vervangbaar/onbelangrijk

Ik heb er genoeg van dat mensen mij respectloos bejegenen, als een iets wat niet van belang is, als een iets zonder emoties. Ik ben het zat om als niets presterende luilak gezien te worden die niets voor elkaar krijgt. Ik weet zelf ook wel dat ik alles verpruts, maar laat de mensen tenminste het fatsoen hebben om daarom mij nog met respect te behandelen, ipv een iets die niets kan. Ik weet zelf wel dat ik het verneuk, ik heb geen anderen nodig die het er graag nog eens even inwrijven, ik heb ook gevoelens.
Als iets niet lukt of niet kan dan vallen we wel weer terug op gauloises, de second option, altijd leuk om achter de hand te hebben, maar niet genoeg voor een first option. Ik ben het zat om als tweederangs gezien en behandeld te worden. Ik wil ook gewoon graag eens belangrijk zijn, gewaardeerd, speciaal.
Ik ben het zat dat mensen hun zogenaamde waardering voor mij uitspreken die nieteens waar bedoeld is, waardering die ze tegen iedereen met wie ze praten uitspreken, niet tegen mij in het bijzonder omdat ik het ben. Ik heb er genoeg van dat mensen verhaaltjes tegen mij ophangen die mij me iets waard laten voelen, maar die ze aan iedereen vertellen die het maar wil horen. Het maakt mij gewoon weer een van de velen, onbelangrijk, vervangbaar. Het maakt niet uit of ik het ben of iemand anders, het is toch niet gemeend. Vertel het mij dan niet, het doet alleen maar pijn als het blijkt dat het niet uitmaakt of ik het ben of een van de vele anderen.
Als niemand mij belangrijk vind of mij respecteert, wat is dan het nut van andere mensen, waarom zou ik nog met ze te maken willen hebben, ik ben toch niet echt belangrijk voor ze, gewoon een vervangbaar element, iets wat teleurstelt en niet aan de verwachtingen voldoet, en daarna dus maar aan de kant word gezet.
De enige in deze wereld waar ik iets aan heb ben ik zelf, anderen hebben niets aan mij want ik ben voor hen een van de onbelangrijke vervangbare velen, en ik heb dus niets aan hen want ik wil niet meer zo gezien worden.

Ik heb er geen zin meer in om mij als een onbelangrijk element, een van velen te laten misbruiken. Het doet pijn en ik wil het niet meer.

[VeGs]

Je bent nooit speciaal voor iedereen. Accepteer dat.
Je kunt speciaal zijn voor ouders, voor vrienden, maar niet voor ieder mens op aarde. De ene mens is niet meer dan de ander. Probeer dat ook niet te zijn, want je wordt er alleen maar gefrustreerd van.
Betekent niet dat mensen geen respect voor je moeten hebben. Zoals je het nu brengt, komt het over alsof je alleen maar oppervlakkig contact hebt met mensen. Heb je ook geen goed contact met je ouders of met vrienden? Praat er eens met hen over. Ik kan me niet voorstellen dat je voor hen niet speciaal bent.
Je houdt altijd mensen die maar wat zeggen. Hecht daar geen waarde aan. Maar je hebt het ook over mensen die je goedbedoeld commentaar geven, wat ze niet menen. Ik snap niet precies waarom je ze niet gelooft. Waarom zouden ze liegen? En waarom zou het niet over jou gaan? Dat ze het ook tegen anderen zeggen, betekent niet dat ze jou dan niet respecteren. Het komt over alsof je wilt dat iedereen moet zeggen dat je het beter doet dan anderen. Misschien dat ik het nu verkeerd begrijp, maar geef eens een voorbeeld van wat ze dan beweren en om welke personen het gaat.
Verder vraag je om het nut van andere mensen. Die hebben heel veel nut. Met goede vrienden kun je zoveel delen en zoveel lol hebben. Die horen je wel te respecteren.
Als ze dat niet doen, dan moet je andere vrienden zoeken, want uit eigen ervaring kan ik je verzekeren dat familie/vrienden erg belangrijk kunnen zijn!

Ik heb het idee dat je erg onzeker bent. Je gaat er al vanuit dat alles mislukt. Verkeerde instelling; je kunt niet alles goed doen en vergissen is menselijk. Als mensen dat niet begrijpen, dan zijn ze je aandacht niet waard. Er lopen ook mensen rond die je willen steunen. Maar die praten dus onzin, omdat ze het tegen anderen zeggen? Probeer van het idee af te komen dat je specialer moet zijn dan een ander en geloof mensen wat meer. Als ze zeggen dat je het goed doet, dan doe je het gewoon goed. En dat ze dat tegen anderen zeggen, is alleen maar mooi voor die anderen, maar daar heb jij niets mee te maken.
Iedereen wil zich wel eens speciaal voelen, maar dat moet je niet verwachten van mensen die je niet erg goed kent. Vraag vrienden/familie naar wat je voor hen betekent; dat is wel waardevol.
En mocht je ze niet hebben; zoek ze dan! Probeer van die negatieve gedachten af te komen en probeer mensen positiever te benaderen. Hoe positiever jij over jezelf en anderen denkt, des te eerder zullen ze positiever en respectvoller naar jou zijn.

Ik hoop dat ik je verhaal goed begrepen heb en dat je hier wat aan hebt. Iig veel sterkte en geluk; dat moet voor iedereen te vinden zijn!

[Balance]

Er zijn veel mensen die je niet helpen op de manier waarop jij ze graag zou zien. Sommigen willen het niet, sommigen kunnen het niet en sommigen zien het gewoon niet.
Je moet voor jezelf een keuze maken: wie wil je graag als vriend houden en wie niet? Vrienden met iedereen is onmogelijk; een klein groepje mensen dat jou waardeert is dat niet.
Als je die keuze hebt gemaakt kun je er voor kiezen om open te zijn. Veel mensen zien simpelweg niet dat een ander wat steun kan gebruiken. Zeker als jij wordt gezien als de stabiele persoon denkt men al veel minder snel: goh, zou die jongen ook een keer een arm om hem heen moeten hebben of gewoon een duwtje in de rug. En niet alleen maar gezeik als ie iets fout heeft gedaan.
Je zou hen één keer aan kunnen geven dat je hen nodig hebt. Mondeling is erg moeilijk, maar een brief/email is al een stuk minder lastig en geeft wel duidelijkheid. Kijk of er nadien wat verandert. Veranderen mensen hun gedrag niet, laat ze dan vallen. Echte vrienden vinden het rot dat ze niet in hebben gezien dat ze hun vriend niet hielpen en zullen hier verandering in brengen. Met die mensen kun je dan verder een vriendschap opbouwen en hen af en toe laten weten dat je hen nodig hebt of dat je ook eens wat anders wil horen dan dat je alles verprutst.

[Bloedpropje]

kan je niet wat concreter zijn?

I'm touched, yet puzzled.

Dus kun je wat preciezer zijn?

Het begin van het geluk is juist inzien dat je onbelangrijk en waardeloos bent.

[Droomvlucht]

Heb je al eens geprobeerd er met personen die je dit gevoel geven te praten over wat je dwars zit. Ze laten weten dat je wel weet hoe je inelkaar steekt, maar dat ze dat er niet in hoeven te wrijven?

Zo ja, wat voor reactie leverde dat op? Zo nee, wat let je om dat te doen?