kunnen gaan doen!!!!!
ken je nie mee ja ma of mee vrienden er over praten
in iedergeval heel veel sterkte!!!!

kizz mij

[feline]

Misschien heel raar, maar dat doe ik altijd als ik me beetje kut voel.(misschien werkt t helemaal niet bij jou, omdat ik me over het algemeen heel gelukkig voel)
Ik denk dan altijd : vandaag is de rest van mij leven. Ga douchen, ga naar buiten, lopen, ademen, en bedenk waar je wel voor kan leven. Niet alleen naar verleden kijken, maar juist naar de toekomst. Je bent jong, gezond, slim, je kan nog zoveel met je leven. Probeer met je moeder te praten. Zeg wat je dwarszit, wat je zou willen veranderen aan jullie "relatie". Praat met je vrienden. Doe leuke dingen, leer nieuwe mensen kennen, en niet op je kamer gaan kniezen.
Leef !

[Sister Bliz]

feline schreef:
Misschien heel raar, maar dat doe ik altijd als ik me beetje kut voel.(misschien werkt t helemaal niet bij jou, omdat ik me over het algemeen heel gelukkig voel)
Ik denk dan altijd : vandaag is de rest van mij leven. Ga douchen, ga naar buiten, lopen, ademen, en bedenk waar je wel voor kan leven. Niet alleen naar verleden kijken, maar juist naar de toekomst. Je bent jong, gezond, slim, je kan nog zoveel met je leven. Probeer met je moeder te praten. Zeg wat je dwarszit, wat je zou willen veranderen aan jullie "relatie". Praat met je vrienden. Doe leuke dingen, leer nieuwe mensen kennen, en niet op je kamer gaan kniezen.
Leef !

Positief denken
Werkt niet altijd, maar een goed uitgangspunt.