Met haar rug tegen een muur
knieën opgetrokken als bescherming
een bevuilde, gescheurde rok
voor een menswaardige camouflage
vuurhaarden
gloeiende kooltjes
in verlaten reuïnes
haar ziel genomen door een beest
verdwalende in grauwe gedachten
van betonnen puin
het slaan van elke deur
elk geluid
telkens weer in oorlogstred
vegen roet in haar gezicht
een blanke traan
rolt over haar besmeurde wang
oorlogskind.
--------------------------
Vroeger had wanhoop
geen gezicht
nu wel
het was dat kind
in oorlog
verlaten langs de weg
door iedereen en alles
onopmerkzaam
tot er een traan
langs de wangen liep
en de camera
medelijden filmde
--------------------------
Oorlog
heeft geen zin
ook geen onderwerp
enkel
een lijdend voorwerp
__________________
Je moet de kat niet bij de melk zetten. Ik ben de kat, wil jij dan de melk zijn?!
|