Groepstherapie

[phensicske]

Vanaf woensdag volg ik in het centrum geestelijke gezondheidszorg groepstherapie. We zullen met een 5-tal jongeren zijn.

Dit is volledig nieuw voor me, dus ik vroeg me af of iemand daar reeds ervaringen mee had? Heeft dit je geholpen? Is de groep dan heel open? Is het dan discussiëren met elkaar of gewoon elk om de beurt vertellen wat je denkt/voelt/beleefde of iedere week naar iemand anders van de groep luisteren? Ben je verplicht veel te zeggen? Wat is de rol van de psych dan? ...

Volgens de psych zou dit mijn angst moeten verminderen of zo.
Ik heb nog gesprekstherapie gehad van een psychiater, maar daar klikte het niet zo mee en hij wou me toen ook Fontex (soort Prozac) voorschrijven, terwijl ik het via praten en zo wou oplossen.

Dus totnogtoe ben ik nog niet zozeer geholpen geweest door het CGGZ. Iemand wel positieve ervaringen? (Wat me vooral interesseert is nu ervaringen ivm groepstherapie, maar andere zaken over begeleiding of zo mogen ook wel verteld worden.)

phensicske schreef op 28-09-2004 @ 17:31 :
Vanaf woensdag volg ik in het centrum geestelijke gezondheidszorg groepstherapie. We zullen met een 5-tal jongeren zijn.

Dit is volledig nieuw voor me, dus ik vroeg me af of iemand daar reeds ervaringen mee had? Heeft dit je geholpen? Is de groep dan heel open? Is het dan discussiëren met elkaar of gewoon elk om de beurt vertellen wat je denkt/voelt/beleefde of iedere week naar iemand anders van de groep luisteren? Ben je verplicht veel te zeggen? Wat is de rol van de psych dan? ...

Volgens de psych zou dit mijn angst moeten verminderen of zo.
Ik heb nog gesprekstherapie gehad van een psychiater, maar daar klikte het niet zo mee en hij wou me toen ook Fontex (soort Prozac) voorschrijven, terwijl ik het via praten en zo wou oplossen.

Dus totnogtoe ben ik nog niet zozeer geholpen geweest door het CGGZ. Iemand wel positieve ervaringen? (Wat me vooral interesseert is nu ervaringen ivm groepstherapie, maar andere zaken over begeleiding of zo mogen ook wel verteld worden.)

ik heb ook 2 x groepstherapie gehad. t heeft mij wel geholpen in de zin van, ik heb er veel geleerd en t is fijn om te kunnen praten met 'lotgenoten'.
bij mij wassut verschillend wa we gingen doen, elke 'sessie' gingen we wel dingen doen, bijv. n keer moesten we onze kamer tekenen en daar over vertellen, maar we praten ook over onze problemen en proberen samen oplossingen te zoeken.
we begonnen iig elke week met de positieve en negatieve dingen van afgelopen week, ieder om zijn beurt natuurlijk.
je bent nie verplicht veel te zeggen, maar je moet natuurlijk wel goed mee doen in de groep, want tis voor jezelf en anders heb je dr nix (of iig nie veel) aan.
de psych (bij ons waren dr 2) begeleiden de groep, leggen dingen uit en voor.

al bij al vond ik t toch wel leuk om mee te maken, om het zo maar ff te zeggen.
je leert mensen kennen die zowat dezelfde problemen hebben en je kunt er over praten, ervaringen en oplossingen uitwisselen etc.

ik hoop dat je hier wat aan heb.
succes drmee !

Knap dat je de groepstherapie volgt. Ik had ook die keuze en heb het niet gedaan, ik durf niet en het komt gewoon onhandig uit. Heb school, werk, en veels te veel reistijd!
Maar goed, ik ben er door mijn persoonlijk begeleidster flink op gewezen dat het 'onverstandig' en 'koppig' van me was om alle lijnen en wegen naar hulp zo af te snijden, en dat ik er op den duur alleen mezelf maar mee had.

Hoop dat het voor jou echt werkt, ik heb er zelf geen ervaringen mee, maar zou wel graag willen weten wat anderen er dus van vinden.

Ik heb sowieso hele slechte ervaringen met het GGZ, kom er steeds slechter vandaan als dat ik er heen ging..

[phensicske]

Ik kom net van de groepstherapie. Het is nogal onwennig eigenlijk, maar 'k ben wel blij dat ik geweest ben. Toen ik bij het gebouw aankwam, had ik eigenlijk gewoon zin vlug terug weg te rijden, gewoon omdat er al drie mensen buiten stonden die ook meededen en ze kwamen al zo intimiterend over.
'k Voelde me alweer in mijn schulp kruipen, maar toen vroegen ze of ik ook meedeed aan de therapie en stelden ze zich voor.

Om te beginnen moesten we ons voorstellen, daar heb ik tot laatste mee gewacht. 'k Wilde eerst wat de anderen leren kennen voor ik iets over mezelf zei. Gewoon kwestie van mij niet te kwetsbaar te willen opstellen en zo.

Iedereen vertelde toen waarom ze gingen (we zijn met vijf btw) en in sommigen hun verhaal herkende ik me wel een beetje, wat ook wel geruststellend werkte.
Echt diepzinnige dingen zijn er nog niet naar boven gekomen, maar het was wel interessant. 'k Denk wel dat ik er iets zal aan hebben, ik hoop het toch.

Anderen hun ervaringen zijn ook nog steeds welkom, hoor!
Of gewoon je mening erover...